Τα μικρά αστέρια της Καλλονής που πραγματοποιούν το δικό τους όνειρο

Ένας από τους αρχικούς στόχους της Καλλονής, ήταν και παραμένει η ανάδειξη νέων ταλέντων από τη Λέσβο -κατά κύριο λόγο- αλλά και από άλλες νησιωτικές περιοχές.

Τα τελευταία πέντε χρόνια η ομάδα μας κατάφερε να εντάξει στο επαγγελματικό δυναμικό της συνολικά 22 ποδοσφαιριστές, οι οποίοι στη συντριπτική πλειοψηφία τους προέρχονταν από τα τμήματα υποδομών. Όλοι τους ικανοί ποδοσφαιριστές, με θέληση και πάθος για να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα. Κάποιοι παρέμειναν στην ομάδα μας, κάποιοι προχώρησαν κάνοντας ένα βήμα παραπάνω στην επαγγελματική καριέρα που τους «άνοιξε» η Καλλονή και κάποιοι έκαναν μια διαφορετική επιλογή.

Από τους 22 αυτούς ποδοσφαιριστές, οι 14 θα βρίσκονται στο φετινό ρόστερ της Καλλονής μας έχοντας να αντιμετωπίσουν τις απαιτητικές συνθήκες του δύσκολου πρωταθλήματος της Football League. Μάλιστα, αρκετοί από αυτούς διαθέτουν χρήσιμες παραστάσεις από τη Superleague όπου πολλοί έκαναν το επαγγελματικό τους ντεμπούτο αντιμετωπίζοντας ισχυρές ομάδες.

Πολλά από αυτά τα παιδιά μάλιστα, είχαν μια ολοκληρωμένη εμπειρία με την Καλλονή αφού είχαν συμμετάσχει και στην καλοκαιρινή προετοιμασία της ομάδας που τα τρία τελευταία χρόνια πραγματοποιούταν στην Βόρεια Ιταλία παίζοντας δυνατά φιλικά με ομάδες της Serie A (Παλέρμο, Νάπολι, Φιορεντίνα, Τζένοα, Λιβόρνο, Μπολόνια, Σαμπντόρια).

Μια προσδοκία λοιπόν, ένα όνειρο, πραγματοποιήθηκε για τα παιδιά αυτά μέσα από την Καλλονή, και η Καλλονή έκανε πράξη μία αρχική, βασική της επιδίωξη: να μπορεί να στηριχτεί σε ποδοσφαιριστές από τα τμήματα υποδομών.

Νίκος Μιχαλάκης: «Συγχαρητήρια στα παιδιά για την υπομονή, την επιμονή και την πίστη στο όνειρο»

Εξ αρχής, όταν ανέλαβα την ομάδα, είχα ένα πλάνο για τα τμήματα υποδομής. Το είχα μοιραστεί με τους συνεργάτες μου και τον υπεύθυνο των υποδομών κ. Γαβαλά και δεν παρέκκλινα απ' αυτό όλα αυτά τα χρόνια. Εγώ δε διακρίνω «μεγάλους» και «μικρούς», αγαπώ τις λεγόμενες under όπως και την αντρική ομάδα και τα συναισθήματά μου στην ήττα και στη νίκη είναι ίδια. Πάντα, όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, παρακολουθώ τους αγώνες τους και έχω την ίδια αγωνία και υψηλές προσδοκίες από τα παιδιά.

Το πλάνο μου λοιπόν, ήταν μια μέρα να μπορέσει η ομάδα αυτή να στηριχτεί στα νέα παιδιά, στα δικά της παιδιά. Και χαρά μου να είναι τα περισσότερα από τη Λέσβο, από το νησία μας. Σήμερα, μετά από μία εξαετία και βάλε, που βρίσκομαι στα ηνία της Καλλονής, χαίρομαι γιατί 14 από τα παιδιά που σε αυτό το διάστημα υπέγραψαν επαγγελματικό συμβόλαιο, θα είναι μαζί μας σε μια δύσκολη συγκυρία και σε μια ακόμη πρόκληση. Αξίζουν συγχαρητήρια και μπράβο σε όλα τα παιδιά για την υπομονή, την επιμονή και την πίστη που έδειξαν στο όνειρό τους και χαίρομαι που η Καλλονή είναι αυτή που τους το πραγματοποιεί.

Γνωρίζω πως στερήθηκαν πολλά ως τώρα, που σε αυτή την ηλικία είναι διπλά δύσκολο να το κάνουν, όμως θέλω να ξέρουν πως τους πιστεύω, όπως πίστεψα και σε όλα τα παιδιά που δεν είναι στην Καλλονή πια. Θέλω να πω κι ένα μεγάλο ευχαριστώ και στους γονείς τους, γιατί ξέρω πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξαν και παίζουν στη πορεία προς την ποδοσφαιρική ωρίμανση των παιδιών τους. Εύχομαι στους παίκτες καλή επιτυχία.

