Πολιτικοί δρόμοι: «Γυναίκες, οι αδικημένες της ιστορίας…..»- Του Π. Αιβαλιώτη

Γράφει για το LesvosPost ο Παύλος Γ. Αιβαλιώτης (Πολιτικός επιστήμονας)

«Πολιτικοί δρόμοι»  κάθε εβδομάδα στην οθόνη σας από το LesvosPost.com

«ΓΥΝΑΙΚΕΣ , ΟΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»

Στην χώρα που η γιορτή της γυναίκας αντιμετωπίζεται σαν μία ευχάριστη ημέρα ,σαν μία απλή  μέρα διασκέδασης και όχι σαν μέρα προβληματισμού καθημερινά οι γυναίκες είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας, σεξισμού και εργασιακής εκμετάλλευσης. Οι γυναίκες στην Ευρώπη κερδίζουν κατά μέσο όρο το ¼ του μισθού των ανδρών.

Οι λόγοι είναι ότι έχουν λιγότερες ευκαιρίες εργασιακής ανέλιξης καθώς και ότι οι περισσότερες από αυτές επιλέγουν θέσεις μερικής απασχόλησης για τον λόγο ότι υπάρχει μεγάλη δυσκολία να συνδυαστεί  η οικογενειακή με την επαγγελματική ζωή . Ας δούμε όμως σε ποιες χώρες εξασφαλίζεται η ισότιμη θέση ανδρών και γυναικών. Στις πρώτες θέσεις βρίσκονται η Αυστραλία, η Νορβηγία και η Ισλανδία. Αντίθετα τις χειρότερες θέσεις καταλαμβάνουν το Αφγανιστάν και ο Νίγηρας.

  

Οι γυναίκες εδώ και δεκαετίες επιδιώκουν την αναγνώριση στην πράξη όλων των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων, κάτι που φυσικά το δικαιούνται . Μέχρι την δεκαετία του 60 ο κύριος στόχος του Φεμινιστικού αγώνα ήταν η εξασφάλιση του δικαιώματος ψήφου . Ας σημειωθεί ότι το πρώτο κράτος που αναγνώρισε το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες , ήταν η Νέα Ζηλανδία το 1893 ενώ στην Ελλάδα αναγνωρίστηκε το 1952. Το δεύτερο κύμα του Φεμινισμού εμφανίστηκε στις  δεκαετίες του 1960 και του 1970. Οι διεκδικήσεις των γυναικών είχαν ένα κοινό πνεύμα .

Το γυναικείο φύλο ναι μεν είχε πετύχει πολλά σε ότι αφορά την τυπική ισότητα των δικαιωμάτων , ωστόσο στην πραγματικότητα η θέση των γυναικών μειονεκτούσε έναντι των ανδρών. Τέλος, την τελευταία περίοδο παρακολουθούμε στα ΜΜΕ δράσεις και θέσεις μίας φεμινιστικής οργάνωσης , τις Femen. Η αρχική έδρα της οργάνωσης ήταν η Ουκρανία  αλλά λόγω δυσκολιών πολιτικής φύσεως μεταφέρθηκε στην Γαλλία. Ο σκοπός της οργάνωσης είναι η αναβάθμιση της θέσης της γυναίκας , ο αγώνας κατά του συντηρητισμού αλλά και η αντίθεση της στον θεσμό της εκκλησίας.

Οι προκλητικές συμπεριφορές των μελών της  Femen έχουν προκαλέσει πλήθος αντιδράσεων , περισσότερο αρνητικές παρά θετικές.

Αρκετοί κοινωνικοί επιστήμονες συμφωνούν ότι οι διακρίσεις γυναικών σε σχέση με την θέση των ανδρών έχουν τις ρίζες τους σε κοινωνικούς θεσμούς όπως η οικογένεια, το σχολείο και η εργασία. Είναι γνωστό ότι η ανατροφή των κοριτσιών είναι τελείως διαφορετική σε σχέση με την ανατροφή των αγοριών. Λιγότερες ευκαιρίες ανάπτυξης της προσωπικότητας , λιγότερος χρόνος σε εξόδους από το σπίτι , λιγότερες ευκαιρίες έκφρασης. Αλλά και στο σχολείο, ίσως σε μικρότερο βαθμό την σημερινή εποχή, αντιμετωπίζονται οι μαθήτριες με προκαταλήψεις. Επιπλέον, η θρησκεία έχει παίξει τον ρόλο της στην διαμόρφωση όλων αυτών των αντιλήψεων.

Ο ρόλος της Εύας εξακολουθεί να στιγματίζει όλες τις γυναίκες . Ας  αναφέρω δύο απλά παραδείγματα που έχω παρατηρήσει . Σε ολιγόωρη επίσκεψη στην μονή Βατοπαιδίου, έναν καλόγερος θέλησε να στηρίξει το κήρυγμα του στην αρνητική κριτική των γυναικών (ξεχνώντας ότι η παρουσία του , στο μοναστήρι οφείλεται στην Παναγία , καθώς σε εκείνη είναι αφιερωμένη το μοναστήρι) .

Η δεύτερη περίπτωση είναι σε μία παρακολούθηση ενός σεμιναρίου. Εκεί ο καθηγητής πανεπιστημίου ανέφερε τις γυναίκες σαν να είναι μειονότητα. Το δυσάρεστο είναι ότι η αναφορά έγινε παρουσία πλήθος γυναικών και καμία δεν αντίδρασε…Οι προκαταλήψεις λοιπόν είναι εκείνες που υποβαθμίζουν την θέση της γυναίκας . Δεν είναι τυχαίο ότι γυναικεία επαγγέλματα θεωρούνται όσα επαγγέλματα έχουν σχέση με την κοινωνική φροντίδα αλλά και επαγγέλματα  της εκπαίδευσης(και μόνο της πρωτοβάθμιας.. ). Αλλά και στην πολιτική οι γυναίκες για να γίνουν ηγέτες θα πρέπει να υιοθετήσουν το αντρικό πρότυπο πολιτικής συμπεριφοράς (βλέπε Μέρκελ) 

     

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην πολιτική ιδεολογία του φεμινισμού. Υπάρχουν πολλές εκδοχές . Ο φιλελεύθερος φεμινισμός που υποστηρίζει την ατομικότητα ,ανεξαρτήτου φύλου. Ο σοσιαλιστικός φεμινισμός, που απέτυχε καθώς θέλησε να ερμηνεύσει τις ανισότητες ανάμεσα στα δύο φύλα υπό το πρίσμα των κοινωνικών τάξεων. Τέλος , η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού ευνόησε την είσοδο των γυναικών στην αγορά εργασίας με σκοπό όμως την μείωση του γενικού κόστους εργασίας.

 Η θέση της γυναίκας είναι και θα έπρεπε να είναι ισότιμη σε σχέση με τον άντρα . Για να απουσιάσουν στο μέλλον οι προκαταλήψεις θα πρέπει τα δύο φύλα να δημιουργήσουν συνθήκες πραγματικής συνεργασίας . Η νομική παράδοση των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να συμβάλει στην ικανοποίηση αυτού του σκοπού. Για παράδειγμα προγράμματα όπως η  Daphne υπερασπίζεται τα δικαιώματα των γυναικών.

Αλλά και το άρθρο του  4 του Ευρωπαϊκού κοινωνικού χάρτη αναγνωρίζει την ίση αμοιβή ανδρών και γυναικών.

Ας ελπίσουμε ότι φέτος η μέρα της γυναίκας θα είναι ημέρα προβληματισμού και όχι μόνο ημέρα γιορτής.        

Παύλος Γ. Αιβαλιώτης