Φ.Ε.Μ «Λέει ψέματα η Εργατική Λέσχη Λέσβου | Άλλα συμφωνήσαμε άλλα έκανε- Μέσα σε ένα μικρό χώρο στοίβαζε μετανάστες»

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΦΕΜ

Με τεράστια έκπληξη και λύπη διαπιστώσαμε ότι τις τελευταίες μέρες η Φωτογραφική Εταιρεία Μυτιλήνης (ΦΕΜ) και προσωπικά τα μέλη της διοίκησής της, γίναμε αποδέκτες άκρως επικριτικών και συκοφαντικά δυσφημιστικών σχολίων από την Εργατική Λέσχη Λέσβου, με αναρτήσεις σε διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τον Τύπο. 

Συγκεκριμένα κατηγορηθήκαμε ότι με «καταδρομική επίθεση» στο χώρο μας (!) στην οδό Πιττακού 15 το πρωί του Σαββάτου της 4ης Νοεμβρίου 2017 «πετάξαμε στο δρόμο» μια άστεγη μετανάστρια με το ανήλικο παιδάκι της, την οποία ευκαιριακά λόγω βροχής φιλοξένησε η Εργατική Λέσχη στο χώρο μας (η οποία μια μετανάστρια στη συνέχεια έγινε δύο, τρεις και πέντε μετανάστριες με τις οικογένειές τους) και ότι στη συνέχεια αλλάξαμε την κλειδαριά για να αποτρέψουμε κάθε άλλη τέτοια είσοδο στο χώρο μας και ότι αυτή η ενέργειά μας αντιστρατεύεται ειδικά τους μετανάστες και τις ευγενείς προθέσεις και αντιλήψεις και τους αγώνες της Εργατικής Λέσχης για το μεταναστευτικό, οπότε εμείς καταχωρηθήκαμε στους «εχθρούς» και χαρακτηριστήκαμε «θλιβερή διοίκηση», «απάνθρωποι», «υποχείριο οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων», «κατασταλτικός μηχανισμός», «το μακρύ χέρι του κράτους», «εκμεταλλευτές που πλούτισαν και έκαναν καριέρα με το προσφυγικό» (αναφερόμενοι στην έκθεσή μας για το προσφυγικό) και άλλα τέτοια, σε ένα κρεσέντο πολιτικού παροξυσμού και της ευκαιρίας που άδραξαν τα μέλη της Εργατικής Λέσχης να διακηρύξουν τις υψηλές αξίες και τα ιδανικά που εξυπηρετούν, τα οποία τάχα αντιστρατευόμαστε όλοι εμείς, οι … άλλοι, οι μη συμμεριζόμενοι τον πόνο και της δυστυχία, οι φασίστες … 

Ως ελάχιστη υποχρέωση να ανταπαντήσουμε στις υιοθετούμενες άθλιες πρακτικές ορισμένων αυτοβαπτιζόμενων «επαναστατών», «αλληλέγγυων», «πανανθρωπιστών» κ.λ.π. που αδιάκριτα κριτικάρουν τους πάντες και τα πάντα δίχως να υπολογίζουν αξιοπρέπειες, που θεωρούν ότι κατέχουν την απόλυτη αυθεντία και το δικαίωμα να κρεμούν την ταμπέλα του αναθέματος και του περιθωρίου σε όποιον τολμήσει να θίξει τις παράνομες ενέργειές τους, ως απάντηση στη σκοπούμενη παραπληροφόρηση και λασπολογία που συνιστά άλλο είδους φασισμό (αλλά πάντως φασισμό) και εξυπηρετεί τα πολιτικά παιχνίδια της Εργατικής Λέσχης, με τα οποία πράγματι, ούτε θέλαμε, ούτε θέλουμε να έχουμε καμία σχέση, στάση την οποία δυστυχώς ελαφρά, επιπόλαια και χωρίς καμία διασταύρωση, ανεγκέφαλα πολλοί έσπευσαν να υιοθετήσουν συμφωνώντας μαζί τους ή και επαυξάνοντας ακόμη, απευθύνοντας κατά του Σωματείου μας και των μελών της διοίκησης άκρως εξυβριστικές και ατιμωτικές εκφράσεις καλυπτόμενοι πίσω από την ανωνυμία και την ευκολία και την ασφάλεια της κριτικής εκ του μακρόθεν, απαντούμε τα ελάχιστα προς αποκατάσταση της (παρα)πληροφόρησης της κοινής γνώμης.

Όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι υπεύθυνοι της Εργατικής Λέσχης, αφού μας προσέγγισαν και αφού ενημερώσαμε τον ιδιοκτήτη του κτιρίου στην οδό Πιττακού 15 που μισθώνουμε για τη στέγαση του παλαιού εντευκτηρίου μας, τους παραχωρήσαμε το δικαίωμα να κάνουν χρήση τμήματος του χώρου μας για τη φιλοξενία δραστηριοτήτων, όπως συναθροίσεων, εκθέσεων, ομιλιών. Δηλαδή αυτό που συμφωνήθηκε και φανταζόμασταν ότι θα έκαναν, αυτό που επιτρέπει ο συγκεκριμένος χώρος και αυτό που κάναμε και εμείς στο χώρο. Ουδέποτε παραχωρήσαμε το χώρο για να μετατραπεί σε κοιτώνα ή μαγειρείο ή οποιαδήποτε άλλη παρόμοια χρήση, αφού ευθυνόμαστε έναντι του ιδιοκτήτη για οποιαδήποτε φθορά τυχόν προκληθεί και επιπλέον φυλάσσουμε πανάκριβο φωτογραφικό και μη εξοπλισμό, βιβλιοθήκη, φωτογραφικά έργα δικά μας και μελών και τρίτων, το αρχείο μας κ.λ.π. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν είχαμε και έχουμε την αξίωση να γνωρίζουμε ποιος κάνει και τι μέσα στο χώρο μας.

Όλως τυχαία το πρωί του Σαββάτου της 4ης Νοεμβρίου 2017 διαπιστώσαμε ότι οι υπεύθυνοι της Εργατικής Λέσχης είχαν μετατρέψει το χώρο μας σε ξενοδοχείο και φιλοξενούσαν άγνωστο αριθμό μεταναστών και όχι βεβαίως μια μετανάστρια με το παιδί της όπως ψευδέστατα ανέφεραν για να προκαλέσουν συγκίνηση και να ενεργοποιήσουν τις ευαίσθητες χορδές της κοινής γνώμης (που στη συνέχεια η μία μετανάστρια έγινε δυο και τρεις και πέντε και ο αριθμός όλο και μεγάλωνε …), αφού ο χώρος ήταν πλήρης από ανθρώπους με τους υπνόσακους και τα λογής λογής αντικείμενα τους. Νομίζουμε γίνεται αντιληπτό με τι συνθήκες υγιεινής διέμεναν οι άνθρωποι, καθώς ο χώρος δεν πληροί καμία προϋπόθεση για φιλοξενία κοινού. 

Αμέσως ζητήσαμε εξηγήσεις από τον υπεύθυνο πρόεδρο της Λέσχης κ. Αριστείδης Σγατζός ο οποίος μας διαβεβαίωσε ότι η φιλοξενία των ανθρώπων αυτών ήταν κάτι «ευκαριακό» λόγω βροχόπτωσης και ότι το ζήτημα θα τακτοποιούνταν άμεσα και δεν θα επαναλαμβανόταν. Την ίδια ημέρα πληροφορηθήκαμε από καταστηματάρχες της περιοχής ότι αυτή η «ευκαιριακή» φιλοξενία δεν ήταν τόσο «ευκαιριακή», αλλά τουλάχιστο γινόταν επί δίμηνο! Και όπως πράγματι διαπιστώσαμε στην ολιγόωρη παραμονή μας στο χώρο, οι υπεύθυνοι της Εργατικής Λέσχης είχαν παραχωρήσει ως και κλειδί της πόρτας του χώρου, αφού μετανάστες την ίδια στιγμή συνέχιζαν να καταφτάνουν με τα πράγματά τους για να μείνουν! Κατόπιν τούτου καλέσαμε ξανά τον κ. Σγατζό πρόεδρο της Εργατικής Λέσχης και συμφωνήσαμε στη λύση κάθε περαιτέρω συνεργασίας και συγκατοίκησης.