Δημήτρης Γαβαλάς: «Δικαιώνεται ο αγώνας των παιδιών και των γονιών τους»

Μέσα σε μια πενταετία, καταφέραμε και ανοίξαμε τον δρόμο σε πολλούς νέους ποδοσφαιριστές, αρκετοί μάλιστα εξ αυτών ήταν Λέσβιοι στην καταγωγή και αυτό είναι ακόμη πιο ενθαρρυντικό γιατί το νησί μας έχει ταλέντα, φτάνει να αξιοποιούνται σωστά.

Είναι συγκινητικό για μένα που βρίσκομαι στην θέση του προπονητή, του καθοδηγητή και του «δασκάλου» ακόμα, στα τμήματα υποδομής. Νιώθω βαθιά υποχρέωση και ευθύνη απέναντι σε κάθε παιδί που εμπιστεύεται την Καλλονή και έρχεται να δοκιμαστεί, γιατί ξέρω πώς νιώθει. Το όραμα του προέδρου μας Νίκου Μιχαλάκη αλλά και το δικό μου ως υπεύθυνου των τμημάτων υποδομής, να καταστούν οι μικρές ομάδες μια «δεξαμενή» για την αντρική ομάδα, γίνεται πραγματικότητα.

Όμως αυτό δε δικαιώνει μόνο εμάς, αλλά και τον αγώνα των παιδιών και των γονιών τους, που είχαν πίστη, επιμονή και υπομονή. Προφανώς δε σταματάμε εδώ, τόσο εμείς όσο και τα ίδια τα παιδιά, που πρέπει να δουλέψουν πολύ για να δικαιώσουν πάνω απ'όλα τον εαυτό τους αλλά κι εμάς. Ωστόσο, δεν είμαστε χαρούμενοι μόνο για τα παιδιά που φέτος θα βρίσκονται στην μεγάλη ομάδα και θα πάρουν ευκαιρίες στο απαιτητικό πρωτάθλημα της Football League, αλλά και για παιδιά όπως ο Ξύδας και ο Καραγεώργης που είχαμε την ευκαιρία να τους καθοδηγήσουμε, μας έκαναν να τους πιστέψουμε και να τους κάνουμε επαγγελματίες και σήμερα κάνουν το βήμα παραπάνω στην ποδοσφαιρική τους καριέρα.

Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω όλους τους συνεργάτες, όλα αυτά τα χρόνια στις λεγόμενες «under» γιατί κι εκείνοι, είτε είναι ακόμη μαζί μας είτε όχι, επέδειξαν όρεξη, θέληση και αφοσίωση για να βοηθήσουν τα παιδιά να εξελιχθούν και να γίνουν καλύτερα.

Εμείς από την πλευρά μας δημιουργώντας τρία τμήματα ακαδημιών στο νησί, καλούμε όλα τα παιδιά που πιστεύουν στον εαυτό τους, να έρθουν σε εμάς ώστε να φτάσουν πιο γρήγορα στο στόχο που επιθυμούν.

Το KALLONI FC ζήτησε από τους νέους επαγγελματίες που θα βρίσκονται φέτος στο ρόστερ της ομάδας, να περιγράψουν μία σημαντική στιγμή που έχουν ζήσει ως σήμερα φορώντας την φανέλα της Καλλονής.

Ραφαήλ Γιουκαρής, 27 Φεβρουαρίου 1995, Μέσος

Υπάρχει μια φωτογραφία από το ντεμπούτο μου με αντίπαλο τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ. Δίνω το χέρι μου στον Μήτρογλου μετά το τέλος του αγώνα και τον κοιτάζω κάπως σαν «χαμένος» και ενθουσιασμένος. Είναι αναμφισβήτητα μοναδική εμπειρία και ευλογία να κάνεις το επαγγελματικό σου ντεμπούτο κόντρα σε μια μεγάλη ομάδα. Και να ξέρεις πως την ευκαιρία αυτή στην έδωσε η ομάδα του τόπου σου, που σε αυτό το παιχνίδι έκανε την δική της πρώτη εμφάνιση στη Superleague.

