Σκοπιά: “Η οικογένεια του σήμερα...,,”

Γράφει ο Παναγιώτης Λυμπος για την στήλη Σκοπιά τού LesvosPost 

 

Η οικογένεια στην Ελλάδα από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν συνυφασμένη με την ισορροπία του κοινωνικού ιστού και με αυτήν την σταθερή και αμετάβλητη ισορροπία προχώρησε η κοινωνία μας ανά τους αιώνες.

 

Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν μια σύγχρονη πολύπλοκη κατάσταση, καθώς παρατηρούμε πως τελούνται γάμοι σε ποσοστό της τάξεως του 20% (θρησκευτικοί ή πολιτικοί, συμπεριλαμβανομένων και των συμφώνων συμβίωσης), ποσοστό πολύ χαμηλότερο σε σχέση με παλιότερα χρόνια και την ίδια στιγμή έχουμε αύξηση σε ποσοστό 38% σε διαζύγια, με αποτέλεσμα να αναρωτιέσαι κατά πόσο τον γάμο τον λαμβάνει στα σοβαρά η νέα γενιά ή μήπως οι αξίες και τα θεμέλια της πατροπαράδοτης οικογένειας θεωρούνται ξεπερασμένα στο όνομα του εκσυγχρονισμού και των "προτύπων" που μας προβάλουν τα ΜΜΕ.

 

Εκτός από αυτά η σημερινή οικογένεια δείχνει να έχει απέναντί της και το κράτος, που δεν βοηθάει πουθενά την οικογένεια και δεν την στηρίζει στο να ανταπεξέλθει των πολλών δυσκολιών -κυρίως οικονομικών- αλλά της είναι τροχοπέδη στο να δημιουργηθούν νέες οικογένειες με παιδιά. Δεν δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας για ανέργους γονείς, δεν παρέχει ενισχυτικά επιδόματα ως κίνητρα για να καταπολεμηθεί η υπογεννητικότητα, δεν μεριμνά στην φοροαπαλλαγή νέων που ξεκινούν να φτιάχνουν οικογένεια και πολλά άλλα μέτρα που θα μπορούσε το ίδιο το κράτος να επιδοτήσει για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος.

 

Η κρατική στήριξη παραμένει απούσα και ως προς την υιοθεσία με το να αλλάξει το νόμο και να διευκολύνει όσες οικογένειες την επιθυμούν, επειδή δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν.

 

Οι νόμοι του κράτους θα πρέπει να είναι ευεργετικοί για την πλειοψηφία των πολιτών και όχι για "λίγους και εκλεκτούς" που είτε πρόσκεινται φιλικά στον εκάστοτε κυβερνώντα συνδυασμό, είτε επειδή και η υιοθεσία έχει μετατραπεί σε "μπίζνα" με κερδοφόρους ορίζοντες για ορισμένα ιδρύματα. Δυστυχώς το αμερικανικό όνειρο είναι μακριά από την ελληνική πραγματικότητα.

 

Η στήριξη της οικογένειας, με ένα κράτος που στέκει αδιάλλακτο απέναντί της, είναι πλέον επιτακτική ανάγκη και εάν θέλουμε να λύσουμε το δημογραφικό πρόβλημα, το πρόγραμμα οικογένεια του 2001 πρέπει επιτέλους να πάρει σάρκα και οστά. Όλα αυτά συνηγορούν στο αν θέλουμε να λεγόμαστε κράτος και ευνομούμενη κοινωνία με ίσους πολίτες...