Ποιος είναι ο πρωην δήμαρχος Μυτιλήνης Θεόδωρος Χοχλάκας που απεβίωσε-Σήμερα η κηδεία με δαπάνη του Δήμου στον Άγιο Θεράποντα Μυτιλήνης

Έχασε προχθές Τρίτη 27/01 την πολύχρονη μάχη του με την επάρατο νόσο ο Θεόδωρος Χοχλάκας.

Η είδηση του θανάτου του γιατρού, του δημάρχου και ενός πολιτικού ανθρώπου που αποτέλεσε στη Λέσβο σημείο αναφοράς για την Κεντροαριστερά και την πολιτική γενικότερα, αναμφίβολα μονοπωλεί από την Τρίτη τις συζητήσεις μιας κοινωνίας που έχει χαραγμένο επάνω της κάθε λογής στίγμα του.

Αφιέρωμα Εφημερίδα Εμπρός (Μαρίνος Ορφανός)

Και σε αυτήν τη διαπίστωση, έχει ξεχωριστή σημασία η λεπτομέρεια πως ο Θεόδωρος Χοχλάκας αγάπησε έναν τόπο και τους ανθρώπους του, προσέφερε και αγαπήθηκε σε αυτόν, ερχόμενος ως ξένος το 1970 από τη Θεσσαλονίκη για να εργαστεί ως γιατρός γυναικολόγος.

Από τότε μέχρι και σήμερα, ο Θεόδωρος Χοχλάκας θα αποτελούσε έναν πρωτοπόρο επιστήμονα, «χτίζοντας» ο ίδιος το Μαιευτικό Τμήμα του Νοσοκομείου Μυτιλήνης, θα λειτουργούσε πρότυπα και μεθοδικά στις τοπικές οργανώσεις τού ΠΑΣΟΚ, το οποίο επί των ημερών του θα αναλάμβανε για πρώτη φορά και την εξουσία, και θα έβαζε φαρδιά πλατιά και την υπογραφή του στην αυτοδιοίκηση.

Ακολουθώντας σε όλα αυτά το δικό του τρόπο, τον «αρχοντικό» όπως λένε οι φίλοι του που μιλούν σήμερα για αυτόν, το ένστικτό του και τον ιδιαίτερο προσωπικό του ηθικό κώδικα.

Η απώλειά του, όπως λένε φίλοι κι «αντίπαλοί» του στην πολιτική του πορεία, κάνει τον τόπο πιο φτωχό από κάθε άποψη. Και το λένε αυτό, γιατί η ανθρωπιά του, το ανοιχτό μυαλό του και η διάθεση για προσφορά ανιδιοτελώς στη μετεξέλιξη της κοινωνίας μας, δεν είναι πια αυτονόητα. Γιατί πολύ απλά σπανίζουν πλέον άνθρωποι σαν το Θεόδωρο Χοχλάκα.

Ο Βουνάτσος και η Δικτατορία

Ο Θεόδωρος Χοχλάκας ήρθε για πρώτη φορά στη Μυτιλήνη το 1970, χωρίς φυσικά να γνωρίζει ή να νιώθει ότι επρόκειτο να μείνει για πάντα εδώ. Ήρθε άγνωστος μεταξύ αγνώστων, αν και με τους Μυτιληνιούς είχε μία… πρότερη σχέση, όταν συνυπήρξε στα φοιτητικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη με μία από τις πιο χαρακτηριστικές μετέπειτα φυσιογνωμίες της Λέσβου, το Δημήτρη Βουνάτσο.

Μάλιστα, ο «μύθος» λέει πως ο Δημήτρης Βουνάτσος ήταν και εκείνος που προέτρεψε το Θεόδωρο Χοχλάκα να επιλέξει τη Μυτιλήνη για το… αγροτικό του. Όπως και αν είχε πάντως, από τότε ξεκίνησε για τον ίδιο μία έντονη πολιτική και κοινωνική ζωή.

