Θρήνος για τον ξαφνικό χαμό της ντίβας του ελληνικού κινηματογράφου Ζωής Λάσκαρη

Η Ζωή Λάσκαρη πέθανε σήμερα σε ηλικία 73 ετών

Την βρήκαν νεκρή η κόρη της Μάρθα και η οικιακή βοηθός στο σπίτι της στο Πόρτο Ράφτη - Συντετριμένες οι δυο κόρες της και ο σύζυγός της Αλέξανδρος Λυκουρέζος  

Η μεγάλη κυρία του θεάτρου και του κινηματογράφου σημάδεψε με τις ερμηνείες της μια ολόκληρη εποχή

Σαν βόμβα έπεσε στον καλλιτεχνικό και όχι μόνο κόσμο η είδηση του θανάτου της Ζωής Λάσκαρη, της μεγάλης κυρίας του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου.

Η Ζωή Λάσκαρη, η γυναίκα που με την ομορφιά και το ταλέντο της σημάδεψε την χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, έφυγε ξαφνικά από την ζωή στα 73 της χρόνια στο αγαπημένο της σπίτι στο συγκρότημα Απολλώνιο στο Πόρτο Ράφτη.

Σύμφωνα με πληροφορίες, νωρίς το μεσημέρι η κόρη της Μάρθα πήγε στο σπίτι και βρήκε την μητέρα της νεκρή.

Αμέσως επικοινώνησε με τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο που ήταν στο γραφείο του. Κλήθηκε ασθενοφόρο και ο οικογενειακός γιατρός ο οποίος και πιστοποίησε τον θάνατό της…. 

Η Ζωή Λάσκαρη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις 12 Δεκεμβρίου 1944. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ζωή Κουρούκλη. Φοίτησε στη σχολή Βαλαγιάννη,  στη σχολή καλογραιών Καλαμαρί και στη σχολή του Πέλλου Κατσέλη. Το 1959, σε ηλικία μόλις δεκαπέντε χρονών, στέφθηκε σταρ Ελλάς.

Το «εισιτήριό» της για τον κόσμο του θεάτρου και του κινηματογράφου υπήρξε η νίκη της στα καλλιστεία του 1959, όπου αναδείχθηκε Σταρ Ελλάς, ενώ εκείνη τη χρονιά συμμετείχε και στα καλλιστεία για την ανάδειξη της Μις Υφήλιος.

Ο Φιλοποίμην Φίνος επέλεξε να μην κρατήσει το πραγματικό της επίθετο, προκειμένου να μην γίνεται σύγχυση με την πρώτη της ξαδέλφη, Ζωή Κουρούκλη, η οποία ήταν ήδη γνωστή τραγουδίστρια. Το επίθετο «Λάσκαρη» επέλεξε ο Γιάννης Δαλιανίδης από την ονομασία ενός Ιταλού.

Η εικόνα που διαμόρφωσε μέσα από τις ταινίες της ήταν αυτή μιας δυναμικής και μοιραίας γυναίκας, ενώ αποτελούσε το κρυφό απωθημένο πολλών αντρών. Πολλές οι επιτυχίες στις οποίες πρωταγωνίστησε, όπως οι Μερικοί το προτιμούν κρύο, Νόμος 4000, Κορίτσια για φίλημα, Στεφανία, Μια κυρία στα μπουζούκια, Οι θαλασσιές οι χάντρες και πολλές άλλες.

Συνεργάστηκε με άλλα μεγάλα και αγαπημένα ονόματα, όπως Ρένα Βλαχοπούλου, Ντίνος Ηλιόπουλος, Κώστας Βουτσάς, Μάρθα Καραγιάννη, Μαίρη Χρονοπούλου, Αλέκος Αλεξανδράκης, Φαίδων Γεωργίτσης, Νίκος Κούρκουλος κ.ά.

Μετά την πτώση του εμπορικού ελληνικού κινηματογράφου από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, αν και στράφηκε αποκλειστικά στο θέατρο, πρόλαβε να συμμετάσχει και σε ταινίες βίντεο. Η βιντεοταινία H Γυναίκα της πρώτης σελίδας, σε σκηνοθεσία του Nίκου Φώσκολου, κυκλοφόρησε το 1987 σε τρία μέρη και το 1990 προβλήθηκε στο κανάλι Mega, ως σειρά 12 επεισοδίων.

