Γιορτή της Kούνιας στο Ακράσι

Για άλλη μια χρονιά ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ακρασίου Λέσβου αναβιώνει το έθιμο της “Κούνιας”, την Γιορτή της Κούνιας, την ΛαμπροΔευτέρα 6 Μαΐου, στις 11 πμ. στην πλατεία του χωριού, κάτω από τα τρία μεγάλα πλατάνια.

Μια μεγάλη κούνια στήνεται σε κεντρική πλατεία του χωριού και σ’ αυτήν κουνιούνται νέοι και νέες και μικρά παιδιά. Δίπλα στην κούνια τα μέλη του Συλλόγου Ακρασίου τραγουδούν τραγούδια της Λαμπρής, της Πρωτομαγιάς, του έρωτα, των ξενιτεμένων και της αγάπης. Ακολουθεί ζωντανή μουσική και παραδοσιακοί χοροί.

Η κούνια στολίζεται με λουλούδια, ενώ επίσης στήνονται δυο μικρότερες κούνιες για μικρά παιδιά. Το κέφι, η όρεξη για χορό με τη ζωντανή ορχήστρα, οι ψησταριές που στήνονται από μέλη του συλλόγου, και το γαϊδουράκι για τα μικρά παιδιά, κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον έως αργά.

Το έθιμο της «κούνιας» έχει τις καταβολές του στην αρχαία Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα πρόκειται για την «αιώρα» των κοριτσιών κατά τα αθηναϊκά Ανθεστήρια την περίοδο της Άνοιξης προς τιμήν του θεού Διονύσου. Η αίσθηση ελευθερίας που δίνει η κίνηση της κούνιας προς τον ουρανό, πίστευαν πως έφερνε καλή τύχη. Γι’ αυτό και το ανασήκωμα της κούνιας συμβολίζει την αναγέννηση της φύσης με τον ερχομό της Άνοιξης. Από το αρχαίο έθιμο της αιώρας φτάνουμε στο ανοιξιάτικο έθιμο της κούνιας που το συναντάμε σε όλη την Ελλάδα, κυρίως σε νησιωτικές περιοχές του Αιγαίου και φυσικά στο χωριό μας το ΑΚΡΑΣΙ Λέσβου. Εντάσσεται στις εορταστικές εκδηλώσεις του Πάσχα και αποτελεί μια από τις εντονότερες και αγαπημένες αναμνήσεις των κατοίκων του χωριού. Το έθιμο είχε και έχει θρησκευτικό περιεχόμενο δηλαδή το κατέβασμα της κούνιας συμβολίζει τον ερχομό του Χριστού στη γη και το ανέβασμα την Ανάστασή Του.

Παλαιότερα το έθιμο της Κούνιας προέκυψε γιατί οι νέοι (ερωτευμένοι άνδρες) έστηναν μια μεγάλη κούνια, 2 επί 3 μέτρα, και ζητούσαν από την κοπέλα που τους άρεσε να καθίσουν και να κουνηθούν μαζί. Αυτή ήταν η ένδειξη ότι είχαν αισθήματα για εκείνη κι εφόσον εκείνη δεχόταν την πρόσκλησή τους γινόταν μια άτυπη δέσμευση μεταξύ τους, με σκοπό το γάμο.

 

“Κουνήσετε την όμορφη, κουνήσετε την άσπρη,

κουνήσετε τη λεμονιά, που ‘ναι γεμάτη άνθη…”

Σ’ ευχαριστώ που με κουνάς, θα στο χρωστάω χάρη

θα πλέξω το στεφάνι σου όλο μαργαριτάρι.