Πετώντας με την ΑΕΛ Καλλονής

Γραφεί ο Β.Κωνσταντόπουλος για το novasports.gr

Χανιά, αεροδρόμιο "Γιάννη Δασκαλογιάννη", πρωινό Δευτέρας. Βαριά μέρα για αεροδρόμιο. Οι περισσότεροι επιστρέφουν από διήμερο και η διάθεση είναι ανάλογη. Όσοι ταξιδεύετε συχνά με αεροπλάνο θα έχετε συναντήσει κάποια ομάδα.

 Συνήθως οι αθλητές κινούνται σαν "σκορποχώρι" στους χώρους του αεροδρομίου, πριν επιβιβαστούν στο αεροσκάφος. Σήμερα το πρωί στο αεροδρόμιο των Χανίων η αποστολή της Καλλονής ξεχώριζε. Οι παίκτες χωρίς διάθεση για πολλές κουβέντες, στέκονταν σκυθρωποί, αλλά όλοι μαζί, σαν μια γροθιά. Έμοιαζαν να θέλουν να αφήσουν γρήγορα πίσω τους το νησί της Κρήτης και την ντροπιαστική ήττα με 7-0 απ' τον Πλατανιά. Άλλοι χαμένοι σε ταμπλέτες και ακουστικά και άλλοι στις σκέψεις τους, αλλά κανένας με διάθεση να διασκεδάσει την ήττα και τους λόγους της, ούτε να αναζητήσει δικαιολογίες. Οι άνθρωποι της Καλλονής δεν θέλησαν να αγγίξουν τους παίκτες για να μην παίξουν περισσότερο τα τεντωμένα νεύρα τους. Διατηρούν μια σιωπηλή εμπιστοσύνη στους ίδιους ποδοσφαιριστές, που έδειξαν από πολύ νωρίς πως αποτελούν κάτι περισσότερο από μια ευχάριστη έκπληξη στη Superleague. Εδώ πάντως αθροίζονται οι αδυναμίες μιας χρονιάς νομαδικής, μοιρασμένης σε γήπεδα άδεια και παγωμένα. 

Η Καλλονή έχασε το ρυθμό της στη κρισιμότερη στροφή και για να γυρίσει στο δρόμο των επιτυχιών θα μετρήσει η εμπειρία του Γιάννη Μαντζουράκη, αλλά και η επιστροφή της ενέργειας και της "γυαλάδας" στα μάτια των παικτών της.