Μυτιλήνη: Η αρχιτεκτονική της απουσίας

Μακριά από την ακμάζουσα εικαστική σκηνή της Αθήνας, στην πολιτικά δραστήρια αλλά πολιτιστικά αφανή Μυτιλήνη, ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Dodson Σιφναίος επέλεξε να μεταμορφώσει μια παλιά εγκαταλειμμένη μονοκατοικία στο πλαίσιο του έργου του «[Gone] The Architecture of Absence (Η αρχιτεκτονική της απουσίας)».

Με αφορμή το  project  στην εγκαταλειμμένη μονοκατοικία, στη γωνία Κρατίνου και Μυτιληναίου, στο Πάρκο Αγίου Ευδοκίμου, στην Επάνω Σκάλα, στη Μυτιλήνη, ο  Μιχάλης Dodson Σιφναίος θολώνει τα όρια μεταξύ της τέχνης και της αρχιτεκτονικής, της αυτοβιογραφίας και  της κοινωνικοπολιτιστικής ερμηνείας, της κατοικίας και του μουσείου. Το έργο επηρεάζεται ριζικά από τη γεωγραφική θέση του στο νησί της Λέσβου, το κύριο ευρωπαϊκό σημείο εισόδου για τους πρόσφυγες. Η ιδέα της φυγής, τόσο σε πολιτικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο, που διαχέει το έργο αναφέρεται στα φαινόμενα εξαφάνισης, εγκατάλειψης, εκτόπισης και καταπίεσης

Χρησιμοποιώντας το οίκημα και το περιεχόμενό του, έτοιμα υλικά και αντικείμενα, ευτελή εμπορικά διαθέσιμα προϊόντα,  κομμάτια χειροποίητα και τυπωμένο χαρτί, ο καλλιτέχνης  δημιουργεί ένα ενιαίο έργο (gesamstkunstwerk), το οποίο θα ολοκληρωθεί μόνο όταν κατεδαφιστεί το εσωτερικό του σπιτιού για να προχωρήσει η ανακαίνιση που έχει σχεδιάσει ο ίδιος. Εμπνευσμένα από προσωπική απώλεια, τα  έργα  που συμπεριλαμβάνονται στο [GONE]  αναφέρονται  σε  «things  that are inside other  things» τα οποία  αποκαλύπτονται σε στιγμές κρίσης. Το [GONE] είναι τόσο μια ενδοσκοπική εξερεύνηση του εαυτού όσο και ένα πορτρέτο της ανθρώπινης κατάστασης.

Τα σχεδόν 40 αντικείμενα /installations τα οποία έχει δημιουργήσει o Μιχάλης Dodson Σιφναίος,  αν και πολύ διαφορετικά το ένα από το άλλο, μοιράζονται ένα  οπτικό -και μερικές φορές ακουστικό- λεξιλόγιο που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του έργου. Πλέγματα, κουβάρια από νήμα, μεταλλικές περιφράξεις, πιτσιλιές χρώματος, εκτεθειμένα στον καιρό ξύλα, μαύρο ατσάλι, τσαλακωμένο χαρτί, κιβώτια και κουτιά, φλοκάτες , διάφορα τμήματα του ίδιου του σπιτιού, χρησιμοποιούνται  για τη δυνατότητά τους να εκφράζουν  τα θέματα που απασχολούν τον δημιουργό . Η επανεμφάνιση τους σε διάφορες αντιπαραθέσεις ενοποιεί το έργο ενώ διαφωτίζει το νόημα του κάθε αντικειμένου.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις τα αντικείμενα που εκτίθενται στο σπίτι είναι δημιουργημένα με τον ίδιο τρόπο που ο καλλιτέχνης σχεδιάζει τα αρχιτεκτονικά του έργα.  Έχουν συλληφθεί, σχεδιαστεί, σκιαγραφηθεί, μελετηθεί υπό κλίμακα σε δύο και τρεις διαστάσεις, και στη συνέχεια γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας  μαζί με τους τεχνίτες οι οποίοι κάτω από τις σχολαστικά λεπτομερείς οδηγίες του αρχιτέκτονα  τα κατασκευάζουν και ενίοτε τα εγκαθιστούν. Αν και μεμονωμένα μπορεί να μοιάζουν με έργα conceptual art, εγείρουν το ερώτημα αν μια τέτοια τέχνη διαφέρει από την αρχιτεκτονική και αντίστροφα. Για τον Μιχάλη Dodson Σιφναίο το ερώτημα αυτό είναι αδόκιμο καθώς δεν τον ενδιαφέρουν οι περιοριστικές κατηγοριοποιήσεις.

Το φιλότεχνο κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει  το έργο  μετά από ραντεβού με τον καλλιτέχνη.

Πηγή Αντιγόνη Καράλη για το ethnos.gr