Το “ματωμένο” χωράφι της Λέσβου (PICS)

Εντυπωσιακές εικόνες έρχονται από χωράφι στα Μεσα Λέσβου, όπου γέμισε με κόκκινες παπαρούνες. 

Σίγουρα όσοι χρησιμοποιείτε τα social media θα έχετε δει τις άπειρες φωτογραφίες χρηστών που έχουν επισκεφτεί το «ματωμένο» χωράφι στα Μεσα της Λέσβου..

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος η συγκεκριμένη περιοχή κοκκίνισε από τις παπαρούνες και δεν είναι λίγοι που επισκέπτονται το συγκεκριμένο μέρος για να το θαυμάσουν και να τραβήξουν τις ανάλογες φωτογραφίες..

Απολαυστε λοιπόν τις παρακάτω φωτογραφίες που απαθανάτισε ο Στρατης Μακροδουλης….

Τα Μεσα και το ΙΕΡΟ ΜΕΣΣΩΝ

Τα Μέσα είναι οικισμός στην Λέσβο στην αγροτική περιφέρεια της Αγίας Παρασκευής. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Δυτικής Λέσβου της Περιφερειακής Ενότητας Λέσβου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει 21 κατοίκους.

ΙΕΡΟ ΜΕΣΣΩΝ

Tο Iερό των Μέσσων βρίσκεται στη θέση "Κουκάλα" ή "Κοκκάλα" της περιοχής Μέσα στην αγροτική περιφέρεια της Αγίας Παρασκευής Λέσβου. Στην αρχαιότητα βρισκόταν κοντά στα βόρεια σύνορα της επικράτειας της αρχαίας πόλης Πύρρας και στο μέσο (κέντρο) της Λέσβου, από όπου η περιοχή πήρε το όνομα της, "Μέσσον", με τον αιολικό τύπο της λέξης. Ο οκτάστυλος ψευδοδίπτερος ιωνικός ναός του δεύτερου μισού του 4ου αιώνα π.χ. ενσωμάτωσε το αρχαϊκό λατρευτικό κτίριο με τα προκτίσματά του.

Στον 3ο - 4ο αιώνα π.χ. ο ναός καταστρέφεται, τα αρχιτεκτονικά μέλη του κυριολεκτικά θρυμματίζονται και ασβεστοποιούνται στους κλιβάνους, που κτίζονται σε επαφή και γύρω του. Η βασιλική των παλαιοχριστιανικών χρόνων κτίζεται πάνω στο δάπεδο του υστεροκλασικού ναού, ενώ η λατρεία συνεχίζεται στην ίδια θέση μέχρι σήμερα στο μεταβυζαντινό ναΐσκο του Ταξιάρχη. Οι Χριστιανικοί ναοί ήταν κοιμητηριακοί, όπως φαίνεται από τους ανασκαμμένους τάφους στο δάπεδο του αρχαίου ναού και στη γύρω περιοχή.

"Εν τω ϊρω τω εμ Μέσσω" οι τέσσερις πόλεις της Λέσβου, η Μυτιλήνη, η Μήθυμνα, η Άντισσα και η Ερεσός, συγκεντρώνονται και συναποφασίζουν για την "αύξησιν και ομόνοιαν των Λεσβίων", όπως μας πληροφορεί μια επιγραφή, που χρονολογείται στα 200-167 π.χ. "Εις Μέσσον" έρχονται δικαστές από τη Μίλητο για να επιλύσουν τις διαφορές των δύο πόλεων της Λέσβου, της Μήθυμνας και της Ερεσού.