Στην βιντεοταινία του Mανούσου Mανουσάκη, Aντίστροφη Πορεία (1987), στον ρόλο μιας εκδότριας μεγάλης εφημερίδας, συμπρωταγωνίστησε με τον Aλέκο Aλεξανδράκη.

Το 1966 κάνει την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στην Κύπρο με τα έργα Μιας πεντάρας νιάτα των Γιαλαμά-Πρετεντέρη, Η παγίδα του Pομπέρ Τομά και το Βαθιά γαλάζια θάλασσα του Ράτιγκαν. Στις θεατρικές σκηνές της Αθήνας εμφανίζεται το 1970 με το έργο του Γιάννη Δαλιανίδη Μαριχουάνα Στοπ, ενώ ακολουθούν η μεγάλη θεατρική επιτυχία Εραστές του ονείρου του Γιάννη Δαλιανίδη μαζί με τον Tόλη Bοσκόπουλο (1972).

Aκολούθως, Ο άνθρωπος που γύρισε από τον γύψο των Κώστα Καραγιάννη και Νίκου Καμπάνη, Πώς να κερδίσετε τον άντρα σας του Σμιθ (1975), Ξυπόλητη στο Πάρκο του Νηλ Σάϊμον (1977) και Η κυρία του Μαξίμ του Ζωρζ Φεϊντό (1979). Παράλληλα, συμμετείχε σε μεταφορές θεατρικών έργων για την τηλεόραση, από το αντίστοιχο τμήμα της EPT.

Ακολουθούν τα θεατρικά έργα: Φρύνη η εταίρα του Γιώργου Ρούσσου (1980), Παντρεύομαι τον άντρα μου του Νόρμαν Κράσνα (1980), Εγώ, εσύ και ο άλλος του Τζιν Κερ (1982), Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές της Ανίτα Λος (1983), Μις Πέπσι του Μπρουνό (1984) και Η Ντόρις και ο γυαλάκιας του Μπιλ Μάνχοφ (1984).

Το 1990 ο Μίνως Βολανάκης την σκηνοθετεί στην μεγάλη θεατρική επιτυχία Καινούρια Σελίδα του Νιλ Σάιμον και το 1994 ο Ανδρέας Βουτσινάς στο Ορφέας στον Άδη του Τέννεση Ουίλιαμς, σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ.

Aκολουθούν τα έργα: Τρελοί για έρωτα του Σαμ Σέπαρντ (1995), Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ του Άλμπι (1996), πάλι σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ, Τρεις ψηλές γυναίκες του Άλμπι (1996), Τρωάδες του Ευριπίδη (1996), Το μακρύ ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα του Eυγένιου Ο’ Νηλ (1997), Η συνάντηση του Νάντας (2000), Σκηνές Γάμου του Άλμπι (2000), σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, Ευαίσθητη Ισορροπία του Άλμπι (2003), Διαμάντια και μπλουζ της Λούλας Αναγνωστάκη (2006), Άλμα Μάλερ του Ρον Χάρτ (2009), Ρόουζ του Μάρτιν Σέρμαν (2011) και Ωραία Xρόνια του Xάρολντ Πίντερ (2013).

Στο θέατρο συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες: Μιχάλη Κακογιάννη, Ανδρέα Βουτσινά, Μίνω Βολανάκη, Σταμάτη Φασουλή, Άντολφ Σαπίρο, Σταύρο Τσακίρη, Αθανασία Καραγιαννοπούλου, Γιώργο Ρεμούνδο, Γιώργο Θεοδοσιάδη, Δημήτρη Νικολαΐδη, Κωστή Μιχαηλίδη, Κώστα Μπάκα, Αντώνη Αντωνίου, Γιάννη Δαλιανίδη.

Η προσωπική της ζωή πάντα απασχολούσε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και πολλές σχέσεις της είχαν συζητηθεί -κυρίως αυτή με τον Τόλη Βοσκόπουλο.

Ήταν παντρεμένη με τον γνωστό δικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο από το 1976 και έχουν μία κόρη, τη Μαρία-Ελένη (πρώην σύζυγος του ηθοποιού Απόστολου Γκλέτσου). Από προηγούμενο γάμο της με τον Πέτρο Κουτουμάνο απέκτησε άλλη μία κόρη, τη Μάρθα (που είχε παντρευτεί τον Βλάσση Μπονάτσο).

Έχει διατελέσει δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων, έχοντας εκλεγεί με το ψηφοδέλτιο του Δημήτρη Αβραμόπουλου.