Παναγιώτης Χριστοφας: "Το στοίχημα των επόμενων αυτοδιοικητικών εκλογών"

Γράφει ο Παναγιώτης Χριστόφας ( Υποψήφιος δήμαρχος Δήμου Μυτιλήνης)

 

Έναν χρόνο πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές, βρισκόμαστε σε μια περίοδο εξόχως απαιτητική. Οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η αυτοδιοίκηση για τις ερχόμενες χρονιές είναι τεράστιες, σε ένα τοπίο μάλιστα που εκτός από τις πάγιες ανησυχίες που διατρέχουν ειδικά τον α’ βαθμό, δεχόμαστε τις συνέπειες της διεθνούς συγκυρίας: μίας ενεργειακή κρίσης, της συνακόλουθης ανόδου τιμών σε όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες, με οικονομικά ντόμινο που δεν αφήνουν κανέναν ανεπηρέαστο.

 

Ειδικότερα για τον Δήμο Μυτιλήνης, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να ξεφύγουμε από την στασιμότητα, να κερδίσουμε το στοίχημα του σήμερα και να εξασφαλίσουμε γερές βάσεις για το αύριο. Να αλλάξουμε λογική σχεδιασμού και διαχείρισης.

 

Τίθεται το ερώτημα πώς μπορούμε να συνδράμουμε καλύτερα, ταχύτερα και φυσικά επιτυχώς και με διάρκεια.

 

Αρχικά βάζοντας σε σειρά τις απαιτήσεις και συμπεριλαμβάνοντας όλες τις παραμέτρους που συνθέτουν το τοπίο του Δήμου Μυτιλήνης όχι μόνο γεωγραφικά (πόλη-χωριό) αλλά και κοινωνικά, λαμβάνοντας υπόψη κάθε δημότη και δημότισσα ξεχωριστά και ταυτόχρονα πράττοντας για ομάδες.

 

Στη συνέχεια μένοντας πιστοί σε αρχές και αξίες.  Παρεμβαίνοντας και επιμένοντας.

 

Είναι αδύνατο να μη γίνεται κατανοητό πόση μεγάλη ανάγκη προκύπτει για την ουσιαστική παροχή προσβασιμότητας στις κατηγορίες των ατόμων με αναπηρία, παράλληλα της βελτίωσης της καθημερινής μετακίνησης μέσα στην πόλη σε κάθε εργαζόμενο και γονιό. Τα χωριά μας χρήζουν, μεταξύ άλλων, μόνιμων λύσεων πρόσβασης στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις και κατασκευής έργων αξιοποίησης και διαχείρισης των υδάτων. Το σύνολο της γεωγραφικής αρμοδιότητας του Δήμου χρειάζεται επιλογές άθλησης και αναψυχής, πάρκα και παιδικές χαρές εναρμονισμένα με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται, αισθητικές παρεμβάσεις και εξωραϊσμό.

 

Είναι κοινός τόπος πως επείγουν λύσεις ουσιαστικές και όχι προσωρινές. Είναι ξεκάθαρο πως το επίκεντρο είναι ο άνθρωπος, το παρόν του και το μέλλον του.

 

Είναι αυτονόητη σκέψη, ότι κάθε δημότης και δημότισσα, κάθε γυναίκα, άντρας, ηλικιωμένος ή παιδί, νέα, νέος, άνθρωπος με ειδικές ανάγκες, κάθε κάτοικος χωριού έχει διαφορετικές ανάγκες, διαφορετικές προσλαμβάνουσες, ξεχωριστές απαιτήσεις, ωστόσο όλα έχουν κοινή αφετηρία και κοινό τελικό σκοπό, τη βελτίωση της καθημερινότητάς τους, τη δημιουργία της αίσθησης ότι ανήκουν σε έναν δήμο, κατοικούν έναν χώρο που ικανοποιεί τις ανάγκες τους και εξελίσσεται, βελτιώνεται, ομορφαίνει, αναπτύσσεται, δεν μένει στάσιμος, προσφέρει κάθε φορά κάτι νέο και το ανθρώπινο δυναμικό του δύναται να στέκεται δίπλα, να ακούει να αφουγκράζεται και να προσαρμόζεται.

 

Όμως τον πήχη τον ορίζουμε ψηλά, δεν πρέπει μόνο να προσαρμοζόμαστε αλλά να δημιουργούμε τάσεις, και νέα επιτυχημένα παραδείγματα.

 

Ο στόχος λοιπόν, ο κάθε στόχος οφείλει να αγγίζει την ανάγκη του δημότη να δικαιώνεται καθημερινά στην επιλογή του να ζει σε αυτό τον τόπο. Να νιώθει πως ένας σύγχρονος δήμος του δίνει δυνατότητες να αλλάξει κατά πολύ τον τρόπο που ζει μέσα σε αυτόν και παράλληλα προνοεί για την επόμενη μέρα. Να βλέπει ξεκάθαρα πως εκτός από την βελτίωση της καθημερινότητας, εγκαθιδρύονται σταθερές, ευνοϊκές συνθήκες διαβίωσης και δημιουργούνται παρακαταθήκες για το μέλλον.

 

Πού πάμε λοιπόν; Πού πρέπει να πάμε, πού πρέπει να εστιάσουμε, τι θέλουμε να πετύχουμε, πώς πρέπει να κινηθούμε, είναι ερωτήματα που μας οργανώνουν και μας δείχνουν τον δρόμο. Μας δείχνουν τον δρόμο μπροστά, ωστόσο το κρίσιμο σημείο είναι η δυνατότητα ξεκάθαρης οργάνωσης τους, η πίστη στο σχεδιασμό τους και η επιμονή στην εφαρμογή των απαντήσεων που έχουμε σχεδιάσει. Επιστέγασμα θα είναι, ο τελικός και διαρκής έλεγχος, που θα μας καθιστά αξιόπιστους και συνεπείς.

 

Ο δρόμος μας είναι απαιτητικός. Πρέπει να συμπαρασύρουμε ένα κύμα ανθρώπων που σοβαρά θέλουν να προσφέρουν. Να συμπορευτούμε, να συν-εργαστούμε για να προσφέρουμε στους δημότες και στις δημότισσες.

 

Οφείλουμε να πείσουμε, πως όχι μόνο μπορούμε αλλά μπορούμε καλύτερα, σταθερότερα, πιο οργανωμένα, τεχνοκρατικά και παράλληλα με ανθρωπιά και συναίσθηση, αφουγκραζόμενοι τον παλμό της τοπικής κοινωνίας διαρκώς.

 

“Διαρκώς” μια λέξη κλειδί!

 

Διαρκώς και Μπροστά!