«Πόσοι και ποιοι θα «χάσουν» από το κλείσιμο των δομών μέσα στην Μυτιλήνη και τριγύρω της;..»

Ανακοίνωση από τον Σύλλογο Κατοίκων Μόριας, Παναγιούδας και όμορων Κοινοτήτων 

 

ΕΝΑ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ, ΠΟΛΛΕΣ ΟΙ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ, ΜΙΑ Η ΛΥΣΗ

Εδώ και πολλά χρόνια η διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα του νησιού μας και χρήζει άμεσης λύσης. Για να γίνει, όμως, αυτό πρέπει πρώτα να προσεγγίσουμε σωστά το ερώτημα και μετά να απαντήσουμε με προσοχή και ειλικρίνεια.

Παρατηρούνται τραγικές αντιφάσεις και μια τεράστια σύγχυση ως προς το ζητούμενο.

 

Το πρώτο σκέλος του ερωτήματος είναι:

Τι θέλετε;

α) Καμία δομή, κανενός τύπου

β) Δομή έως 1000-1.500 ατόμων

γ) Δομή έως 3.000 ατόμων

Το δεύτερο σκέλος του ερωτήματος είναι:

Αν γίνει οποιουδήποτε τύπου δομή, θα γίνει εντός κατοικημένου οικισμού ή εκτός και πώς θα  καλύπτονται με τον βέλτιστο τρόπο οι ανάγκες σε κάθε περίπτωση;

Όσοι υποστηρίζουν το «α» και το «β» του πρώτου σκέλους του ερωτήματος, δεν μπορούν να απαντήσουν στα εξής:

1. Πώς μπορούν να μας διασφαλίσουν ότι τους επόμενους μήνες και ξανά ποτέ στο μέλλον δεν θα υπάρξουν ροές (δεδομένου ότι ακόμα και σήμερα, με αυτά τα μέτρα, έχουν έρθει κάποιες εκατοντάδες άνθρωποι); Τι θα ισχύσει αν σταματήσουν τα μέτρα φύλαξης για τον κορωνοιό και επανέλθουν οι ροές από τη γείτονα χώρα; Που θα πηγαίνουν όσοι έρχονται; Γνωρίζουν ότι ροές υπάρχουν διαρκώς τα τελευταία 20 χρόνια (τουλάχιστον) και ότι το πρώτο κέντρο κράτησης της Παγανής δημιουργήθηκε το 2004, ενώ υπήρχαν ροές και πριν από αυτό;

2. Υποστηρίζουν τη συνέχιση της λειτουργίας των υπόλοιπων 3-4 δομών (και ενοικιαζόμενων οικιών) ενσωματωμένες στο αστικό ιστό και εντός κατοικημένων περιοχών; Αν όχι, τι ακριβώς προτείνουν και πώς θα υλοποιηθεί βάσει των διεθνών συνθηκών;

Δεν μπορούν, όμως, να απαντήσουν ούτε στο δεύτερο σκέλος του ερωτήματος.

Εμείς θεωρούμε ότι η χωρική επέκταση της δομής θα εξυπηρετήσει την παροχή περισσότερων αναγκών (υγειονομικών, εκπαιδευτικών, αναψυχικών, εμπορικών, κ.α.) εντός της δομής και θα διασφαλίζει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για όλους, έως ότου βγει η απόφαση μεταφοράς εκτός νησιού (είτε με άσυλο, είτε χωρίς). Οι αιτούντες άσυλο θα μπορούν να βγαίνουν εκτός του ΚΥΤ τις ώρες εξόδου, αλλά η έξοδος αυτή αναμένεται περιορισμένη.

Εδώ να σημειώσουμε ότι αρκετοί απ’ όσους υποστηρίζουν τη δομή 1.000-1.500 ατόμων, επιθυμούν να συνεχιστεί η λειτουργία της δομής του πρώην Πάρκου Κυκλοφοριακής Αγωγής που είναι ενσωματωμένη στον αστικό ιστό. Παράλληλα διαμαρτύρονται για τη φύλαξη των συνόρων και κατηγορούν την χώρα μας για «επαναπροωθήσεις», στην ίδια γραμμή με την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, κάτι που θεωρούμε ότι είναι ενάντια στη βούληση της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών. Θεωρούν, αυθαιρέτως κατά τη γνώμη μας, ως «φυλακή» μια συγκεντρωτική δομή σύγχρονων προδιαγραφών εκτός οικισμών όπου οι αιτούντες άσυλο θα παραμένουν για λίγες ημέρες και την περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα, παραβλέποντας την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατούσε στο ΚΥΤ και στον ελαιώνα της Μόριας και την οικτρή κατάσταση που επικρατεί στη βασική δομή του Μαυροβουνίου, όπως και πολλά άλλα. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν πολιτικά, κομματικά και οικονομικά συμφέροντα (ντόπια και ξένα) που έχουν ως αυτοσκοπό την (ανα)κατάληψη της εξουσίας σε πολλά επίπεδα, την εύκολη και άμεση πρόσβαση ΜΚΟ και Ύπατης Αρμοστείας στο ΚΥΤ Μαυροβουνίου και τη συνέχιση παροχής υπηρεσιών σε πρόσφυγες και μετανάστες εντός αστικού ιστού.