Κυριάκος Ευαγγελιδάκης, 2 Ιανουαρίου 1994, Μέσος

Σίγουρα από τις αξέχαστες αναμνήσεις είναι το ντεμπούτο μου κόντρα στον ΟΦΗ, αλλά αυτό που έχω να θυμάμαι έντονα ήταν η συμμετοχή μου στο παιχνίδι με αντίπαλο τον Ολυμπιακό στο «Καραϊσκάκης». Μια στιγμή με ανάμεικτα συναισθήματα καθώς ήταν το τελευταίο παιχνίδι της ομάδας στη Superleague και ξέραμε πως ολοκληρωνόταν ένας κύκλος. Ήταν όμως ένα παιχνίδι που στα μάτια κάθε νέου ποδοσφαιριστή είναι μια ιδανική και μοναδική εμπειρία.

Ανδρέας Ντάμπος, 28 Σεπτεμβρίου 1990, Επιθετικός

Δε δυσκολεύομαι ιδιαίτερα να ξεχωρίσω μία κορυφαία στιγμή από τις πολλές που έχω ζήσει με την Καλλονή. Aν και το αυτονόητο είναι να σκεφτώ το ντεμπούτο μου στις επαγγελματικές κατηγορίες, ωστόσο δεν ξεχνώ εκείνο το ματς, στο «Κ. Κεντέρης» με την U20 κόντρα στον Ολυμπιακό (video). Είχα πετύχει ένα όμορφο γκολ και είχα συμβάλλει στην νίκη της ομάδας μου με 2-0. Αξέχαστο παιχνίδι.

Γιώργος Ξύδας, 14 Απριλίου 1994, Επιθετικός / Ποδοσφαιριστής Ολυμπιακού

Το γκολ στο ντεμπούτο μου με τον Αιγινιακό στο ματς του Κυπέλλου είναι από τις πιο δυνατές στιγμές που έχω να θυμάμαι από την Καλλονή. Είχα πολύ άγχος πριν μπω στο παιχνίδι και με είχαν βοηθήσει τότε οι συμπαίκτες μου ώστε να μπορέσω να το ξεπεράσω. Ηταν μια απίστευτη εμπειρία και ένιωσα πολύ ωραία.

Νίκος Μαλλής, 1 Μαρτίου 1996, Τερματοφύλακας

Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη. Είναι το ντεμπούτο μου ως επαγγελματίας με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Η στιγμή που μου λέει ο κόουτς να ετοιμαστώ γιατί ο Κώστας (σ.σ. Δαύκος) τραυματίστηκε, μού «κοψε» τα πόδια. Μπήκα, ήξερα ότι η πρώτη μου φάση ήταν ένα πέναλτι, δεν ήμουν τυχερός ώστε να το πιάσω αλλά κατάφερα να κάνω κάποιες επεμβάσεις στο παιχνίδι και ένιωσα πραγματικά καλά. Στη συνέχεια ήρθε ο Ρομπέρτο, ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού και μου έδωσε συγχαρητήρια. Μου είπε πως τα πήγα πολύ καλά και μου έδωσε την μπλούζα του. Μοναδικές στιγμές πραγματικά.

Γιώργος Αγριμάκης, 11 Νοεμβρίου 1995, Αμυντικός

Μην έχοντας ακόμη κάνει το ντεμπούτο μου ως επαγγελματίας, η ανάμνηση που έχω ξεχωρίσει ως κορυφαία μέχρι σήμερα είναι το γκολ που πέτυχα με ψαλιδάκι σε παιχνίδι της U20 με αντίπαλο τον Πανιώνιο.

Λάμπρος Τριανταφύλλου, 10 Αυγούστου 1996, Μέσος

Η ισοπαλία 1-1 που φέραμε στην Αγιάσο απέναντι στον Ολυμπιακό με την U20, είναι για μένα η πιο σημαντική ποδοσφαιρικά στιγμή που έχω ζήσει ως σήμερα με την Καλλονή.

Άρης Λαμπράκης, 21 Ιουνίου 1996, Μέσος

Το χατ τρικ που είχα πετύχει πρόπερσι σε ένα ματς της U20 με αντίπαλο τον ΠΑΣ Γιάννινα, θα το θυμάμαι ως την πιο ξεχωριστή και «γεμάτη» ανάμνηση. Φυσικά, το ντεμπούτο μου στις επαγγελματικές κατηγορίες θα την ξεπεράσει γι'αυτό κι ελπίζω να έρθει σύντομα. Ωστόσο το να πετυχαίνεις τρία γκολ σε ένα ματς στο πρωτάθλημα Νέων δεν είναι λίγο.

