Έφυγε ο Μάγκας «ΣΠΥΡΟΣ ΖΑΓΟΡΑΙΟΣ»-ΑΝΤΙΟ ΜΑΓΚΑ

Σε ηλικία 86 ετών έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος ερμηνευτής, στιχουργός και συνθέτης Σπύρος Ζαγοραίος.

Ο Σπύρος Ζαγοραίος, γεννήθηκε στον Αγιο Αρτέμιο του Παγκρατίου, στις 23 Ιουνίου του 1928. Σε πολύ μικρή ηλικία – μόλις 15 ετών- έχασε το ένα του χέρι, όταν την ώρα που έπαιζε με συμμαθητές τους, έσκασε χειροβομβίδα.

Το ατύχημα, δεν στάθηκε εμπόδιο. Ξεκίνησε μια λαμπρή καριέρα στο λαϊκό τραγούδι, όπου μαζί με τη σύζυγό του Ζωή, δημιούργησαν ένα τα πιο λαοφιλή ντουέτα.

Με την ιδιαίτερη φωνή του, τις συνθέσεις του αλλά και τους στίχους των τραγουδιών, αγαπήθηκε από το ευρύ κοινό.

Συνεργάστηκε με τα σπουδαιότερα ονόματα της εποχής, ενώ τα τραγούδια του έγιναν μεγάλες επιτυχίες που τις τραγουδά ο κόσμος μέχρι και σήμερα. Ανάμεσά τους το «Ε ντε λα μαγκέν», «'Αναψε το τσιγάρο», «Προσευχή», «Μες της πόλης το χαμάμ», «Στης Λαρίσης το ποτάμι», «Τρελοκόριτσο» και πολλά άλλα.

Πραγματοποίησε πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού που ζουν Έλληνες. Έως και τα τελευταία σχεδόν χρόνια της ζωής του εξακολουθούσε την καλλιτεχνική του δραστηριότητα στο Αιγάλεω Αττικής όπου διέμενε και είχε δημιουργήσει το λαϊκό κέντρο "Εντελαμαγκέν".

Η μουσική ήταν η ζωή του όλη, ενώ σε παλαιότερη συνέντευξή του δήλωνε: «Εμένα μ' αρέσει πάρα πολύ να τραγουδάω, όλη μου η ζωή αυτό είναι. Και στον δρόμο που πάω εγώ σφυράω, όταν δεν τραγουδάω. Και ξέρετε και κάτι; Αν έρθει ένας καιρός και δεν μπορώ πια να τα λέω τα τραγούδια όπως πρέπει, εγώ θα πηγαίνω στα μαγαζιά και θα τους λέω: "Πόσα θέλετε να σας δώσω, να σας πω δυο τραγούδια;"»

Η κηδεία του θα γίνει αύριο το απόγευμα από το Γ' Νεκροταφείο.

ΠΗΓΗ:ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μάταια αναζητούν στη δυτική όχθη τον μάγκα του λαϊκού τραγουδιού οι φίλοι του και ανησυχούν πολύ, γιατί όλοι γνωρίζουν το προσωπικό του δράμα. Εδώ και ενάμιση χρόνο, ο Σπύρος Ζαγοραίος έχασε τον μονάκριβο γιο του Γιώργο από την επάρατο νόσο και κατέπεσε. «Ο μάγκας λύγισε» λένε οι γκαρδιακοί του, που τους έχει στοιχίσει τόσο η απουσία του. Ο καλύτερος του λαϊκού τραγουδιού παράτησε την ντόλτσε βίτα και απομονώθηκε από τον έξω κόσμο για να θρηνήσει το παλικάρι του. Και όμως, οι άντρες κλαίνε. Και τα δάκρυα του Σπύρου Ζαγοραίου δεν στέγνωσαν ακόμη...

Η κυρά Ζωή, συνοδοιπόρος του για πολλά χρόνια στο πάλκο και τη ζωή -«αυτή είναι για μένα η πιο ξεχωριστή φωνή» λέει συχνά ο Σπύρος Ζαγοραίος- δεν κάνει τίποτα άλλο από το να του δίνει κουράγιο να σταθεί στα πόδια του. Και όταν εκείνος μπαίνει στον κόσμο του, η γυναίκα του αρχίζει το θρήνο: «Περνάμε πολύ δύσκολες ώρες μετά το χαμό του Γιωργάκη μας» είπε η ίδια η κυρία Ζαγοραίου στην «Espresso». «Τώρα έχουμε και τα χάλια του Σπύρου» και... τα δάκρυα κυλούν στο πρόσωπό της και δυσκολεύεται να συνεχίσει τις εκμυστηρεύσεις της. «Να μην αξιώνει ο Θεός τη μάνα να χάνει το παιδί της. Είναι ο πιο μεγάλος καημός. Ο Γιωργάκης μας ήταν μικροπαντρεμένος. Είχε γνωρίσει ένα κοριτσάκι στο σχολείο, αγαπήθηκαν...» Σταματάει...

«Μπορούμε να μιλήσουμε άλλη φορά;» Ξεσπάει. «Μας έμεινε ο Σπύρος, το παλικάρι του».

- Ο κ. Ζαγοραίος πώς είναι;

«Ο Σπύρος είχε ένα πρόβλημα υγείας από το 1968 που είμαστε στην Αμερική. Είχε αστάθεια. Οι ειδικοί τη χαρακτηρίζουν Πάρκινσον, αλλά ο άντρας μου δεν τρέμει. Τελευταία επιδεινώθηκε η κατάστασή του. Καταλαβαίνεις. Δυσκολεύεται να σταθεί, τον πιάνουν και φοβίες γι’ αυτό με θέλει συνέχεια δίπλα του. Η θεραπεία στην οποία υποβάλλεται είναι επώδυνη. Ο γιατρός είναι αισιόδοξος. Λέει ότι όταν ανοίξει ο καιρός μπορεί και να συνέλθει. Αλλά και εγώ δεν είμαι καλύτερα. Πάω να ξαπλώσω και δεν με παίρνει ο ύπνος. Με φαρμακευτική αγωγή κλείνουν τελικά τα μάτια μου. Ούτε στο νεκροταφείο δεν μπορώ να πάω. Δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι είναι στο χώμα ο Γιωργάκης μου...»

Η πόρτα στην οδό Παπαναστασίου στο Αιγάλεω έκλεισε. Το θρυλικό κέντρο διασκέδασης «Εντελαμαγκέν» άλλαξε χέρια. Ο εγγονός του Σπύρου Ζαγοραίου το υπεκμίσθωσε. Εκεί τώρα τραγουδάει ο Γιάννης Ντουνιάς. Αλλά θα ξαναγυρίσει στο πάλκο ο Σπύρος Ζαγοραίος για να μιλήσει στις καρδιές των απλών ανθρώπων με τα τραγούδια του. Γιατί η δύναμη της ψυχής του, που ποτέ δεν τον εγκατέλειψε, από παιδί ακόμη, τότε που έχασε το ένα του χέρι από μια χειροβομβίδα, θα τον διασώσει και σήμερα. Εμείς πάντως θα είμαστε εδώ για να χειροκροτήσουμε τον Σπύρο Ζαγοραίο! Να τον ακούμε να τραγουδάει.

«Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ να τραγουδάω. Ολη μου η ζωή αυτό είναι. Και στο δρόμο που πάω, όταν δεν τραγουδάω, σφυράω!»

Ραντεβού λοιπόν σύντομα στο «Εντελαμαγκέν»...