Τι βουλευτές θέλουμε στον Νόμο Λέσβου;

Γράφει ο Στεφάνου Γεώργιος (Δημοσιογράφος / Δ/ντης Lesvos Post.com)

Λίγα μόλις εικοσιτετράωρα απομένουν για να ανοίξουν οι κάλπες και οι πολίτες να αποφασίσουν ποίοι θα τον κυβερνήσουν για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Η αλήθεια είναι πως μετά τα όσα έχουν συμβεί από το 2010 και μετά, μέσα σε μια δεκαετία κρίσης και ακραίας πόλωσης του πολιτικού σκηνικού, οι ψηφοφόροι εμφανίζονται απογοητευμένοι από όλους και από όλα σχεδόν, έχοντας χάσει την ελπίδα τους.

Και αυτό ξέρετε για έναν λαό, να έχει χάσει την ελπίδα του για το αύριο είναι το χειρότερο που μπορεί να του συμβεί.

Πως μπορεί λοιπόν αυτό το κλίμα να αντιστραφεί?

Πως μπορεί ξανά ο κόσμος να πιστέψει και να ξανά βρει την χαμένη του ελπίδα? Να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό στην χώρα μας δεν μπορεί να συμβεί. Ότι είχαμε να δοκιμάσουμε ως λαός, το δοκιμάσαμε.

Δυστυχώς ή ευτυχώς επιλογές άλλες από το να ψηφίσουμε κάτι νέο, όπως αυτό που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 (και αποδείχτηκε τελικά ουτοπικό) και από το 3% έφτασε στην εξουσία δεν υπάρχει.

Οπότε θα κληθούμε να ψηφίσουμε με τα σημερινά δεδομένα, πηγαίνοντας στην κάλπη πιο έμπειροι και πιο υποψιασμένοι από ποτέ. Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν, είναι τι είδους βουλευτές θέλουμε να μας εκπροσωπήσουν στο Κοινοβούλιο.

Ξέρετε η δουλειά του βουλευτή δεν είναι εύκολη, ούτε και μπορεί ο καθένας να ασκήσει καθήκοντα τέτοια. Για να γίνει κάποιος βουλευτής θα πρέπει να έχει τα στοιχειώδη, από θέμα μόρφωσης, πολιτικής άποψης και κουλτούρας, από εμπειρία, από δημόσιες σχέσεις, από γνώσεις διοίκησης κτλ.

Το γεγονός πως αυτή την δεκαετία, έχουν παρεισφρήσει στο κοινοβούλιο άνθρωποι που δεν κάνουν ούτε για το δεκαπενταμελές του σχολείου τους, αυτό σίγουρα ήταν λόγω συγκυριών, απόγνωσης του κόσμου και τιμωρίας των ψηφοφόρων. Ωστόσο για να σοβαρευτούμε πλέον ως λαός, θα πρέπει επιτέλους να αναλάβουμε και εμείς τις ευθύνες που μας αναλογούν.

Θέλουμε στην Βουλή βουλευτές στυλ Μεγαλοοικονόμου? Θέλουμε βουλευτές που απλά πήγαν εκεί λόγω «τζακιού» επειδή τους επέλεξε η οικογένεια να συνεχίσουν την δουλειά του μπαμπά και της μαμάς?

Θέλουμε βουλευτές που πήγαν εκεί για να λύσουν το οικονομικό τους πρόβλημα, εκείνων και της οικογένειας τους?

Θέλουμε βουλευτές που απλά θα σηκώνουν τα χέρια στις ψηφοφορίες και θα λένε ναι ή όχι ανάλογα με το τι θα προστάξει το κόμμα?

Βουλευτές που δεν θα μπορούν να αρθρώσουν λέξη στα έδρανα, και θα έχουν τυπική παρουσία?

Κακά τα ψέματα, για να γίνεις βουλευτής και να προσφέρεις στον τόπο σου, να χτυπήσεις το χέρι στο τραπέζι, να διεκδικήσεις, να συγκρουστείς, να έχεις αποτέλεσμα, πρέπει να έχεις πολλά περισσότερα από μια φωτογενή φωτογραφία, πολλά περισσότερα από μερικούς «φίλους» που θα σε πάρουν απ το χέρι και θα σε βάλουν εκεί μέσα, πολλά περισσότερα από το να είσαι απλά «ένα καλό παιδί».

Το βουλευτιλίκι δεν είναι ο μισθός και τα προνόμια.

Για αυτό, σε αυτές τις εκλογές, ας μην κάνουμε ξανά τα λάθη του παρελθόντος.

Ας ψηφίσουμε με βάση το ποίοι μπορούν να μας εκπροσωπήσουν πολιτικά στην Βουλή, ποίοι μπορούν να κάνουν πράγματα για τον τόπο μας και ποίοι μπορούν να πάνε τα νησιά μας μπροστά.

Από όποιο κόμμα και αν είναι, όποιας ηλικίας.

Ας στηρίξουμε ανθρώπους που μπορούν.

Και αυτοί που μπορούν, πιστέψτε με, επειδή γνωριζόμαστε μεταξύ μας, ξέρουμε ποίοι είναι.

Από κάθε κόμμα, από κάθε συνδυασμό…

Καλή και…λογική ψήφος.

Και μην ξεχνάτε. Την «λάθος» επιλογή που θα κάνουμε με την ψήφο μας στις 7 Ιουλίου 2019, θα μπορέσουμε να την διορθώσουμε πια τον Ιούλιο του 2023….