Γιάννης Γιώργου, 5 Αυγούστου 1996, Μέσος

Θυμάμαι το παιχνίδι πρωταθλήματος με τον Ατρόμητο. Το σκορ ήταν 1-1 και ενώ βρισκόμασταν στα τελευταία λεπτά και είχαν γινει ήδη δυο αλλαγές, υπήρχαν και δύο ποδοσφαιριστές σηκωμένοι για ζέσταμα. Ο κόουτς Ματζουράκης γυρνά προς εμένα και μου κάνει νεύμα να σηκωθώ και να μπω στο παιχνίδι, έχοντας κάνει μόνο το ζέσταμα στο ημίχρονο και χωρίς να με έχει προϊδεάσει ότι είχε τέτοια πρόθεση. Πραγματικά εκεί ένιωσα να χάνω την γη κάτω απ'τα πόδια μου. Με ξάφνιασε τελείως. Μπήκα, όλα πήγαν καλά, το παιχνίδι τελείωσε και πήραμε την ισοπαλία. Φυσικά αξέχαστη στιγμή είναι το ντεμπούτο μου με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα όπου κι εκεί ήρθαμε ισόπαλοι με 1-1.

Πάτροκλος Κροτσίδας, 24 Μαΐου 1994, Μέσος

Αναμφισβήτητα αξέχαστη στιγμή ήταν όταν σκόραρα το πρώτο μου τέρμα με την φανέλα της U20, σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι με αντίπαλο τον Πανιώνιο, με απευθείας εκτέλεση φάουλ. Μπορεί να μην είχαμε πάρει τότε το θετικό αποτέλεσμα καθώς είχαμε χάσει με 2-1, όμως είναι μια εικόνα που την κρατάω στο μυαλό μου ως την πιο δυνατή.

Γιώργος Σοφιάνης, 18 Μαρτίου 1996, Επιθετικός

Η πιο σημαντική μου στιγμή όλα αυτά τα χρόνια που είμαι στην ομάδα είναι η νίκη επί του Ολυμπιακού την πρώτη χρονιά στη Superleague U20 όπου και σκόραρα (video στο τέλος). Θυμάμαι μάλιστα πως μετά το γκολ που ουσιαστικά «σφράγισε» τη νίκη, επικράτησε ένα μικρός χαμός από τους πανηγυρισμούς στο γήπεδο, κάτι που συνεχίστηκε και στα αποδυτήρια, καθώς οι πανηγυρισμοί ήταν ανάλογοι της νίκης.

Αντώνης Καραγεώργης, 16 Μαΐου 1997, Αμυντικός / Ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού (Δανεικός στην Καλλονή)

Όταν πέρασα ως αλλαγή στο Κύπελλο με τον ΠΑΟΚ, όπου κερδίσαμε με 2-1 αυτό που ένιωσα ήταν μοναδικό. Πολλά ανάμεικτα συναισθήματα. Δεν είναι λίγο στην πρώτη μου συμμετοχή με την αντρική ομάδα να γίνομαι μέρος της νίκης απέναντι σε μια ομάδα όπως ο ΠΑΟΚ.

Λάζαρος Τζελίδης, 30 Μαρτίου 1997, Μέσος

Η συμμετοχή στην προετοιμασία της Καλλονής στην Ιταλία νομίζω είναι από τις πιο ολοκληρωμένες εμπειρίες ποδοσφαιρικά που έχω ζήσει έως σήμερα. Δεν είναι μόνο τα παιχνίδια και η συμμετοχή σε αυτά. Ακολουθώντας την προετοιμασία της ομάδας στην Ιταλία κατάλαβα πώς είναι να είσαι επαγγελματίας. Αν και τότε δεν είχα επαγγελματικό συμβόλαιο και ήμουν και άτυχος γιατί είχα έναν τραυματισμό στη μέση, πραγματικά αισθάνομαι τυχερός που κατάφερα να το ζήσω και να αγωνιστώ απέναντι σε ομάδες του ιταλικού πρωταθλήματος.

Ευθύμης Γκαμάγκας, 26 Σεπτεμβρίου 1995, Επιθετικός

Είμαι σχετικά νέος στην ομάδα αλλά έχω προλάβει να ζήσω εμπειρίες που γνωρίζω πως άλλοι στην ηλικία μου δεν έχουν σταθεί τυχεροί ακόμη για να τις ζήσουν. Η προετοιμασία στην Ιταλία, τα παιχνίδια κόντρα σε μεγάλες ιταλικές ομάδες και το ντεμπούτο μου στη Superleague με αντίπαλο την Ξάνθη μου προκαλούν ακόμη και σήμερα μοναδικά συναισθήματα όταν τα σκέφτομαι. Νιώθω τυχερός πραγματικά που ζω όλο αυτό.

Φώτης Παπάζογλου, 24 Ιανουαρίου 1997, Τερματοφύλακας

Παίζοντας με την U17 έζησα μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της μέχρι τώρα ποδοσφαιρικής μου πορείας πετυχαίνοντας την πρώτη μας νίκη στην Superleague U17 με αντίπαλο τον Αστέρα Τρίπολης. Μία δύσκολη νίκη απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα.

Video gallery