Επέτειος 17ης Νοεμβρίου 1973 – Έχουμε ανάγκη για ένα “Νέο Πολυτεχνείο”

Γράφει ο συνεργάτης μας και διαχειριστής του plomarinews.gr Δημήτρης Μαλιαρος

Επέτειος του Πολυτεχνείο σήμερα Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014, τιμούμε την ημέρα και νύχτα της 17ης Νοεμβρίου 1973, τότε που μπήκαν εκεί τα τεθωρακισμένα ερπυστριοφόρα σπάζοντας την καγκελόπορτα της εισόδου, στην οποία ήταν κρεμασμένοι φοιτητές που αντιστεκόντουσαν. Αυτή η νύχτα ήταν το τέλος του δικτάτορα Γιώργου Παπαδόπουλου, τον οποίο ανέτρεψε στη συνέχεια ο ταξίαρχος Δημήτρης Ιωαννίδης και τα μετέπειτα γεγονότα είναι γνωστά, με την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Κάθε χρόνο από τότε που έγινε περισσότερο γνωστή η χρυσή αυγή στα πολιτικά δρώμενα, δηλαδή από το 2012 που κατάφερε να μπει στο κοινοβούλιο, υπάρχει μια έντονη αμφισβήτηση από μια μερίδα ανθρώπων, για το εάν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο. Φυσικά και υπήρξαν νεκροί που έπεσαν από πυρά των τότε καθεστωτικών, άλλοι στους δρόμους και άλλοι στα μπουντρούμια των βασανιστών.

Φυσικά πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι πέρα από τον αγνό και αυθόρμητο αγώνα του ελληνικού λαού και των φοιτητών που αντιστεκόντουσαν, υπήρξαν και κάποιοι οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν τη δράση τους στα γεγονότα του πολυτεχνείου και έγιναν πολιτικοί καριέρας, καταλαμβάνοντας υπουργικές θέσεις και όχι μόνο. Για αυτούς τους λίγους δεν είναι σωστό να αμαυρώνονται όλη τη γενιά του Πολυτεχνείου και οι αγώνες κατά της δικτατορίας.

Είθισται κάθε χρόνο να αναπαράγονται άρθρα με το τι συνέβη εκείνη τη νύχτα, με το ποιοι ήταν οι νεκροί και εδώ στη Λέσβο αναφερόμαστε πάντα στον αδικοχαμένο, Μιχάλη Μυρογιάννη, που τότε ήταν 20 ετών και έπεσε από τα πυρά του όπλου του στρατηγού Ντερτιλή, το μεσημέρι της 18ης Νοεμβρίου 1973. Δεν πρέπει να μένουμε μόνο σ’ αυτά, πρέπει συνεχώς να θυμόμαστε τον αγώνα των φοιτητών και του λαού εκείνη την εποχή και σε όλη της διάρκεια της επταετίας και πρέπει να παίρνουμε παραδείγματα και να αντλούμε δύναμη για τους αγώνες του σήμερα.

Το σύνθημα “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία” παραμένει επίκαιρο, όπως και το “Η Χούντα Δε Τελείωσε Το 73″.

Σήμερα 41 χρόνια μετά η Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα “Νέο Πολυτεχνείο”, ζούμε καταστάσεις που πολλοί από τους πιο μεγάλους, λένε δεν τις έζησαν ούτε στη επταετία της χούντας. Οι άνθρωποι σήμερα σταδιακά χάνουν τα σπίτια και τις περιούσιες τους. Υπάρχουν πολλές χιλιάδες αυτοκτονίες από τότε που ήρθαν στη ζωή μας τα μνημόνια. Υπάρχουν περίπου 1,5 εκατομμύριο άνεργοι και κάποια εκατομμύρια Ελλήνων, που ζουν κάτω από το όριο της απόγνωσης και της φτώχειας. Κάποιοι έλεγαν ότι θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα σας πάρουν τα σπίτια, τελικά μας τα παίρνουν οι καπιταλιστές και οι τράπεζες. Η συγκυβέρνηση δεν ψήφισε τις 100 δόσεις για τον ΕΝΦΙΑ, που ούτως ή άλλως είναι ένας αντιδημοκρατικός και αντισυνταγματικός νόμος. Σύντομα θα αρθεί η ασυλία για την προστασία της πρώτης κατοικίας. Η παιδεία και η υγεία δέχονται συνεχώς πλήγματα, νοσοκομεία και κέντρα υγείας κλείνουν ή υποβαθμίζονται, όπως και σχολεία. Χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο, χιλιάδες νέοι και μεγαλύτεροι αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό μετανάστες για ένα καλύτερο αύριο. Και η εθνική μας κυριαρχία αμφισβητείται…

Η χώρα μας έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε, ένα “Νέο Πολυτεχνείο” χωρίς τα λάθη του παρελθόντος, που θα δώσει τέλος στην κατάσταση που ζούμε, δε πάει άλλο. Εμπρός λοιπόν, τι άλλο περιμένετε να γίνει για να ξεσηκωθείτε;;;

Δημήτρης Μαλλιαρός.