Όσα ωφελούν τους ιδιοτελείς τα προπαγανδίζουν οι αφελείς...
Γράφει ο Στρατής Τσιντώτας
Το μεταναστευτικό και όσα συμβαίνουν στο νησί και στα νησιά του
Βορείου Αιγαίου τα τελευταία χρόνια, είναι μια πληγή που άνοιξε και δεν
κλείνει, προκαλώντας καταστάσεις που δεν φανταζόμασταν πως θα βιώσουμε.
Ωστόσο η μεγαλύτερη πληγή που έχει προκληθεί, πέραν των φανερών συνεπειών, είναι ο διχασμός και η τεχνητή κρίση που ορισμένοι προσπαθούν να προκαλέσουν, ώστε να «κερδίσουν». Να κερδίσουν από χρήμα μέχρι δόξα και μια πολιτική καριέρα. Δεν είμαι ειδικός ούτε και έχω εικόνα όλων των παραμέτρων που απαιτούνται για να κρίνω τι είναι σωστό και τι όχι. Δεν ξέρω αν ως Μυτιληνιός και ως νησιώτης με συμφέρει το α ή το β σχέδιο της κυβέρνησης, δεν γνωρίζω αν είναι σωστό ή λάθος να γίνουν κλειστές δομές, δεν ξέρω αν πρέπει να γίνει το ένα ή το άλλο.
Και δεν ξέρω, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω λεπτομέρειες, σχέδια και κυρίως τι έχουν προγραμματίσει όλοι αυτοί που διοικούν όχι την χώρα μας αλλά την Ευρώπη και τον κόσμο. Όπως δεν ήξερα και δεν γνώριζα όταν αυτοί που μας διοικούν (οι παραπάνω δηλαδή) έφεραν την οικονομική κρίση στην χώρα μας χωρίς να μας ρωτήσουν, μεθοδικά και με σχέδιο. Ναι, δεν έχω άποψη για το μεταναστευτικό.
Δεν είμαι ειδικός, δεν είμαι αρμόδιος, δεν είμαι λαϊκιστής και το κυριότερο δεν έχω συμφέρον να εκφράσω την μια ή την άλλη άποψη.
Μπορεί να έχω άποψη για το αν θέλω ή όχι την ζωή μου πίσω, την καθημερινότητα μου αυτή που έχει αλλοιωθεί τα τελευταία χρόνια, μπορεί να θλίβομαι να βλέπω παιδιά και οικογένειες να ζουν μέσα στα λασπόνερα και στο κρύο, μπορεί να με αγχώνει και να τρομάζω για το τι μπορεί να συμβεί στον τόπο μου τα επόμενα χρόνια, μπορεί να τρέμω στην ιδέα πως τα παιδιά μου ίσως αναγκαστούν αύριο να φύγουν από το νησί.
Για όλα αυτά έχω άποψη. Δεν έχω όμως για το τι μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Δεν έχω ιδέα. Ακούω πολλά, διαβάζω περισσότερα, αλλά δεν ξέρω. Και όσοι έχουν άποψη, οι περισσότεροι τουλάχιστον έχουν άποψη γιατί έχουν ιδιοτελής σκοπούς.
Αν ήμουν δήμαρχος Δυτικής Λέσβου δεν θα ήθελα καμία νέα δομή κτλ. Γιατί να θέλω πρόβλημα στον τόπο μου, αφού το πρόβλημα το έχει ο άλλος Δήμος.
Αν ήμουν Μανταμαδιώτης δεν θα ήθελα νέα δομή και θα ξεσηκωνόμουν. Γιατί να θέλω πρόβλημα στον τόπο μου, αφού το πρόβλημα το έχει άλλο χωριό χιλιόμετρα μακριά από μένα.
Ακούγεται για Μυστεγνά ξεσηκώνονται ΜΟΝΟ οι εκεί κάτοικοι, ακούγεται για Άντισσα ξεσηκώνονται ΜΟΝΟ οι εκεί κάτοικοι κτλ. Μακριά από μας δηλαδή…
Αν ήμουν ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελα να ανοίξουν όλα τα σύνορα να γίνουμε όλοι ένα και να υπάρχει αλληλεγγύη. Είναι η ιδεολογία μου υποτίθεται αυτή. Μπορεί να έκλεισα τις τράπεζες χωρίς να ρωτήσω κανέναν, αλλά τώρα δεν είμαι εξουσία και θέλω να ερωτηθεί ο πολίτης.
Αν ήμουν ΜΚΟ, θα ήθελα τους ανθρώπους αυτούς εδώ για να κονομάω.
Αν ήμουν εργαζόμενος σε ΜΚΟ θα ήθελα το μεταναστευτικό να υπάρχει για χρόνια για να έχω δουλειά. Αν ήμουν ιδιοκτήτης σπιτιού θα ήθελα να υπάρχουν μετανάστες για να νοικιάζω διπλά και τριπλά από την αξία τους τα σπίτια μου.
