«Φάκελος» υποβιβασμός: Γιατί... έπεσαν Καλλονή και Πανθρακικός

Το gazzetta.gr ακτινογραφεί Καλλονή και Πανθρακικό και αναλύει τους λόγους που τους οδήγησαν στην Football Legue.  

Από χτες, Κυριακή, το ίχνος ενδιαφέροντος που είχε απομείνει για το ποια ομάδα θα υποβιβαστεί, ανήκει στο παρελθόν, αφού μετά τις ήττες από ΠΑΟΚ και Ατρόμητο, Καλλονή και Πανθρακικός - αντίστοιχα - χαιρέτησαν οριστικά την κατηγορία. Το μαύρο κουτί του gazzetta.gr ψάχνει να βρει τις αιτίες που οδήγησαν τις δύο ομάδες στην δεύτερη κατηγορία και μάλιστα, χωρίς να καταφέρουν να προβάλουν καμία απολύτως αντίδραση. Τελευταία φορά που όλα είχαν κριθεί στην ουρά πριν από την προτελευταία αγωνιστική, ήταν το μακρινό 2009 και όλες τις σεζόν που ακολούθησαν όλα… παίχτηκαν στο τέλος, με αποκορύφωμα την περσινή εντυπωσιακή χρονιά, όπου όλα άλλαζαν στην διάρκεια των τελευταίων λεπτών του πρωταθλήματος.

Κεφάλαιο Καλλονή

Τα λάθη ήταν αρκετά και η… δουλειά φαινόταν από το καλοκαίρι. Το μπάτζετ περιορισμένο, η οργάνωση έλειπε και οι χειρισμοί έδειχναν πως η ομάδα έχει χαθεί στην μετάφραση. Το μισό ρόστερ αποχαιρέτησε, χωρίς, όμως, να γίνουν οι ανάλογες προσθήκες. Με αποκορύφωμα, τους Πετρόπουλο, Χουάνμα, που αντικαταστάθηκαν από τον… κανένα. Ομάδα που ξεκινάει την χρονιά με έναν επιθετικό, ο οποίος μάλιστα τραυματίζεται μετά από δύο αγωνιστικές και χάνει το… μισό πρωτάθλημα (όχι πως κι όταν επέστρεψε έδειξε τίποτα σπουδαίο), τότε είναι καταδικασμένη. 

Με τον Μανούσο - κυρίως - αλλά και τον Γεωργίου, να προσπαθούν να καλύψουν το κενό στην κορυφή χωρίς επιτυχία, η Καλλονή έχασε και ότι πιο ποιοτικό είχε στο φτωχό της ρόστερ, αφού αμφότεροι χαραμίστηκαν σε θέσεις που δε μπορούσαν να βοηθήσουν. Σε συνδυασμό και με τις πολλές κινήσεις που έγιναν την τελευταία στιγμή, ακόμα και μέσα στον Σεπτέμβρη, η χημεία άργησε - και μάλιστα πολύ - ενώ και ο ταλαντούχος και φιλότιμος κατά τα άλλα, Θαλής Θεοδωρίδης, δεν είχε την εμπειρία να διαχειριστεί τις μεγάλες δυσκολίες. 

Δεν ήθελε και πολύ να πάρει η ομάδα την κάτω βόλτα, να χάσει την ψυχολογία της και να μείνουν λίγοι παίκτες να παλεύουν μόνοι τους με τα… θηρία. Αναστασιάδης και Τσαμπούρης, δύο εξ αυτών, που για ακόμα μία σεζόν ήταν πολύ καλή, όμως δε μπορούσαν να κρατήσουν μόνοι τους όρθια την ομάδα. Και όταν έπαψαν να είναι μόνοι τους, τότε ήταν αργά. Πολύ αργά…

Τον Γενάρη έγιναν κινήσεις, άλλες αναγκαστικές, άλλες ποιοτικές, όλες, όμως, καθυστερημένες. Ο Φαβάλι άλλαξε την εικόνα της ομάδας, οι Κάρλσον, Νορμπέγα, μαζί και με την επιστροφή του Μάρκοβιτς, έδωσαν πνοή στην επίθεση, όμως ήταν πολύ αργά και το μόνο που απέμενε, ήταν το τυπικό. Η Καλλονή το πάλεψε, προσπάθησε να το αποφύγει, όμως τελικά στις 20 του Μάρτη αποχαιρέτησε την κατηγορία και πλέον πρέπει να καταστρώσει τα σχέδιά της για να διεκδικήσει την επιστροφή της στα μεγάλα σαλόνια. 