«Σταμπαρισμένος» αρχικά από τη Δικτατορία για τα δημοκρατικά του φρονήματα, ο ίδιος «μύθος» λέει πως οπόταν επρόκειτο να έρθει κάποιος υψηλόβαθμος του καθεστώτος στη Μυτιλήνη, ο Χοχλάκας συλλαμβανόταν εθιμοτυπικά και φυλακιζόταν δύο ημέρες πριν…

Εξάλλου, και στη Θεσσαλονίκη, αποτελώντας δυναμικό μέλος της Νεολαίας της Ένωσης Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, είχε μπει στη «μαύρη λίστα» των χουντικών, που τον παρακολουθούσαν στενά.

Από τη μεταπολίτευση και έπειτα, ο Θεόδωρος Χοχλάκας θα έμπαινε πιο συγκεκριμένα στα πολιτικά πράγματα του τόπου, αποτελώντας ένα από τα ιδρυτικά μέλη τού ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο επιστήμονας και το… ΠΑΣΟΚ

Παράλληλα, στο Βοστάνειο θα κατέθετε σύντομα τα διαπιστευτήριά του ως επιστήμονας και θα «έχτιζε» εκ του μηδενός την πρότυπη Μαιευτική Κλινική του ιδρύματος. Από τα δικά του χέρια θα έπαιρναν την πρώτη τους πνοή χιλιάδες παιδιά, με τον αγαπητό «γιατρό» να εργάζεται ασταμάτητα μέχρι να συνταξιοδοτηθεί, κερδίζοντας μέσω της δουλειάς του μόνο αγάπη, κυρίως λόγω του μοναδικού ανθρώπινου τρόπου του.

Από τις τοπικές τώρα οργανώσεις τού ΠΑΣΟΚ, σύντομα θα απόλαυε της εκτίμησης της πολιτικής σκέψης του και των οργανωτικών του χαρισμάτων και το 1979 θα οριζόταν γενικός «δερβέναγας» του τότε Οργανωτικού Κλιμακίου, σε μία εποχή που το νέο τότε ΠΑΣΟΚ έβαινε προς την εξουσία.

Δίπλα του στη Νομαρχιακή Επιτροπή του κόμματος στη Λέσβο, ο αείμνηστος Νίκος Καργόπουλος, που προσφάτως έφυγε από τη ζωή, και ο Παναγιώτης Μυριτζής. Στις εκλογές της «αλλαγής» το 1981, μέσα από την Τοπική Οργάνωση και κεντρικά από το κόμμα, ζητούσαν την υποψηφιότητά του ως βουλευτή.

Ωστόσο, ο ίδιος είχε στο μυαλό του κάποιον άλλο -τον επιστήθιο φίλο του Δημήτρη Βουνάτσο, τον οποίο και υπέδειξε με τη γνωστή συνέχεια.

Η μία όψη του ρήγματος…

Το 1983, ωστόσο, επήλθε ρήγμα στην Τοπική Οργάνωση και ο ίδιος μαζί με άλλους αποχώρησε, συγκροτώντας στη συνέχεια τη δημοτική κίνηση ΠΑΔΗΚ.

Η ΠΑΔΗΚ συνέπραξε το 1986 με το Κ.Κ.Ε. και το Στρατή Πάλλη, που εκλέχτηκε δήμαρχος και έδωσε το βάπτισμα του πυρός στο Θεόδωρο και την αυτοδιοίκηση, δίνοντάς του την Αντιδημαρχία Μυτιλήνης.

Μετά το 1989, και ως άνθρωπος ασυμβίβαστος με το οτιδήποτε δεν ταίριαζε στις ιδέες και τη γενικότερη θεώρησή του για τα πράγματα, εντάχθηκε στον Ενιαίο Συνασπισμό και μάλιστα τοποθετήθηκε σε τιμητική θέση στο ψηφοδέλτιο της κίνησης, στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.