Συνεπώς οι υπεύθυνοι της Εργατικής Λέσχης είτε δεν έχουν καμία συναίσθηση των υποχρεώσεών τους έναντι των άλλων και ότι με τις αλόγιστες ενέργειές τους εκθέτους αυτούς σε κινδύνους, οπότε διεκδικούν το ακαταλόγιστο, είτε εν γνώσει τους αδιαφόρησαν και ενήργησαν αυτόβουλα και παράνομα σε επίδειξη μιας ιδιότυπης «αντίστασης» απέναντι σε αόρατους εχθρούς που μόνο εκείνοι αντιλαμβάνονται, εκθέτοντας οποιονδήποτε, ακόμη και εμάς τους συγκατοίκους τους που είχαμε πλήρη άγνοια για ότι συνέβαινε, συμπεριφορά την οποία δεν είχαμε καμία υποχρέωση να ανεχθούμε.

Για την ασφαλή, προσήκουσα και αξιοπρεπή φιλοξενία αυτών των δύστυχων ανθρώπων, τους οποίους δυστυχώς πολλοί στον τόπο μας χειραγωγούν για να εξυπηρετήσουν τις πολιτικές και όποιες άλλες βλέψεις τους (μηδέ της Εργατικής Λέσχης εξαιρούμενης), υπάρχουν αρμόδιοι φορείς, κυβερνητικοί και μη και φυσικά τέτοιος φορέας δεν είναι το φωτογραφικό σωματείο μας και ο μικρός χώρος μας στην οδό Πιττακού, χωρίς υποδομές κατοικίας. 

Όσο δε αφορά τη δριμύτατη και απαξιωτική κριτική που μας άσκησαν οι της Εργατικής Λέσχης και οι περί αυτής, που έσπευσαν να μας χαρακτηρίσουν ως το «βαθύ χέρι του κράτους» επειδή τάχα τύχαμε «προνομιακής μεταχείρισης» από το Υπουργείο Πολιτισμού (προφανώς αναφέρονται στην παραχώρηση του χώρου στο ανακαινισμένο κτίριο στο κάτω κάστρο Μυτιλήνης) ή ακόμη και ότι πλουτίσαμε και ότι κάναμε και καριέρα από τη φωτογραφική έκθεση με θέμα το μεταναστευτικό, εκμεταλλευόμενοι φωτογραφικά τη δυστυχία των συνανθρώπων μεταναστών, ας αναλογιστούν καταρχήν ότι μέχρι το πρωί του Σαββάτου της 4ης Νοεμβρίου 2017 η Εργατική Λέσχη συγκατοικούσε με εμάς τους «μολυσμένους» (για να χρησιμοποιήσουμε τις εκφράσεις τους) από τις δοσοληψίες και τα αλισβερίσια με το «βαθύ κράτος», αλλά περιέργως μέχρι τότε καμία «αηδία» δεν ένιωθε. Και ότι στο παραχωρηθέν κτίριο στεγάζονται και άλλα σωματεία και πολλές άλλες πολιτιστικές δράσεις και όχι μόνο εμείς. 

Εδώ θα κλείσουμε το ζήτημα γιατί δεν είμαστε διατεθειμένοι να ανακυκλώνουμε το νερό στο μύλο αυτών των ανθρώπων που το μόνο που γνωρίζουν καλά είναι η ασφαλής καθημερινή ανηλεής κριτική στα διάφορα μέσα, με όποιο τίμημα, τσαλακώνοντας αξιοπρέπειες ανθρώπων που δεν γνωρίζουν ούτε στο ελάχιστο. 