Χαρακτηριστικές και οι περιπτώσεις πολιτικών παραγόντων που πότε λένε «καμία δομή πουθενά» (δηλώνοντας παντελή άγνοια του θεσμικού πλαισίου και της γεωπολιτικής  κατάστασης), πότε ψηφίζουν «υπέρ» και πότε «κατά» μιας δομής 3.000 ατόμων, πότε λένε «μικρή δομή καταγραφής» (δηλαδή ‘ναι’ στη δομή 1.000-1.500 ατόμων), πότε λένε «αποσυμφόρηση σκέτο» χωρίς να παίρνουν θέση και πετώντας το «μπαλάκι» στην εξέδρα, αναλόγως του ακροατηρίου και της περίστασης. Δυστυχώς αρκετοί τοπικοί πολιτικοί παράγοντες δεν ξεκαθαρίζουν τι προτείνουν και δεν φαίνονται αντάξιοι των περιστάσεων… Δυστυχώς αρκετοί πολίτες παρασύρονται, χωρίς να λογαριάζουν συνέπειες. Αναγνωρίζουμε την ξέχειλη αγανάκτηση, αλλά δεν είναι πάντοτε καλός σύμβουλος.

Όλοι αυτοί με τη στάση τους καταδικάζουν συνειδητά –ή, έστω, από εγκληματική αμέλεια και αφέλεια- τον πληθυσμό της Μυτιλήνης, τους κατοίκους των βόρειων χωριών μας αλλά και όλο το νησί σε μια κακή διαχείριση του ζητήματος με συνέχιση λειτουργίας διαφόρων δομών εντός κατοικημένων οικισμών, οι φιλοξενούμενοι των οποίων θα χρησιμοποιούν τις (μη επαρκείς) υπηρεσίες των χωριών και της πόλης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Παρατηρούμε όμως και το εξής, με αφορμή την πορεία της Κυριακής 28/2: Το λαϊκό αίτημα που πέρασε ήταν «να μη γίνει νέα δομή». Αυτό γράφτηκε στον τοπικό τύπο, αυτό φάνηκε προς τα έξω (και κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε). Δεν φάνηκε ξεκάθαρο αίτημα «να κλείσουν όλες οι δομές». Μήπως κάποιοι από αυτούς που φωνάζουν «καμία νέα δομή» και κατευθύνουν τις αντιδράσεις βολεύονται από την ύπαρξη της δομής κοντά στην Πρωτεύουσα του νησιού και στην ύπαρξη των δομών μέσα στην πόλη; Δεν ακούσαμε σοβαρές εναλλακτικές  προτάσεις βάσει των πραγματικών δεδομένων… ούτε είδαμε «ζωηρές αντιδράσεις» για τη δομή του Μαυροβουνίου. Άραγε γιατί; Πόσοι και ποιοι θα «χάσουν» από το κλείσιμο των δομών μέσα στην πόλη και τριγύρω της;

Αν θέλουμε να υπάρξουν καλύτερες προοπτικές τουριστικής ανάπτυξης σε όλο το νησί σίγουρα δεν πρέπει να υπάρχει οποιασδήποτε μορφής δομή κοντά σε κατοικημένη περιοχή και ιδίως κοντά στην πόλη της Μυτιλήνης.

Το πρόβλημα, όμως, δεν μόνο του Δήμου Μυτιλήνης, αλλά όλης της Λέσβου και επειδή ο Δήμος Δυτικής Λέσβου έχει και εκείνος αφίξεις μεταναστών στην περιοχή του, και ίσως περισσότερες από το Δήμο Μυτιλήνης, θα πρέπει να φροντίσει να συνεισφέρει στις λύσεις και όχι να προκαλεί περισσότερη σύγχυση και εντυπώσεις εκ του ασφαλούς. Με μια ίδια λογική, ο Δήμος Μυτιλήνης θα μπορούσε να περιοριστεί σε ένα μικρότερο Κλειστό Κέντρο Ταυτοποίησης και Καταγραφής (π.χ. 1.000-1.500 ατόμων) και ο Δήμος Δυτικής Λέσβου να έκανε το δικό του αντίστοιχο.

Το θέμα είναι ότι αν, τελικά, η δομή μείνει στο Μαυροβούνι, θα υπάρχουν συγκεκριμένες και βαριές πολιτικές ευθύνες… και η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί, καταδικάζοντας τον τόπο.

Η λύση και πρότασή μας είναι κλείσιμο των δύο δομών του Μαυροβουνίου αλλά και των διαμερισμάτων εντός της πόλης και μετεγκατάστασή τους σε δομή έως 3.000 ατόμων, εκτός κατοικημένου οικισμού, όπου θα υπάρχουν χώροι ασυνόδευτων ανηλίκων, ευάλωτων ομάδων, διοίκησης, καραντίνας, αναψυχής, πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης, εκπαίδευσης και εμπορίου, κάτι που σε συνδυασμό με αποσυμφόρηση, φύλαξη συνόρων και επίσπευση διαδικασιών ασύλου (εν όψει και της εφαρμογής των αποφάσεων του «νέου Δουβλίνου») θα βελτιώσει αισθητά την κατάσταση από πολλές απόψεις.