Μαζί του θα τον ακολουθούσε και ένας άλλος εγκάρδιος φίλος του, ο Γιάννης Βάτος. Το 1993, ωστόσο, ο Θεόδωρος Χοχλάκας θα επέστρεφε στο ΠΑΣΟΚ, για να διεκδικήσει το 1994 για πρώτη φορά ως επικεφαλής συνδυασμού τη δημαρχία της πόλης -την οποία και πήρε πανηγυρικά.

… και η άλλη

Μετά την πρώτη τετραετία του, όμως, θα βίωνε την όψη του «ρήγματος» και από την άλλη του πλευρά, με τον πολιτικό του χώρο σε επίπεδο αυτοδιοίκησης να διασπάται και να κατεβαίνει τελικά με δύο συνδυασμούς, εκ των οποίων κυριάρχησε εκείνος του Νάσου Γιακαλή, που εκλέχτηκε δήμαρχος.

Παρά το ότι ο Θεόδωρος Χοχλάκας έκτοτε απεσύρθη ουσιαστικά από τα κοινά, κρατώντας μία μεγάλη πικρία για τη στάση πολλών μέχρι τότε «συντρόφων» του, ουδέποτε έχασε τον καθοριστικό του ρόλο στα όσα διαδραματίζονταν, χωρίς τον ίδιο πάντως πρωταγωνιστή.

Η πικρία του για τις εκλογές τού 1998, όμως, δεν κράτησε για πολύ, καθώς η δική του ιδιοσυγκρασία δεν του επέτρεπε να κρατά κακίες και πίκρες. Εξάλλου, τα χνάρια του στην αυτοδιοίκηση ακολουθούσε πια η κόρη του, Βάσω Χοχλάκα, που προσφάτως πολιτεύτηκε με το ΠΑΣΟΚ, ενώ την προηγούμενη δεκαετία κράτησε το όνομα του πατέρα της στην αυτοδιοίκηση κερδίζοντας την εκλογή της δύο φορές ως δημοτικής συμβούλου.

Ο γιος του, Ιερώνυμος, που ζει τα τελευταία χρόνια στο Λονδίνο έχοντας σπουδάσει εκεί, ακολούθησε την επιστημονική διαδρομή του πατέρα του, ενώ ο «βράχος» της οικογένειάς του ήταν και είναι η σύζυγός του, Μαργαρίτα Τριγάζη, που ήταν σε όλες τις περιπέτειες του Θεόδωρου πάντα δίπλα.

Η τελευταία μάχη

Τα τελευταία οκτώ χρόνια ο Θεόδωρος Χοχλάκας πάλευε με τον καρκίνο, έναν καρκίνο που αν και γιατρός λένε πως τον προκάλεσε για να τον πολεμήσει. Τον προκάλεσε με εκείνα τα ατέλειωτα τσιγάρα του.

Ο Χοχλάκας, όμως, δε λύγισε, αλλά πάλεψε θαρραλέα με την αρρώστια του, με «αρχοντιά», με χαμόγελο και χωρίς ποτέ να δώσει προς τα έξω την όψη του νικημένου. Έτσι κι αλλιώς, αυτός ήταν ο Θεόδωρος Χοχλάκας. Κι έφυγε έτσι ξαφνικά, για κάτι άλλο.

Όπως έφευγε ξαφνικά από τα μπουζούκια και τις παρέες για ένα έκτακτο περιστατικό στο Νοσοκομείο, για να γυρίσει λίγο μετά και να συνεχίσει από εκεί που τους είχε αφήσει, χαμογελαστός.

Το τελευταίο «αντίο» θα πει στο δήμαρχό της η Μυτιλήνη την Πέμπτη στις 3 το μεσημέρι από τον Άγιο Θεράποντα.

Η κηδεία του θα γίνει δημοτική δαπάνη, ενώ η οικογένειά του επιθυμεί αντί στεφάνων, χρήματα να δοθούν στο Κοινωνικό Ιατρείο του Δήμου Λέσβου.

Αφιέρωμα Εφημερίδα Εμπρός (Μαρίνος Ορφανός)