Λίγο πριν έρθουν τα Χριστούγεννα

Χριστούγεννα! Μία λέξη, πολλαπλές ερμηνείες. Γιορτή αγάπης, μεταμόρφωσης ή προσμονής για κάτι καλύτερο; Τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά είναι τα σημεία εκκίνησης κάθε αλλαγής. Χωρίς τις απαραίτητες αποφάσεις, είναι απλώς, μία ημερομηνία.

Γράφει η Έλενα Κρητικού

Μόλις μια ανάσα πριν τα Χριστούγεννα και όλες οι απαραίτητες προετοιμασίες των γιορτών έχουν ήδη αρχίσει να δρομολογούνται. Μια βόλτα έξω, μας βάζει στο κλίμα της πυρετώδους κίνησης στην πόλη. Μαγαζιά στολισμένα με πολύχρωμα λαμπιόνια, χριστουγεννιάτικα δέντρα και Άγιοι Βασίληδες, που κοιτάζουν τον κόσμο και χαιρετούν από τις κουνιστές τους πολυθρόνες, είναι εκεί και υπενθυμίζουν πως τα Χριστούγεννα είναι κοντά.

Ακόμη και εάν οι φετινές γιορτές είναι το ίδιο δύσκολες με πέρσι σε οικονομικό επίπεδο, η ψυχολογία μας δεν προβλέπεται να πτοηθεί όσο τα φώτα και τα στολίδια στέκονται καμαρωτά στις βιτρίνες. Εάν οι τσέπες είναι άδειες, τουλάχιστον μπορούμε να χαζεύουμε ό, τι θα θέλαμε να αποκτήσουμε. Αν θέλουμε να σκεφτούμε πιο λογικά, οι παππούδες μας, σε χειρότερες περιόδους, απέδειξαν ότι μπορούν να τα καταφέρουν.

Να θυμηθούμε την αυτάρκεια

Η λέξη που θα χρειαστεί να γίνει πράξη και φέτος, είναι η αυτάρκεια. Εκείνη θα στρώσει το χριστουγεννιάτικο τραπέζι από τα ελάχιστα έως ανύπαρκτα λεφτά που φιλοξενούνται πρόσκαιρα στο πορτοφόλι μας. Και, αν από μόνη της δεν τα καταφέρει, παρότι ονομάζεται αυτάρκεια, υπάρχει και η ιδέα ένα μπαλκόνι να μετατραπεί σε παντοπωλείο. Και τότε, το λεμόνι της κυρά- Σωτηρίας θα προσθέσει μία ζεστή ανθρώπινη νότα στο λειψό γεύμα του τραπεζιού! Τουλάχιστον, θα έχει φέρει κοντά για λίγο, τους ξεχασμένους γείτονες.

Κάποτε, τα Χριστούγεννα δεν συνδέονταν απαραίτητα, με τον υλισμό. Συνδέονταν με τη μαγεία που κρυβόταν στην ποδιά της γιαγιάς που καθόταν δίπλα από το τζάκι και διάβαζε παραμύθια. Σήμαιναν μαγεία, φως, ζεστασιά, περισσότερη αγάπη για τον διπλανό. Για τα παιδιά ακόμη, σημαίνουν πολλά από αυτά. Στέλνουν γράμμα στον Άγιο Βασίλη και έπειτα, περιμένουν καρτερικά, την εμφάνισή του από την καμινάδα, τοποθετώντας ένα ποτήρι γάλα, δίπλα από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, για να δουν πόσες γουλιές θα λείπουν το επόμενο πρωί.

Στο στάδιο της ενηλικίωσης, η μαγεία της αναμονής αρχίζει να εξασθενεί. Ο νέος χρόνος για τους μεγάλους, σηματοδοτεί αλλαγές, όχι και τόσο ευχάριστες... Νέα χαράτσια, νέους φόρους, νέες περικοπές. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γεννιούνται ελπίδες για θετικά ξεκινήματα. Κορυφώνονται, με την αντίστροφη μέτρηση, και σβήνουν, όταν ανάβουν τα φώτα, για την υποδοχή του νέου χρόνου. Από τις 00:01, ο χρόνος θεωρείται υπεύθυνος για την εσωτερική μας μεταμόρφωση. Ο καινούριος χρόνος όμως, δεν έρχεται για να καλύψει τα κενά μας, με μαγικό ραβδί. Κουβαλάει μαζί του δώρα, που σχεδόν ποτέ, κανείς από εμάς, δεν παρατηρεί. Και κάπως έτσι, η κάθε χρονιά που περνάει, φταίει για όλα γιατί ήταν “δίσεκτη”, “γρουσούζικη” και έφυγε, χωρίς να εκπληρώσει τίποτε από όσα της είχαμε αναθέσει.

Ο δρόμος προς την αλλαγή

Η αληθινή μεταμόρφωση προκύπτει από την πραγματική θέληση και προσπάθεια. Ο νέος χρόνος είναι η αφορμή για να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά, να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους μας και να κατευθύνουμε την πορεία μας, προς τον δρόμο που θέλουμε. Οι 365 ημέρες του χρόνου είναι το κίνητρο της ουσιαστικής προσπάθειας και είναι πάντα εκεί, διαθέσιμες για να εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητές μας. Αν δεν αξιοποιήσουμε τις προοπτικές που μας δίνει ο χρόνος, δεν ευθύνεται αυτός, αλλά εμείς.

Βγείτε έξω λοιπόν, χαζέψτε τις βιτρίνες, χαρίστε ένα χαμόγελο σε ένα πρόσωπο που το έχει ανάγκη, αλλάξτε ό,τι δεν σας αρέσει, παρακολουθήστε όσα ποτέ δεν είχατε τον χρόνο να δείτε. Όπως λέει ο Λέο Μπουσκάλια, “Τα δέντρα έξω κάνουν πράγματα συναρπαστικά. Παρακολουθήστε τα ώρα με την ώρα, είναι καθαρή μαγεία”.

Η ζωή είναι δική σας και όπως εύκολα, τη στήσατε, το ίδιο εύκολα μπορείτε να την ξαναστήσετε. Είναι λίγο, πριν τα Χριστούγεννα... πιάνει!