Κεφάλαιο Πανθρακικός

Εδώ τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Το ρόστερ του, σαφώς πιο ποιοτικό και πιο ομοιογενές από αυτό της Καλλονής, χωρίς, όμως, να λείπουν τα προβλήματα. Κοινός παρονομαστής, η γραμμή κρούσης και η απουσία του επιθετικού, αφού και οι «πράσινοι στερήθηκαν το… κανόνι τους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η απουσία του Ίγκορ, ήταν κάτι παραπάνω από καθοριστική, με τον Ντιγκινί να μην μπορεί να σταθεί μόνος του στην κορυφή και τον Πανθρακικό να τα βρίσκει σκούρα Αυτό όμως, δεν είναι το μόνο πρόβλημα… Η φετινή χρονιά, έμοιαζε… καρμπόν με την περσινή, αλλά τώρα ο σύλλογος της Κομοτηνής ξέμεινε από «λαγούς» στο καπέλο και πλήρωσε την εικόνα που παρουσίασε. 

Για όποιον δε θυμάται, την προηγούμενη σεζόν οι Θρακιώτες είχαν ξεκινήσει τραγικά την χρονιά, αλλά τον τελευταίο καιρό και με αποκορύφωμα τις νίκες με Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ στην Κομοτηνή, κατάφεραν να κάνουν μία ανεπανάληπτη ανατροπή και να παραμείνουν στην κατηγορία. Επειδή δεν είναι κάθε μέρα του… Αϊ Γιάννη, όμως και με τον Πανθρακικό να μην έχει άδεια και οι μεταγραφές του να περιορίζονται σε… αμούστακα παιδιά ως επί το πλείστον, τα πράγματα ήταν δύσκολα. Η απουσίες, ήρθαν να τα κάνουν όλα ακόμα χειρότερα, αφού, πέρα από τον Βραζιλιάνο που προαναφέραμε, ούτε ο Τζανης κατάφερε να βοηθήσει.

Πολλές φορές, λέμε πως οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια. Εδώ, όμως, την λένε και μάλιστα ξεκάθαρα. Η χειρότερη άμυνα με 45 γκολ, η χειρότερη επίθεση με 17 γκολ - όσα και η Καλλονή - και διαφορά τερμάτων στο -28, με την αμέσως επόμενη (χωρίς να υπολογίζουμε την Καλλονή που επίσης υποβιβάστηκε) είναι στο -12. Όταν σε 17 από τα 27 ματς δεν έχεις βρει δίχτυα, δεν θέλει ιδιαίτερη ανάλυση, γιατί αποχαιρετάς την κατηγορία με τα χέρια κάτω. Κατόρθωμα, πάντως, για τον ΠΑΟΚ, είναι πως κατάφερε να δώσει 4 από τους 17 βαθμούς του Πανθρακικού και να δεχτεί τα 5 από τα 17 του τέρματα! 

Ακόμα ένα κοινό με την Καλλονή, η απειρία στο τεχνικό επιτελείο. Καλός και φιλότιμος ο Ρόκα, έσωσε πέρσι την ομάδα ποντάροντας στην ψυχολογία, όμως έτσι δε χτίζεις ομάδα. Έφυγε σε φίλος και τον αντικατέστησε ο αξιόλογος Ελευθερόπουλος, που έχει δείξει έργο όπου κι αν έχει πάει. Τα… τερτίπια του, όμως, όταν εξέφρασε ενδιαφέρον για αυτόν η Βέροια, στοίχισαν πολύ τους «πράσινους», που αποσυντονίστηκαν, έχασαν με κάτω τα χέρια το μεγάλο ντέρμπι στην Μυτιλήνη και είδαν στην συνέχεια τον ταλαντούχο κόουτς να τους κουνάει μαντίλι, άσχετα αν αρχικά δήλωνε κάθετα πως έχει ομάδα. Το unfair κόστισε, το κακό είχε γίνει και πλέον δε μπορούσε να μαζευτεί, είτε ερχόταν ο… Μουρίνιο είτε ο Χατζηνικολάου που τελικά ανέλαβε την ομάδα. Όλα είχαν πάρει τον δρόμο τους και δεν υπήρχε ανατροπή, με τον Ατρόμητο να είναι αυτός που απλά, σφράγισε και μαθηματικά το «πράσινο» αντίο. 

Πηγη gazzetta.gr