Ένα εξοχικό αρχοντικό στην Μυτιλήνη γίνεται σπίτι του «Χαμόγελο του Παιδιού»

Μια από τις πιο σημαντικές δωρεές, που θα φέρει πιο κοντά στο νησί μας ένα σημαντικό εθελοντικό-μη κερδοσκοπικό οργανισμό, έγινε από τη Νέλλη Μπίνου λίγο πριν φύγει από τη ζωή.

Όπως δημοσιεύει και αναφέρει η Εφημερίδα Εμπρός το εξοχικό αρχοντικό της σπίτι στο Καγιάνι, σε οικόπεδο τεσσάρων στρεμμάτων, δώρισε στο «Χαμόγελο του Παιδιού» η Νέλλη Μπίνου.

Χθες, ο πρόεδρος του εθελοντικού οργανισμού, Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος, παρέλαβε το ακίνητο, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για τη στέγαση παιδιών.
Στη μνήμη της, το «Χαμόγελο του Παιδιού» παρευρέθηκε στο μνημόσυνο που έγινε χτες στην εκκλησία των Ταξιαρχών και παρέλαβε τα κλειδιά του νέου σπιτιού, που θα μπορεί να φιλοξενεί τουλάχιστον 25 παιδιά.

Όπως αναφέρει η Εφημερίδα Εμπρός η Νέλλη Μπίνου, γόνος της γνωστής οικογένειας της Μυτιλήνης, δεν παρέδωσε μόνο το αρχοντικό στο Καγιάνι, αλλά δώρισε στο «Χαμόγελο του Παιδιού» και το σπίτι της, στο κέντρο της Αθήνας.

«Ήταν ένας εκπληκτικός άνθρωπος, που είχε εκτιμήσει τη δουλειά που κάνουμε και όσο ήταν ακόμα εν ζωή, μας έκανε αυτή την τιμή που σε δύσκολους καιρούς είναι πολύτιμη για το έργο μας, ειδικά όταν το προηγούμενο διάστημα δώσαμε μάχη για τα παιδιά στην Ελλάδα ώστε να μην κλείσουν οι δομές της εναλλακτικής οικογένειας», ανέφερε στο «ΕΜΠΡΟΣ» ο κ. Γιαννόπουλος.

Ας σημειωθεί ότι σε πρώτη φάση, το «Χαμόγελο του Παιδιού» πρέπει να προχωρήσει σε ανακαίνιση του σπιτιού, ώστε αυτό αρχικά να χρησιμοποιείται για τη φιλοξενία παιδιών το καλοκαίρι. Σε επόμενο στάδιο, υπάρχει η σκέψη για τη δημιουργία μόνιμου γραφείου.

Ούτως ή άλλως, «αθόρυβα» και σε συνεργασία με τις Αρχές, το «Χαμόγελο του Παιδιού» έχει σταθεί αρκετές φορές δίπλα σε μονογονεϊκές οικογένειες και στα παιδιά σε ανάγκη, και στη Μυτιλήνη.

Ποια ήταν η Νέλλη Μπίνου

Στο τελευταίο τεύχος (αρ. 53) της «Αιολίδας», που εκδίδει η «Λεσβιακή Παροικία», η συμμαθήτριά της, γιατρός παθολογοανατόμος-κυτταρολόγος, Νέδα Βουτσά - Περδίκη, αναφέρεται στην ευαισθησία και τη γαλαντομία της Νέλλης Μπίνου.

Θυμάται από το σχολείο: «Ήμασταν παιδιά όταν το 1940, με τη μεταρρύθμιση της χρονιάς εκείνης, περάσαμε με μια μικρή διαδικασία εξετάσεων από τη Δ΄ Δημοτικού, στο Γυμνάσιο Θηλέων. Νιώθαμε περηφάνια να φορέσουμε τη μαύρη ποδιά με το άσπρο γιακαδάκι και την άσπρη κορδέλα στα μαλλιά, αλλά δεν προλάβαμε να χαρούμε. Από την πρώτη κιόλας ημέρα τα σχολεία έκλεισαν. Ήρθε ο πόλεμος!»

Για τη Νέλλη Μπίνου γράφει: «Η όμορφη και πλούσια Νέλλη είχε πιο πλούσια αισθήματα αγάπης, μετριοφροσύνης και αξιοπρέπειας, δύσκολα να χωρέσουν σε λέξεις. “Κυρά Νέλλη” έλεγαν οι άνθρωποι του χωριού στο Καγιάνι με την άνεση του δικού τους ανθρώπου, στη βοήθεια και τα μαστορέματα του σπιτιού της στο Καγιάνι. Της άρεσε το λίγο καιρό που περνούσε εκεί, μικρή ανάπαυλα στη θορυβώδη Αθήνα».

Στη Γερμανική Κατοχή, αναφέρει για την οικογένεια Μπίνου και τη μεγάλη πείνα: «Οι πεινώντες και διψώντες εύρισκαν καταφύγιο στην πόρτα τους και η Νέλλη από μικρό κοριτσάκι θυμάμαι να περιποιείται τους έχοντες ανάγκη βοηθείας. Το σπίτι της στη Χώρα, αυτό το μικρό παλατάκι με θησαυρούς στο εσωτερικό του, πρόσφερε στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου έναντι συμβολικού ποσού».

Η Νέλλη Μπίνου «έφυγε» από τη ζωή στις 11 Σεπτεμβρίου 2014.