"Σήμερα λειτούργησα....."

Γράφει ο Πάτερ Στρατής Γιουσμας

ΣΉΜΕΡΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΑ!!!!!

Ξύπνησα νωρίς με λαχτάρα, έβαλα καθαρά και ωραία ρούχα, το φρεσκοσιδερωμένο ράσο μου και σε λίγη ώρα ήμουν μέσα στο Ναό όπου εφημερεύω. Προχώρησα στο Ιερό Βήμα αφού προσκύνησα τις εικόνες. Στην ιερά πρόθεση φρεσκοζυμωμένα πρόσφορα και ονόματα ενοριτών για μνημόνευση ζωντανών και κεκοιμημένων. Μεγάλη μέρα η σημερινή, Ε' Κυριακή των Νηστειών, αφιερωμένη στην Αγία Μαρία την Αιγυπτία την πρώην πόρνη και τώρα κάτοικο της Ουράνιας Βασιλείας. Σκέφτομαι την ζωή της και ζηλεύω την μετάνοια της. Πιστοί πλυμμηρίζουν σήμερα το Ναό. Οι χοροί των Ψαλτών με συναίσθηση και ζήλο αποδίδουν τα τόσο όμορφα τροπάρια της ημέρας. Και μετά η στιγμή της Θείας Κοινωνίας, η ιερότερη όλων. Ο Χριστός εντός μου, ζωντανός με Σάρκα και Αίμα. Ανύπωτη χαρά και πληρότητα. Κοινωνώ και τον κόσμο με τάξη και η Λειτουργία στο τέλος της.

Ξαφνικά τα μάτια μου γεμάτα δάκρυα ανοίγουν. Συνηδειτοποιώ πως είμαι ακόμη στο κρεβάτι μου και ονειρευόμουν. Ακόμη αναρωτιέμαι αν ήταν ευχάριστο ή εφιάλτης. Νιώθω νοσταλγία, χαρά αλλά και το στομάχι μου να δένεται κόμπος. Εξακολουθώ να κλαίω. Αναζητώ την τηλεόραση έστω να ακούσω από κει. Σκέφτομαι πως ποτέ δεν είχα μείνει αλειτούργητος από παιδί πάρα μόνο μία Κυριακή μετά από ένα χειρουργείο. Και τώρα...

Κάνω το σπίτι μου μιά μικρή Εκκλησία. Θέλω να πιστεύω πως όλο αυτό μετά την υγειονομική κρίση θα με κάνει καλύτερο ως άνθρωπο. Θα εκτιμήσω περισσότερο ότι μέχρι σήμερα θεωρούσα δεδομένο. Φέτος η Μεγάλη Εβδομάδα θα είναι διαφορετική, κεκλεισμένων των θυρών, άγευστη χωρίς την κοινή συνάθροιση των πιστών. Όμως έτσι πρέπει να γίνει. Υπακούμε κι ας μας πονά. Περιμένω εναγωνίως όμως την Ανάσταση. Γιατί πάντα ο πόνος οδηγεί σε μιά γλυκιά χαρά. Το μέγα Πάθος του Κυρίου μας το διαδέχεται η Ανάσταση Του. Αυτό ελπίζω και προσεύχομαι για όλο τον κόσμο. Γρήγορη ανάσταση από αυτό το μαρτύριο της σύγχρονης πανδημίας. Μιάς πανδημίας σίγουρα φτιαχτής και ίσως υποκεινούμενης.

Δεν απογοητεύομαι, δεν με πέρνει από κάτω γιατί είμαι χριστιανός και πιστεύω στην Ανάσταση. Θα κάνω υπομονή και σίγουρα θα μπορέσω να ξανά βγω και ελεύθερα να κινηθώ έξω, ελεύθερα θα ξανά πάω στο Ναό και με το χτύπημα της καμπάνας θα καλέσω τους πιστούς στο Μεγάλο Δείπνο.