Το παλλεσβιακό ιερό των Μέσσων φαίνεται ότι ενώνει τη μοίρα του με ο κοινό των Λεσβίων από τα αρχαϊκά χρόνια μέχρι το 2ο αι. μ.Χ.. Με το ιερό αυτό οι μελετητές ταυτίζουν το "εύδειλον τέμενος μέγα ξύνον", που αναφέρει ο Λέσβιος ποιητής Αλκαίος. Στο τέμενος αυτό οι Λέσβιοι καθιέρωσαν βωμούς στη λατρεία των "αθάνατων μακάρων", δηλαδή του Δία αντίαου, της "Αιολήιας θέου πάντων γενέθλια", που ταυτίζεται με την Ήρα και του "κεμήλιου Ζόννυσσου ωμήσταν" (Διονύσου) (της λεγόμενης Λεσβιακής τριάδας). Ο ίδιος ποιητής μας πληροφορεί για τις ετήσιες γιορτές και για τα καλλιστεία, που διεξάγονταν στο τέμενος. Η μεταγενέστερη ελληνιστική παράδοση φανταζόταν την ποιήτρια Σαπφώ να συνοδεύει με τη λύρα της τα κορίτσια της Λέσβου στο χορό και στο τραγούδι στο "τέμενος γλαυκόπιδος αγλαόν Ήρης".

Η ενότητα των πέντε πόλεων της Λέσβου (Μυτιλήνης, Μήθυμνας, Άντισσας, Ερεσού και Πύρρας) την περίοδο της απελευθέρωσης του νησιού από το Μ. Αλέξανδρο, εκφράζεται με την ανέγερση ενός σημαντικότατου μνημείου στο κέντρο του νησιού, στο "Μέσσον". Στις αρχές του 2ου αι. π.Χ. το ιερό, εκτός από κοινός τόπος λατρείας, αποτελεί την έδρα του Κοινού των Λεσβίων και τον τόπο συνάντησης και ανταλλαγής απόψεων των πόλεων του νησιού.

Ο ιωνικός ναός του Μέσσου αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της Λέσβου. Από τον αρχαίο ναό σώζεται μόνο η θεμελίωσή του και το εσωτερικό των βαθμίδων της κρηπίδας, ενώ φαίνονται η κόγχη του Ιερού της παλαιοχριστιανικής βασιλικής και ο μεταβυζαντινός ναΐσκος του Ταξιάρχη.

Η διαμόρφωση του αρχαιολογικού χώρου έλαβε υπόψη όλες τις παραμέτρους ώστε να γίνει επισκέψιμος. Ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να θαυμάσει από κοντά τη μικροτεχνική διακόσμηση των αρχιτεκτονικών μελών και να δει το ναό από τα δυτικά, να διαπιστώσει το μέγεθος και τα αρχιτεκτονικά στοιχεία του και να "φαντάζεται" το μνημείο στον ευρύτερο περιβάλλοντα χώρο. Ο επισκέπτης μπορεί να περιηγηθεί στον αρχαιολογικό χώρο και να φθάσει στο μικρό αμφιθέατρο από τις πλακόστρωτες διαδρομές, ενώ έχει τη δυνατότητα να δει από κοντά το ναό και να έχει πρόσβαση στο ναΐσκο του Ταξιάρχη από τον ξύλινο διάδρομο.

H Παπαρούνα

H παπαρούνα είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο, ποώδες φυτό η οποία ανήκει στην τάξη των Μηκωνωδών (Papaverales) και στην οικογένεια Μηκωνοειδών (Papaveraceae).

Οι παπαρούνες βρίσκονται στις εύκρατες και ψυχρές περιοχές της Γης. Χαρακτηριστικά τους είναι τα φύλλα τους, που είτε αναπτύσσονται μέσα σε λοβό είτε είναι κομμένα σε διάφορα μέρη διασκορπισμένα, η ύπαρξη ενός γαλακτώδους υγρού στον βλαστό, καθώς και τα μεγάλα τους άνθη που φύονται μεμονωμένα σε μίσχους άφυλλους ή σε φυλλώδεις βλαστούς.

Ο καρπός της παπαρούνας είναι πολύσπερμη κάψα.

Υπάρχουν πολλά είδη παπαρούνας (100 περίπου) που είτε είναι αυτοφυή λουλούδια των αγρών είτε καλλιεργούνται.