Αν ήμουν δημόσιος υπάλληλος και ανθρωπιστής παράλληλα, δεν θα με ένοιαζε ιδιαίτερα, γιατί μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει εγώ τον μισθό μου θα τον πάρω, είτε έχω κλειστή είτε ανοικτή δομή και δεν με ενδιαφέρει αν οι ιδιώτες έχουν πάθει ζημιά.
Δεν είμαστε όλοι μαζί λοιπόν. Δεν υπάρχει το όλοι μαζί σε αυτό που λέγεται μεταναστευτικό.
Όπως δεν είναι όλη μαζί η Ελλάδα σε αυτό. Νοιάστηκε ο Βολιώτης, ο Λαμιώτης, ο Κρητικός για το αν έχω εγώ πρόβλημα.
Στην πόρτα του να μην είναι και ας είναι όπου θέλει. Η παροιμία άλλωστε είναι σοφή…
Δεν μπορεί να είμαστε μαζί όταν η Μυτιλήνη έχει 30 χιλιάδες μετανάστες, όταν η Μόρια έχει 22 χιλιάδες απ αυτούς, όταν κάποιοι παίρνουν μισθούς από το μεταναστευτικό, όταν κάποιοι κάνουν καριέρα, όταν κάποιοι έχουν σηκώσει την σημαία του μόνο και μόνο για να πετύχουν τον σκοπό τους. Θα είμαστε μαζί όταν μοιράσουμε τους 30 χιλιάδες αυτούς ανθρώπους σε όλο το νησί. Θα είμαστε μαζί όταν μαζί με τους Μοριανούς που ξημεροβραδιάζονται έξω από τα σπίτια τους, ξεσηκωθούν και οι Μανταμαδιώτες, οι Πλωμαρίτες, οι Αντισσαίοι κτλ.
Όχι τώρα που έφτασε στην πόρτα τους το πρόβλημα. Μέχρι να λυθεί. Το μεταναστευτικό δεν είναι επικοινωνιακό θέμα πλέον. Μπορεί να παίζεται επικοινωνιακά, μπορεί να παίζεται βρώμικα, μπορεί να παίζεται με χτυπήματα κάτω από την μέση, αλλά αργά ή γρήγορα, το παιχνίδι θα τελειώσει. Και τότε χαμένοι θα βγουν όλοι. Και αυτοί που σήμερα κερδίζουν…
Ωστόσο η μεγαλύτερη πληγή που έχει προκληθεί, πέραν των φανερών συνεπειών, είναι ο διχασμός και η τεχνητή κρίση που ορισμένοι προσπαθούν να προκαλέσουν, ώστε να «κερδίσουν». Να κερδίσουν από χρήμα μέχρι δόξα και μια πολιτική καριέρα. Δεν είμαι ειδικός ούτε και έχω εικόνα όλων των παραμέτρων που απαιτούνται για να κρίνω τι είναι σωστό και τι όχι. Δεν ξέρω αν ως Μυτιληνιός και ως νησιώτης με συμφέρει το α ή το β σχέδιο της κυβέρνησης, δεν γνωρίζω αν είναι σωστό ή λάθος να γίνουν κλειστές δομές, δεν ξέρω αν πρέπει να γίνει το ένα ή το άλλο.
Και δεν ξέρω, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω λεπτομέρειες, σχέδια και κυρίως τι έχουν προγραμματίσει όλοι αυτοί που διοικούν όχι την χώρα μας αλλά την Ευρώπη και τον κόσμο. Όπως δεν ήξερα και δεν γνώριζα όταν αυτοί που μας διοικούν (οι παραπάνω δηλαδή) έφεραν την οικονομική κρίση στην χώρα μας χωρίς να μας ρωτήσουν, μεθοδικά και με σχέδιο. Ναι, δεν έχω άποψη για το μεταναστευτικό.
Δεν είμαι ειδικός, δεν είμαι αρμόδιος, δεν είμαι λαϊκιστής και το κυριότερο δεν έχω συμφέρον να εκφράσω την μια ή την άλλη άποψη.
Μπορεί να έχω άποψη για το αν θέλω ή όχι την ζωή μου πίσω, την καθημερινότητα μου αυτή που έχει αλλοιωθεί τα τελευταία χρόνια, μπορεί να θλίβομαι να βλέπω παιδιά και οικογένειες να ζουν μέσα στα λασπόνερα και στο κρύο, μπορεί να με αγχώνει και να τρομάζω για το τι μπορεί να συμβεί στον τόπο μου τα επόμενα χρόνια, μπορεί να τρέμω στην ιδέα πως τα παιδιά μου ίσως αναγκαστούν αύριο να φύγουν από το νησί.
