Πολιτικοί δρόμοι: «Συνταγματική αναθεώρηση ….Μια χαμένη ευκαιρία»

Γράφει για το LesvosPost ο Παύλος Γ. Αιβαλιωτης (Πολιτικός επιστήμονας)

«Πολιτικοί δρόμοι» κάθε εβδομάδα στην οθόνη σας από το LesvosPost.com

"ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ… ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ..."

Την προηγούμενη εβδομάδα παρακολουθήσαμε στην βουλή μία εκτεταμένη συζήτηση σχετικά με τα άρθρα του συντάγματος που θα έπρεπε να αναθεωρηθούν.

Οι προτάσεις των δύο κομμάτων(Σύριζα και Νέα δημοκρατία) είχαν σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό. Απο την μία η κυβέρνηση πρότεινε την αναβάθμιση των κοινωνικών δικαιωμάτων, την δυνατότητα της λαϊκής πρωτοβουλίας να προτείνει την διεξαγωγή δημοψηφισμάτων(ας ευχόμαστε να μην έχουμε και πάλι δυσάρεστες εμπειρίες όπως το ατυχές δημοψήφισμα του 2015…),την κατοχύρωση με βάση άρθρο του συντάγματος του κατώτερου μισθού(μία αριστερή κίνηση υπέρ των εργαζομένων) καθώς και την πρόταση της για ένα σταθερό αναλογικό εκλογικό σύστημα(που όμως στην πράξη η κυβέρνηση ενισχύει τον δικομματισμό, περιορίζοντας με την πολιτική της τα μικρότερα κόμματα).

Επιπλέον προωθεί έντεχνα την κοσμικότητα του κράτους(εδώ ας συμφωνήσουμε εν μέρη καθώς το κράτος μας δεν μπορεί να ακολουθήσει το Γαλλικό μοντέλο αλλά ούτε και θα πρέπει να συνεχίσει να βαδίζει σε ένα συντηρητικό βυζαντινό μονοπάτι).Από την άλλη μεριά, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας περιορίστηκε σε ελάχιστες προτάσεις.

Η πρώτη νεοφιλελεύθερη πρότασή της είναι η αλλαγή του άρθρου 16 και η δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων(ένα άρθρο που ας μας επιτραπεί να σημειώσουμε ότι ήταν πρόταση της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή ,του αυθεντικού).

Η άλλη πρόταση ήταν η ενίσχυση του άρθρου 24 ,που αναφέρεται στην προστασία του περιβάλλοντος, μία πρόταση με ορθολογικό προσανατολισμό. Η διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης θα συνεχιστεί και τον επόμενο μήνα και ελπίζουμε τουλάχιστον να υπάρξει συναίνεση στο ζήτημα της αποσύνδεσης της εκλογής του προέδρου της δημοκρατίας με την διεξαγωγή εθνικών εκλογών και να αντιμετωπίζεται η διαδικασία με ένα τρόπο κοινοβουλευτικό (ίσως θα βοηθούσε η εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας να γίνεται με απόλυτη πλειοψηφία των 151 βουλευτών) και όχι βεβαίως να υπάρχει η δυνατότητα της άμεσης εκλογής από την πλευρά του εκλογικού σώματος(κάτι που θα είχε άμεσο κίνδυνο να μετατραπεί η προεδρευόμενη δημοκρατία μας σε <<χαλαρή>> προεδρική)

Η πρόταση ότι η διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης είναι μία χαμένη ευκαιρία δικαιολογείται στο ότι δεν έγιναν όλες οι απαραίτητες συναινέσεις για τολμηρές μεταρρυθμίσεις που θα βοηθούσαν στην πραγματική αναβάθμιση του Ελληνικού πολιτικού συστήματος αλλά και στην δημιουργία ενός νομικού πλαισίου που θα εγγυόταν στην ουσιαστική μετάβαση μίας εκσυγχρονιστικής αλλά και κοινωνικά δίκαιης μεταμνημονιακής Ελλάδος.

Μερικές προτάσεις που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε

- Κατοχύρωση με συνταγματικό άρθρο της Αρχής της δεδηλωμένης, έτσι ώστε να μην υπάρχει η δυνατότητα για κυβερνήσεις μειοψηφίας.

- Ο αριθμός των βουλευτών να είναι ακριβώς 200 , κάτι που θα εξοικονομήσει αρκετούς οικονομικούς πόρους.

-Περιορισμός του αριθμού των υπουργείων και η ταυτόχρονη ουσιαστική αναβάθμιση του νομοθετικού έργου της βουλής.

- Κατάργηση των βουλευτών επικρατείας και όλοι οι βουλευτές να είναι εκλεγμένοι άμεσα από τον λαό.

- Άρθρο που θα περιορίζει την δυνατότητα της πράξης νομοθετικού περιεχομένου(που στην πράξη το άρθρο αυτό θα περιορίσει τον αυταρχικό χαρακτήρα των κυβερνήσεων)

-Μόνιμος για 10 χρόνια υφυπουργός παιδείας, που θα εγγυάται την ελάχιστη σταθερότητα της εκπαιδευτικής πολιτικής.

- Άρθρο που θα απαγορεύει την σύναψη δανείων από την πλευρά των κομμάτων.

- Ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης με αύξηση αρμοδιοτήτων.

- Ουσιαστική διάκριση των εξουσιών , έτσι ώστε να μην παρατηρούμε δικαστήρια να νομοθετούν και κυβερνήσεις να <<δικάζουν>>,φαινόμενα διαχρονικά στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα.

- Άρθρο που θα ισχύσει την νησιωτική πολιτική

Τέλος, δεν θα πρέπει να παραλείψουμε ότι το σύνταγμα θα πρέπει να αναβαθμίσει εξίσου τα ατομικά αλλά και τα κοινωνικά δικαιώματα.Για παράδειγμα , το δικαίωμα στην εργασία για θα πρέπει να συνδυάζεται με τις έννοιες της αξιοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Επίσης, το σύνταγμα οφείλει να μην περιορίζεται στην αναγνώριση των συλλογικών συμβάσεων μόνο των δημοσίων υπαλλήλων αλλά να επεκταθεί και στο εργατικό δίκαιο των ιδιωτικών υπαλλήλων και των ελεύθερων επαγγελματιών.

Το Ελληνικό σύνταγμα είναι εκείνο που μπορεί να δώσει ένα προσανατολισμό που θα ικανοποιεί την ανάγκες των πολιτών αλλά και θα υπηρετεί την σύγχρονη μορφή της δημοκρατίας. Ακόμη και αυτή την στιγμή το Ελληνικό κοινοβούλιο έχει όλες τις δυνατότητες να ενεργήσει με βάση αυτό τον προσανατολισμό και σίγουρα το κέρδος θα είναι να ξαναέρθει η χαμένη αξιοπιστία του.

Παύλος Γ. Αιβαλιώτης