Στο Μουσείο Προσφυγικής Μνήμης στην Σκάλα Λουτρών ο Ροταριανός Όμιλος Μυτιλήνης

Μια διαφορετική συνεστίαση 2 Ιουνίου 2021 Επίσκεψη στο Μουσείο Προσφυγικής Μνήμης 1922 «ΣΤΕΓΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ» στη Σκάλα Λουτρών

Μια πρόταση του, τ. πρώτου Διοικητή της 2484 ΠΔΡ, Νίκου Κουζινόγλου, έγινε αποδεκτή με μεγάλο ενθουσιασμό και σε ελάχιστες μέρες πραγματοποιήθηκε.

Ο τόπος μας είναι μακρινός απ΄ την χερσαία Ελλάδα και πολύπαθος. Όλοι, όταν μας επισκεφτούν εκφράζουν τη συμπάθειά τους, ενθουσιάζονται, μα γρήγορα -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- μας λησμονούν. Το νησί μας είναι εκείνο που ανατρέχοντας στην ιστορία, θα δούμε ότι ήταν μήλο της έριδος αλλά και ο τόπος που δέχτηκε και φίλεψε, στο μέτρο του δυνατού, εκατοντάδες χιλιάδες προσφύγων που το επέλεξαν λόγω της γειτνίασης του με τα απέναντι Μικρασιατικά παράλια. Στη Μικρασιατική καταστροφή χιλιάδες ξεριζωμένοι κούρνιασαν στο φιλόξενο τούτο τόπο. Πολλοί απ΄ αυτούς έγιναν μόνιμοι κάτοικοι στη Σκάλα Λουτρών. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Εξωραϊστικός – Πολιτιστικός – Οικολογικός τους σύλλογος φέρει τον τίτλο: Σύλλογος Μικρασιατών της Σκάλας Λουτρών "το Δελφίνι".

Δημιουργήθηκε έτσι σιγά σιγά, η επιθυμία να συγκεντρωθούν τα αντικείμενα των Μικρασιατών και να βρεθεί ο κατάλληλος χώρος για να φυλαχθούν και να εκτεθούν. Το κλείσιμο του σχολείου, λόγω έλλειψης μαθητών, ήταν η αφορμή αλλά και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία. Το κτίριο, το οποίο βρισκόταν σε κακή κατάσταση, παραδόθηκε από τη Νομαρχία στο Σύλλογο Μικρασιατών της Σκάλας Λουτρών "το Δελφίνι", ο οποίος και αποφάσισε να το μετασκευάσει σε μουσείο. Με πολύ κόπο και προσωπική εργασία το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Σκοπός της ίδρυσης του Μουσείου ήταν η αναζήτηση ριζών και η προσπάθεια διατήρησης της ιστορικής μνήμης και διάσωσης των τελευταίων ΄΄θησαυρών της Μ. Ασίας΄΄ πάνω στη Λέσβο.

Λόγω του ιδιαίτερα ιστορικού και λαογραφικού χαρακτήρα του Μουσείου, το ενδιαφέρον των επισκεπτών είναι μεγάλο και οι εκπαιδευτικές επισκέψεις αρκετές. Επικοινωνήσαμε με τον πρόεδρο του συλλόγου «Δελφίνι» κ. Δημήτρη Παπαχρυσό, ο οποίος με μεγάλη προθυμία ανταποκρίθηκε στο να ανοίξει τον εκθεσιακό χώρο απογευματινή ώρα. Βρεθήκαμε στον χώρο της αυλής του Μουσείου.

Τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας ξεναγηθήκαμε στους χώρους των εκθεμάτων. Πρέπει μα τονίσουμε την άοκνη προθυμία και όρεξη του κ. Παπαχρυσού ο οποίος με κάθε λεπτομέρεια αναφέρθηκε στο ιστορικό ίδρυσης του μουσείου, στα εκθέματα αναλυτικά τόσο για τον τόπο προέλευσής τους όσο και στους δωρητές. Ιδιαίτερα στάθηκε στους μεγάλους χάρτες Ελλάδος και μικρασιατικής γης από τον Πόντο και τις παρυφές του Καυκάσου, μέχρι τη Σμύρνη και τις παραλίες του Αιγαίου. Πάνω σ΄ αυτόν είναι αποτυπωμένα με κάθε λεπτομέρεια τα χνάρια των Ελλήνων και το μέγεθος του ξεριζωμού, από τη μία κι απ΄ την άλλη τα μέρη που καταστάλαξαν οι πρόσφυγες και έφτιαξαν τις νέες τους εστίες.

Μια εντυπωσιακή μακέτα δεσπόζει στο κέντρο της κυρίας αίθουσας. Είναι η Σμύρνη πριν την πυρπόληση και καταστροφή της το 1922. Είναι άξια θαυμασμού αυτή η αποτύπωση, έχει λεπτομέρειες που συγκλονίζουν, 135 σημαντικά μνημεία της πόλης και όλα τα ιστορικά κτήρια του ελληνισμού βρίσκονται μπροστά στον επισκέπτη. Με την ευκαιρία της επίσκεψης, η φίλη του ομίλου Μπέμπα Ρήγα, προσέφερε στον πρόεδρο του Συλλόγο, κ. Παπαχρυσό, για το Μουσείο, ένα λευκό πλεκτό γαμήλιο νυχτικό της γιαγιάς, της ροταριανής Μαρίας Κακανιάρα, (που αδυνατούσε να παραστεί λόγω προσωπικών υποχρεώσεων), που καταγόταν από τον Τσεσμέ της Μ. Ασίας. Επίσης η ρ. προ πρόεδρος του ομίλου μας, Ελένη Γογγολίδου, έδωσε μεγεθυσμένη φωτογραφία από τα Μοσχονήσια με κατοίκους μεταξύ των οποίων και ο παππούς της.

Πήραμε αναμνηστικά έντυπά και βιβλία σχετικά με τον Μικρασιατικό Ελληνισμό και την ιστορία του. Στο τέλος της επίσκεψης η πρόεδρος του ομίλου ρ. Ντίνα Ορφανού Σεβαστού, ευχαρίστησε τους παρευρισκομένους για τη συμμετοχή τους.

Η βραδιά ολοκληρώθηκε σε παραλιακή ταβέρνα στον εξωτερικό χώρο, πάνω στο κύμα, που τηρώντας πάντα τα μέτρα ασφαλείας, απολαύσαμε ένα ουζάκι με θαλασσινούς μεζέδες. Ήταν η πρώτη έξοδος των μελών μας με τα δικά μας αυτοκίνητα, τις μάσκες μας και όλοι εμβολιασμένοι, ευχόμενοι μια καλύτερη συνέχεια και κανονικότητα.