Βασίλης Αξαρλής «Δεν ζητώ αποζημίωση, ζητώ δικαίωση»

«Όσο ζω θα παλεύω με νύχια και με δόντια για τη δικαίωση της κόρης μου που πέθανε άδικα από λάθος κάποιων γιατρών του νοσοκομείου Μυτιλήνης» λέει πνιγμένος από απόγνωση, θλίψη και θυμό ο Βασίλης Αξαρλής.

Η 26χρονη κόρη του, Στέλλα, έχασε τη ζωή της από τον καρκίνο το 2007 λίγο μετά τη γέννηση του γιού της. Έχουν από τότε περάσει 6 χρόνια αλλά για τον Βασίλη Αξαρλή ο χρόνος σταμάτησε όταν η Στέλλα έκλεισε για τελευταία φορά τα μάτια της.

«Πρωτόδικα είχαμε δικαιωθεί και μάλιστα το τριμελές Πρωτοδικείο Μυτιλήνης είχε επιδικάσει το ποσό των 624.960 ευρώ ως αποζημίωση που όφειλε να μας καταβάλει το Βοστάνειο. Το νοσοκομείο έκανε προσφυγή κατά της απόφασης και δικαιώθηκε στο Εφετείο. Όταν το έμαθα εξοργίστηκα και φυσικά δεν έκατσα με σταυρωμένα τα χέρια. Προσέφυγα στο Συμβούλιο της Επικρατείας και τη τελική απόφαση αναμένεται να εκδοθεί τον Φεβρουάριο. Θα είναι δύσκολη μάχη αλλά είμαι αποφασισμένος να εξαντλήσω όλα τα ένδικα μέσα αρκεί η Στέλλα να δικαιωθεί και να πληρώσουν όσοι έφταιξαν για το χαμό της» λέει ο κ. Αξαρλής μιλώντας στην Espresso με δάκρυα στα μάτια.

Η αυτοθυσία της Στέλλας

Όπως σας είχαμε γράψει παλαιότερα στο star.gr, η (με τραγικό τέλος) περιπέτεια της άτυχης Στέλλας είχε ξεκινήσει αρχές καλοκαιριού του 2007 όταν -ούσα 2 μηνών έγκυος- είχε αισθανθεί πόνους στο στήθος. Η 26χρονη κοπέλα είχε μεταβεί στο νοσοκομείο της Μυτιλήνης στο οποίο εργαζόταν και ο πατέρας της ως υπάλληλος.

Εκεί, της είπαν να μην ανησυχεί γιατί πρόκειται για απλό μυϊκό πόνο. Καθώς, όμως, ο πόνος συνεχιζόταν η νεαρή κοπέλα επισκέφθηκε εκ νέου το νοσοκομείο όπου διαγνώσθηκε με μαστίτιδα και της χορηγήθηκε αντιβίωση.

Οι πόνοι ωστόσο συνέχιζαν να γίνονται εντονότεροι και κάτω από αυτές τις εξελίξεις, με 2 μήνες καθυστέρηση απευθύνθηκε στο νοσοκομείο «Αλεξάνδρα», όπου γιατροί από την Αθήνα ενημέρωναν τους οικείους της ότι έπασχε από καρκίνο του μαστού και μάλιστα σε προχωρημένο στάδιο.

Λόγω της εγκυμοσύνης, όμως, η εξέλιξη της νόσου ήταν ραγδαία και η Στέλλα δε μπορούσε πλέον ούτε να υποβληθεί σε χημειοθεραπεία (λόγω εγκυμοσύνης) ούτε να αποβάλει... Το δίλημμα ήταν, λοιπόν,ή θα «σκότωνε» το παιδί που κυοφορούσε και θα δοκίμαζε να καταπολεμήσει τη νόσο (έστω και καθυστερημένα εξαιτίας των λαθών και της προχειρότητας των γιατρών) ή θα αργοπέθαινε με την ελπίδα να ζήσει όσο χρειάζεται για να δει το αγγελούδι της το φως αυτού του κόσμου…

Φυσικά, για την ίδια την Στέλλα Αξαρλή δεν τέθηκε ποτέ δίλημμα... Τον Οκτώβριο του 2007 η άτυχη γυναίκα γέννησε πρόωρα σε μια προσπάθεια να ζήσει τουλάχιστον το βρέφος μιας και -δυστυχώς-το «μοιραίο» για την ίδια ήταν θέμα χρόνου... Στις 5 Νοεμβρίου του 2007 έφυγε για τη «γειτονιά των Αγγέλων». Εκεί απ’ όπου πήρε τον υιό της, τον μικρό Ταξιάρχη, και τον έφερε στη γη…

«Δεν ζητώ αποζημίωση, ζητώ δικαίωση»

Ο κ. Αξαρλής ξεκαθαρίζει πως δεν τον ενδιαφέρει να πάρει ούτε ένα ευρώ ως αποζημίωση: «Δεν ζήτησα αποζημίωση, ζήτησα δικαίωση. Δουλεύω στο νεκροτομείο του νοσοκομείου και τα μάτια μου βλέπουν καθημερινά πολλά και διάφορα με τους γιατρούς που έστειλαν στον τάφο το παιδί μου».

Μάλιστα, εξομολογείται πως πολλές φορές έχει φθάσει στο σημείο να σκεφθεί να πάρει ο ίδιος «εκδίκηση» για τη Στέλλα: «Δεν κρύβω πως πολλές φορές έχει περάσει από το μυαλό μου να πάρω το αίμα της κόρης μου πίσω με άλλο τρόπο. Δεν το έχω κάνει μέχρι τώρα γιατί σκέπτομαι τα υπόλοιπα παιδιά και τα εγγονάκια μου».

Πηγή star.gr