Ακόμα υπομνήματα καταθέτει ο βουλευτής Π. Βογιατζής για την διάσπαση του Δήμου Λέσβου

Υπόμνημα για την αναγκαιότητα διάσπασης του Δήμου Λέσβου στο πλαίσιο της ευρύτερης αναθεώρησης του Καλλικράτη κατέθεσε χθες το απόγευμα ο Βουλευτής, Παύλος Βογιατζής, στην αρμόδια Υποεπιτροπή επί θεμάτων του Υπουργείου Εσωτερικών της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής, στην οποία είναι μέλος.

Ακολουθεί το Υπόμνημα του Βουλευτή:

ΥΠΟΜΝΗΜΑ

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΟΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΡΜΟΔΙΑ ΕΠΙ ΘΕΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ, ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Αθήνα, 13 Μαρτίου 2014

Τα προβλήματα με τα οποία ήρθαν αντιμέτωποι αρκετοί Δήμοι, κυρίως των νησιωτικών περιοχών της χώρας, ευθύς εξαρχής με την εφαρμογή του Καλλικράτη, είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους μας.

Εν προκειμένω για το Δήμο Λέσβου θα πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να λάβουμε υπόψη μας ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο Δήμο της χώρας σε έκταση με 1.636 τ.χλμ., με ακτογραμμή 382 χλμ., και με 73 Δημοτικές και Τοπικές Κοινότητες και 13 Δημοτικές Ενότητες. Συνεπώς, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μετά τη συνένωση του Καλλικράτη είναι πολλά. Μεταξύ αυτών τα σημαντικότερα ίσως που θα έπρεπε να αναφέρουμε είναι η αναγκαστική μετακίνηση των κατοίκων, πολλοί από τους οποίους χρειάζεται να διανύσουν αρκετά χιλιόμετρα, προκειμένου να εξυπηρετηθούν από τις υπηρεσίες του Δήμου. Τα χρέη που κληρονομήθηκαν από τον τέως Δήμο Μυτιλήνης που σε συνδυασμό με τους μειωμένους πόρους έχουν δημιουργήσει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, τα πολλαπλά κωλύματα που παρουσιάστηκαν και σταμάτησαν την πορεία μίας σειράς έργων που δεν είχαν συμβασιοποιηθεί που σε συνδυασμό με τη χαμηλή απορρόφηση των προγραμμάτων ΕΣΠΑ και άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων που δεν τέθηκαν σε ισχύ αν και προβλέπονταν, όπως το πρόγραμμα «Ελλάδα» και το Ειδικό Αναπτυξιακό Πρόγραμμα για τα νησιά του Βόρειου Αιγαίου, περιόρισαν σημαντικά την ανάπτυξη και έπληξαν σοβαρά την τοπική οικονομία. Σε αυτά τα προβλήματα θα πρέπει να προστεθούν θέματα αρμοδιοτήτων και πόρων για τις Δημοτικές και Τοπικές Ενότητες, τα Δημοτικά ΝΠΔΔ, τους παιδικούς σταθμούς, κ.α., ζητήματα νομιμοποίησης δαπανών, όπως καθαριότητας, ύδρευσης, αποχέτευσης, αλλά και ζητήματα απλούστευσης διαδικασιών, όπως η ανάληψη υποχρέωσης των προς δημοπράτηση έργων. Ο κατάλογος των προβλημάτων είναι μακρύς, όμως ήδη από αυτά που αναφέρθηκαν γίνεται κατανοητή η ανάγκη αναδιάρθρωσης του μεγαλύτερου Δήμου της χώρας.

Για το λόγο αυτό, και μετά την πρόσφατη δημοσιότητα του θέματος περί της διάσπασης ή μη ορισμένων Δήμων ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Μαΐου, θα ήθελα στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της συγκεκριμένης Υποεπιτροπής να αναφέρω δύο σημαντικές παραμέτρους που θα πρέπει να λάβουμε υπόψη στην επιδιωκόμενη αναθεώρηση του Καλλικράτη.

Όσον αφορά λοιπόν, στο Δήμο Λέσβου, προσωπικά θα πρότεινα τη διάσπασή του σε δύο ή τρεις νέους Δήμους, σύμφωνα με τις πρώην επαρχίες του νησιού. Εκείνο όμως που είναι ιδιαίτερα σημαντικό να επιτύχουμε με την αναδιάρθρωση αυτή είναι Δήμοι ισοδύναμοι, προκειμένου αυτοί να μπορούν να είναι ανταγωνιστικοί. Σε καμία περίπτωση δηλαδή, δε θα πρέπει κάποιος από τους νέους Δήμους που θα προκύψουν να μειονεκτεί ή να υπερτερεί εις βάρος των υπολοίπων.

Μία δεύτερη παράμετρος που θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και να φροντίσουμε εκ των προτέρων είναι η κατανομή του προσωπικού, των πόρων και των αρμοδιοτήτων, ώστε και αυτή να γίνει ισότιμα, για να εξασφαλίζεται η ισοδυναμία. Σε αυτό το πλαίσιο της ανακατανομής, θα πρέπει εκ των προτέρων επίσης, να διευθετηθούν και ζητήματα που αφορούν στα περιουσιακά στοιχεία, στα χρέη, στις αρμοδιότητες και σε άλλα παρόμοια θέματα που μετά τη διάσπαση θα είναι πολύ δύσκολο να επιλυθούν, προκαλώντας εκ νέου προβλήματα στους αιρετούς της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Εκείνο λοιπόν, που μέσα από το παράδειγμα της Λέσβου, θεωρώ πως καλό θα ήταν να ισχύσει και για όλους τους υπόλοιπους Δήμους για τους οποίους θα προχωρήσουμε σε αναδιάρθρωση, είναι αφενός η νέα διάσπαση να γίνει με κριτήρια τόσο χωροταξικά, όσο και διοικητικά, εξασφαλίζοντας ίσους πόρους και προσωπικό σε όλους τους νέους Δήμους που θα προκύψουν, και αφετέρου να γίνει με γνώμονα τη μεταξύ τους ισοδυναμία, ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα.

Εκείνο που τέλος, θεωρώ επίσης σημαντικό να προστεθεί στον αναθεωρημένο Καλλικράτη, είναι η ρήτρα νησιωτικότητας, συνιστώντας έτσι, μία επιπλέον δικλείδα ασφαλείας για το σεβασμό στις ιδιαιτερότητες των νησιών μας, οι οποίες πρέπει επιτέλους να ληφθούν σοβαρά υπόψη σε όλες τις νομοθετικές πρωτοβουλίες. Με τη ρήτρα νησιωτικότητας στο νέο Καλλικράτη μπορούμε να διεκδικήσουμε την ορθότερη αναδιάρθρωση των Δήμων των νησιωτικών περιοχών της χώρας, αλλά και να επιτύχουμε την ουσιαστικότερη άσκηση πολιτικής από το δεύτερο βαθμό διακυβέρνησης, κάτι που όλες ανεξαιρέτως οι περιφέρειες και οι δήμοι της χώρας έχουν τεράστια ανάγκη.

ΠΑΥΛΟΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

Βουλευτής Ν.Δ., Ν. Λέσβου