Από το 1980 μέχρι σήμερα η Φωτογραφική Εταιρεία Μυτιλήνης δραστηριοποιείται στο χώρο της φωτογραφικής τέχνης την οποία υπηρετεί με συνέπεια σε κάθε μορφή και έκφανσή της, οργανώνοντας σεμινάρια από τα έμπειρα μέλη της, προβολές, διαλέξεις, ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, φωτογραφικές εξορμήσεις και πλήθος άλλων εκδηλώσεων, όπως οι πάντες γνωρίζουν. Μέσα από την προσπάθεια των μελών μας που χαρακτηρίζεται από την ανιδιοτελή αγάπη για τη φωτογραφία και την ερασιτεχνική προσφορά στον πολιτισμό μέσω της φωτογραφικής τέχνης, προσπαθούμε να συμβάλλουμε στην ποιοτική διαμόρφωση του καλλιτεχνικού και πολιτιστικού χάρτη του νησιού μας. Και παράλληλα εργαζόμαστε ως πρεσβευτές του τόπου μας, εντός και εκτός συνόρων. Τα τελευταία δύο χρόνια με τη μετεγκατάσταση του σωματείου μας στο παραδοσιακό κτίριο στον περίβολο του κάτω κάστρου Μυτιλήνης, με παραχώρηση της χρήσης από τη 14η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Μυτιλήνης, τηρουμένων όλων των νόμιμων διαδικασιών, χωρίς «εκλεκτικές συγγένειες» και «υπόγειες συναλλαγές», οι δράσεις μας αναβαθμίστηκαν ακόμη περισσότερο, η Φωτογραφική Εταιρεία στεγάζεται πλέον σε ένα κτίριο κόσμημα, σε έναν ιστορικό χώρο της Μυτιλήνης, σε μια περιοχή που σταδιακά εξελίσσεται σε πολιτιστική γειτονιά με τη φιλοξενία και άλλων σωματείων και ανθρώπων της τέχνης. 

Μεταξύ των εκδηλώσεων που φιλοξενήσαμε στο χώρο μας (25 Ιανουαρίου έως 5 Φεβρουαρίου 2016) ήταν και η ομαδική έκθεση φωτογραφίας των μελών μας με θέμα «Πρόσφυγες», προσεγγίζοντας μέσα από το φωτογραφικό φακό των μελών μας και τρίτων συμμετεχόντων το φλέγον προσφυγικό ζήτημα με ρεαλισμό, ευαισθησία και σεβασμό, αποτυπώνοντας εικόνες που κανείς άλλος δεν έζησε τόσο έντονα στον ελλαδικό χώρο, όσο εμείς, λόγω της εγγύτητας με τη γη της Μικρασίας. Η έκθεση αυτή ταξίδεψε μέχρι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, παρουσιάστηκε στη Λευκωσία της Κύπρου, συνέχισε στη Λάρνακα, στο Ηράκλειο και τα Χανιά Κρήτης και συμμετείχε σε έκθεση του Κινέζου ακτιβιστή Ai Wei Wei στο μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στην Αθήνα. Στις εκδηλώσεις παραβρέθηκε πλήθος φωτογράφων, ευρωβουλευτές, πρόσφυγες που πέρασαν από τη Λέσβο και εγκαταστάθηκαν στις νέες πατρίδες, ακτιβιστές, άνθρωποι της πολιτικής, της τέχνης. Στο πλαίσιο μάλιστα της ανάδειξης της νέας αυτής πραγματικότητας που ξεπερνά κατά πολύ τα τοπικά σύνορα και απασχολεί ολόκληρο τον κόσμο, περιλάβαμε στις επόμενες δράσεις μας, στο χώρο μας, την επιμόρφωση αριθμού προσφυγόπουλων που φιλοξενούνται στα κέντρα παραμονής προσφύγων του νησιού μας, σχετικά με τη φωτογραφική τέχνη, ως συνεισφορά μας στη θετική και δημιουργική απασχόληση νέων ανθρώπων που βρέθηκαν ξαφνικά στο δρόμο του ξεριζωμού και αναμένουν τις τύχες τους.
Από όλη αυτή την προσπάθεια δεν αποκομίσαμε τίποτε περισσότερο από την ικανοποίηση ότι κάναμε ευρέως γνωστό το προσφυγικό ζήτημα και συνάμα υπηρετήσαμε τη φωτογραφική τέχνη. Ποτέ δεν επιτρέψαμε στους εαυτούς μας, τα μέλη μας και οποιονδήποτε τρίτο να υποσκάψει την ενότητα, τους σκοπούς, το λόγο ύπαρξης του σωματείου μας. Ούτε χρειάζεται να αποδείξουμε τις ανθρωπιστικές και δημοκρατικές ευαισθησίες μας στους υβριστές μας.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Φ.Ε.Μ.