Αφιέρωμα: Οι κουμαράδες του Μανταμάδου- Κουμάρια, τσικάλια, θυμιατά και λανίδες του γάμου

Στο Μανταμάδο, χάρη σε λιγοστούς μαστόρους η φλόγα απ' το καμίνι καίει ακόμα ζωντανή.

Κουμάρια, τσικάλια, θυμιατά και λανίδες του γάμου... Κάποτε, όλα τα χρηστικά αντικείμενα του νοικοκυριού ήταν καμωμένα με πηλό. Και στα ανατολικά παράλια της Λέσβου η πανάρχαια τέχνη διατηρείται ακόμα.

Τότε οι άντρες φτιάχναν κι οι γυναίκες ζωγράφιζαν. Ετσι γίνεται και σήμερα.

Ο Δημήτρης Κουβδής, ο τελευταίος παραδοσιακός αγγειοπλάστης του Μανταμάδου, τα θυμάται όλα.

Τα έζησε. «Το '77-΄78 φόρτωσε το τελευταίο καΐκι από τη Χίο, μια ανεμότρατα, ο Καπετάν Γιακουμής, έπαιρνε περίπου 6.000 κομμάτια μέσα. Κάναμε κοινοπραξίες, εμείς δίναμε 1.000, τ' άλλο το καμίνι 1.500, επικοινωνούσαμε με τηλεγραφήματα, φτιάχναμε φορτίο...» Εχει πολλά να σου πει.

Κι ο Στέλιος Σταμάτης έχει κι αυτός μνήμες... Για το έθιμο της λανίδας, που εδώ και 20 χρόνια έχει σταματήσει...

«Τα μεγάλα τα χερούλια συμβολίζουν το αντρόγυνο, τα μικρά, τα παιδιά. Στο γάμο το βαστάν' ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι μπροστά από τη νύφη, το γεμίζουν νερό στον Ταξιάρχη, την εκκλησία μας.

Και από τη λανίδα αυτή, η νύφη πίνει 40 μέρες νερό...». Τώρα στον Αγ. Στέφανο έχει απομείνει ένα. Στο χωριό είναι 3 και όλοι μαζί γιορτάζουν την τέχνη τους στην Παλλεσβιακή έκθεση του καλοκαιριού.