Η σκοπιά | Ανακύκλωση: Επιτακτική ανάγκη και καθολική υποχρέωση

Η νέα στήλη του LesvosPost η «ΣΚΟΠΙΑ» κάθε εβδομάδα στις οθόνες σας με την επιμέλεια του Παναγιώτη Λυμπου

Σε όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά (και σε πολλά άλλα εκτός αυτής) γίνεται λόγος για την ανακύκλωση τουλάχιστον κατά ποσοστό 50% όσων αγαθών χρησιμοποιούμε.

Για το λόγο αυτό έχουν θεσπιστεί διάφοροι νόμοι και αρκετές κοινοτικές οδηγίες υποδεικνύοντας το χρέος όλων προς το φυσικό περιβάλλον μέσω της ανακύκλωσης προϊόντων.

Η πλειονότητα των κρατών αυτών τηρούν και εφαρμόζουν όλα όσα έχουν νομοθετηθεί περί ανακύκλωσης. Υπάρχουν και άλλα, που απλά νομοθετούν ή αποδέχονται σε πρώτη φάση όσα θεσπίζονται, όμως αντί να εφαρμόζουν, παραμένουν στην απραξία. Δυστυχώς η χώρα μας ανήκει στα κράτη της δεύτερης κατηγορίας, που μόνο νομοθετούν ή δείχνουν προθυμία σε κάθε κοινοτική οδηγία, αλλά δεν κάνει πράξη το νόμο. Και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η ανακύκλωση ως παγκόσμιος θεσμός του περιβάλλοντος, να μην έχει την αναμενόμενη αποδοχή και εφαρμογή.

Αρκετές βέβαια περιφέρειες έχουν καταφέρει να περάσει το μήνυμα της συνεχούς ανακύκλωσης στους πολίτες τους, είτε με καμπάνιες, είτε με κίνητρα., είτε με σωστή πληροφόρηση και σεμινάρια. Άλλες πάλι περιφέρειες και δήμοι απλά προσπερνούν το κεφάλαιο ανακύκλωση και ρίχνουν το βάρος σε άλλα θέματα που τους απασχολούν.

Στο δικό μας Δήμο Μυτιλήνης έχουν γίνει και γίνονται βήματα για να γίνει η ανακύκλωση τρόπος ζωής και καθημερινή συνήθεια.

Όμως η αλήθεια είναι, ότι μπορούν να γίνουν περισσότερα, που δεν έχουν ακόμα δρομολογηθεί.

Σίγουρα ο Δήμος Μυτιλήνης είναι από εκείνους που ταλανίζονται με πολλά άλλα σοβαρά θέματα και δυσεπίλυτα προβλήματα, όμως και η προστασία του περιβάλλοντος του τόπου μας μέσω της ανακύκλωσης, είναι ζήτημα μείζονος σημασίας, που αξίζει την προσοχή όλων μας. Μπορεί βέβαια να παρατηρούνται αρκετές δυσκολίες (π.χ. ελλείψεις σε κάδους ανακύκλωσης από διάφορες γειτονιές του δήμου μας, ανεπάρκεια σε οχήματα περισυλλογής ανακυκλώσιμων απορριμμάτων, έλλειψη ειδικευμένου προσωπικού συλλογής και επεξεργασίας αυτών κ.λ.π.) αλλά το βασικότερο πρόβλημα είναι η έλλειψη ορθής ενημέρωσης και πληροφόρησης των πολιτών, ώστε οι ίδιοι να κάνουν την ανακύκλωση τρόπο ζωής κατανοώντας, ότι η ανακύκλωση αποτελεί μονόδρομο και άμεση προτεραιότητα για τον τόπο.

Μόνο με την τοποθέτηση κάδων δεν λύνεται το πρόβλημα. Αλλά με την εφαρμογή προγραμμάτων και με ειδικά σεμινάρια (για το πώς επηρεάζεται αρνητικά η φύση χωρίς την ανακύκλωση ή για το πόσο χρονικό διάστημα χρειάζεται κάθε υλικό για να αποσυντεθεί αλλά και για το βαθμό που καθετί μολύνει τον πλανήτη μας χωρίς να ανακυκλωθεί) η νοοτροπία του κόσμου θα αλλάξει και κυρίως αυτή των παιδιών που αποτελούν τους κληρονόμους αυτού του τόπου. Στόχος του κάθε Δήμου είναι να σταθεί στα οφέλη της ανακύκλωσης και στο να περάσει σε όλους μια συνείδηση οικολογική ως υποχρέωση προς το περιβάλλον και τους εαυτούς μας.

Αυτή η συνείδηση καλλιεργείται πλέον μέσα στις σχολικές αίθουσες και πρέπει να γίνεται παράδειγμα προς μίμηση και μέσα στην οικογένεια. Από την πλευρά του Δήμου Μυτιλήνης η δημιουργία ΧΥΤΑ και όχι απλά χώρου συγκέντρωσης και διαλογής υλικού είναι προτεραιότητα άμεση και ωφέλεια για τον ίδιο το δήμο μας. Ήδη υπάρχουν δήμοι στην Ελλάδα, που χάρη στην ανακύκλωση χρηματοδοτούν δαπάνες τους. Δηλαδή μέσα από την ανακύκλωση που κάνουν, καλύπτουν υποχρεώσεις τους και φτιάχνουν έργα για τους δημότες τους όπως π.χ. ο Δήμος Τρικκαίων.

Μέσα από την εκπόνηση ειδικού προγράμματος εκμετάλλευσης ανακυκλώσιμων υλικών και ευγενών μετάλλων μετατρέπει την ανακύκλωση από τρόπο ζωής σε έργα υποδομής για όλους. Με τη δράση πρώτα του Δήμου και μετά των πολιτών η ανακύκλωση γίνεται καθημερινή συνήθεια και προστασία έχουμε προς το περιβάλλον.

Και όλα τα παραπάνω είναι που θα καθορίσουν είναι καθοριστική στο τί θα κληρονομήσουν οι επόμενες γενιές. Ας μιμηθούν οι αρμόδιοι το παράδειγμα άλλων Δήμων και όλοι εμείς ας κάνουμε την ανακύκλωση χρέος μας.