Τίμησαν την μνήμη του Σόλων Λεκκα- « Ήταν ακριβώς όπως θα ήθελε εκείνος»

 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΣΟΛΩΝ

Ήταν ακριβώς όπως θα ήθελε εκείνος. Μία βραδιά χωρίς πρόγραμμα, δίχως αρχή, μέση και τέλος. Μία βραδιά αυθόρμητη. Όσοι πιστοί -οι οποίοι απεδείχθησαν εκατοντάδες- και προσήλθαν στο κάλεσμα των φίλων του, έκαναν αυτό που τους δίδαξε εκείνος. Έγιναν μία παρέα για χάρη του, έχοντάς τον τούτη τη φορά νοερά, αλλά πάλι δίπλα τους. Έτσι κι αλλιώς αυτό έμαθαν από τον Σόλωνα. Ο Κυριάκος Γκουβέντας, το είπε χαρακτηριστικά: «Ο Σόλωνας έβγαζε αρμαθιές με τραγούδια όπως η μέλισσα το μέλι, έτσι που κολλούσες δίπλα στην παρέα του από την πρώτη στιγμή».

Οι αμανέδες έπαιζαν στον προτζέκτορα, οι «διδαχές» και οι «Νόμοι» του προβάλλονταν κάθε τρεις και λίγο μέσα από σπάνιες συνεντεύξεις του όπου ο ίδιος εξηγούσε τι, πώς και γιατί ο αμανές. «Θα μου πεις ρε Σόλωνα έναν αμανέ; Πες μου τι έχεις να ξέρω, για να στον βγάλω», εξηγούσε ο ίδιος με την χαρακτηριστική ντοπιολαλιά του, μιλώντας στο ερευνητικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Αιγαίου «Κιβωτός του Αιγαίου» που επιχείρησε από το 1997 να καταγράψει ότι μπορούσε περισσότερο από τη ζωή και τη φιλοσοφία της ζωής του. Και φυσικά λέμε ό,τι μπορούσε περισσότερο, γιατί ο Σόλωνας είναι ανεξάντλητος. Οι ανέκδοτες ιστορίες που ειπώθηκαν για αυτόν από αλλεπάλληλες παρεμβάσεις του κοινού, το απέδειξαν εξάλλου. Ήταν τόσες πολλές που η βραδιά άγγιξε το ξημέρωμα. Άλλες για τον Σόλωνα τον λιθοξόο. Άλλες για τον Σόλωνα των πανηγυριών. Άλλες για τον Σόλωνα τον κτηνοτρόφο. Όλες όμως και ανεξάρτητα από την όποια ιδιότητά του πιάνονταν, κατέληγαν σε αυτό που καταλήγουμε ότι ήταν ο Σόλωνας για εμάς. Ο «Θεόφιλος» της μουσικής αλλά και της λαϊκής μας παράδοσης. Μιας παράδοσης -που για λόγους που πρέπει άπαντες να προβληματιστούμε σοβαρά πια- δεν της στρέψαμε ποτέ με την ένταση που έπρεπε τα φώτα που της άξιζαν.

Ναι ειπώθηκαν και αυτά. Γιατί η βραδιά που συντονίστηκε ιδανικά από τον Προκόπη Μαϊστρέλλη είχε και αλήθειες. Δεν είχε φτιασιδώματα, τα «σάλια μπάλια» όπως έλεγε ο φίλος μας.

Διότι δεν είναι ψέμα άλλωστε ότι ο Σόλωνας δεν έτυχε ούτε της προβολής, ούτε της αναγνώρισης που του αναλογούσε. «Αν γινόταν μία συναυλία σήμερα με το Σόλωνα παρόντα, μπορεί να μην είχε ούτε 100 άτομα», ειπώθηκε χτες χαρακτηριστικά και είναι δύσκολο να ισχυριστεί κάποιος ότι απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ήταν ο ζωντανός ήχος της καταγωγής και της συνείδησής μας αλλά περιέργως μας αρκούσε που υπήρχε, χωρίς να φροντίζουμε την ανάδειξή του.

Χτες όμως στον Οινοφόρο, η ανάμνησή του απέδειξε πως αυτό που η ιστορία του το χρωστάει, θα του το δώσει. Τα προβλεπόμενα καθίσματα της διοργάνωσης, απεδείχθησαν λίγα για να χωρέσουν τον κόσμο που ήρθε για να τιμήσει τον φίλο του. Τα τραγούδια δε των μαθητών, των συνεχιστών, των φίλων του εκτός Λέσβου που έσπευσαν για χάρη του να αναβιώσουν τους ήχους του, μας γέμισαν με νοσταλγία. Τα μουσικά σταυροδρόμια του φίλου μας, ενώθηκαν επιτέλους και θα συνεχίσουν.

Η φωνή του Ανδρίκου, του Κασούρα, του Χριστιανού, του Καλδέλλη και της Μαρίας Σεϊτανίδου έχουν τον Σόλωνα στο μέταλλο και στην ψυχή τους. Οι μελωδίες του  του Γκουβέντα, του Τσαρδάκα, του Πασχαλίδη, του Σαραντίδη και του Καζαντζή δεν θα επιτρέψουν η ιερουργία του Σόλωνα Λέκκα να ξεχαστεί ποτέ.

Αντί επιλόγου

Ο Παντελής Πατερέλλης συγκινημένος δεν μπόρεσε να πει το παραμικρό για τον επιστήθιο φίλο του Σόλωνα, αλλά φρόντισε με την πρωτοβουλία του να μαζέψει τους απανταχού «Σολωνιστές», να δείξει το δρόμο. Ο Δήμαρχος Μυτιλήνης Στρατής Κύτελης που πήρε υπό την αιγίδα του Δήμου την εκδήλωση, έκανε λόγο για το «πρώτο Μουσικό Αντάμωμα» από τα πολλά που θα ακολουθήσουν για τον Σόλωνα. Και μαζί με όλους εμάς, ο σύγχρονος Θεόφιλος της Λέσβου, μόλις ξεκίνησε το δρόμο προς την Αθανασία…