Για όλα αυτά έχω άποψη. Δεν έχω όμως για το τι μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Δεν έχω ιδέα. Ακούω πολλά, διαβάζω περισσότερα, αλλά δεν ξέρω. Και όσοι έχουν άποψη, οι περισσότεροι τουλάχιστον έχουν άποψη γιατί έχουν ιδιοτελής σκοπούς.
Αν ήμουν δήμαρχος Δυτικής Λέσβου δεν θα ήθελα καμία νέα δομή κτλ. Γιατί να θέλω πρόβλημα στον τόπο μου, αφού το πρόβλημα το έχει ο άλλος Δήμος.
Αν ήμουν Μανταμαδιώτης δεν θα ήθελα νέα δομή και θα ξεσηκωνόμουν. Γιατί να θέλω πρόβλημα στον τόπο μου, αφού το πρόβλημα το έχει άλλο χωριό χιλιόμετρα μακριά από μένα.
Ακούγεται για Μυστεγνά ξεσηκώνονται ΜΟΝΟ οι εκεί κάτοικοι, ακούγεται για Άντισσα ξεσηκώνονται ΜΟΝΟ οι εκεί κάτοικοι κτλ. Μακριά από μας δηλαδή…
Αν ήμουν ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελα να ανοίξουν όλα τα σύνορα να γίνουμε όλοι ένα και να υπάρχει αλληλεγγύη. Είναι η ιδεολογία μου υποτίθεται αυτή. Μπορεί να έκλεισα τις τράπεζες χωρίς να ρωτήσω κανέναν, αλλά τώρα δεν είμαι εξουσία και θέλω να ερωτηθεί ο πολίτης.
Αν ήμουν ΜΚΟ, θα ήθελα τους ανθρώπους αυτούς εδώ για να κονομάω.
Αν ήμουν εργαζόμενος σε ΜΚΟ θα ήθελα το μεταναστευτικό να υπάρχει για χρόνια για να έχω δουλειά. Αν ήμουν ιδιοκτήτης σπιτιού θα ήθελα να υπάρχουν μετανάστες για να νοικιάζω διπλά και τριπλά από την αξία τους τα σπίτια μου.
Αν ήμουν δημόσιος υπάλληλος και ανθρωπιστής παράλληλα, δεν θα με ένοιαζε ιδιαίτερα, γιατί μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει εγώ τον μισθό μου θα τον πάρω, είτε έχω κλειστή είτε ανοικτή δομή και δεν με ενδιαφέρει αν οι ιδιώτες έχουν πάθει ζημιά.
Δεν είμαστε όλοι μαζί λοιπόν. Δεν υπάρχει το όλοι μαζί σε αυτό που λέγεται μεταναστευτικό.
Όπως δεν είναι όλη μαζί η Ελλάδα σε αυτό. Νοιάστηκε ο Βολιώτης, ο Λαμιώτης, ο Κρητικός για το αν έχω εγώ πρόβλημα.
Στην πόρτα του να μην είναι και ας είναι όπου θέλει. Η παροιμία άλλωστε είναι σοφή…
Δεν μπορεί να είμαστε μαζί όταν η Μυτιλήνη έχει 30 χιλιάδες μετανάστες, όταν η Μόρια έχει 22 χιλιάδες απ αυτούς, όταν κάποιοι παίρνουν μισθούς από το μεταναστευτικό, όταν κάποιοι κάνουν καριέρα, όταν κάποιοι έχουν σηκώσει την σημαία του μόνο και μόνο για να πετύχουν τον σκοπό τους. Θα είμαστε μαζί όταν μοιράσουμε τους 30 χιλιάδες αυτούς ανθρώπους σε όλο το νησί. Θα είμαστε μαζί όταν μαζί με τους Μοριανούς που ξημεροβραδιάζονται έξω από τα σπίτια τους, ξεσηκωθούν και οι Μανταμαδιώτες, οι Πλωμαρίτες, οι Αντισσαίοι κτλ.
Όχι τώρα που έφτασε στην πόρτα τους το πρόβλημα. Μέχρι να λυθεί. Το μεταναστευτικό δεν είναι επικοινωνιακό θέμα πλέον. Μπορεί να παίζεται επικοινωνιακά, μπορεί να παίζεται βρώμικα, μπορεί να παίζεται με χτυπήματα κάτω από την μέση, αλλά αργά ή γρήγορα, το παιχνίδι θα τελειώσει. Και τότε χαμένοι θα βγουν όλοι. Και αυτοί που σήμερα κερδίζουν…
ΥΣ: Οι επί πενταετία διοικούντες (και παραπάνω) που δεν
έκαναν τίποτα για το θέμα και σήμερα έχουν όχι μόνο άποψη αλλά την εκφράζουν κουνώντας
και το δάχτυλο, με εξοργίζουν περισσότερο.
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