Άρθρο- Γνώμη: Η αυτοκτονία μαστίζει τους νέους

Γράφει η Ξένια Καραμάνου (Αρθρογράφος-Υπεύθυνη καλλιτεχνικών και ψυχαγωγικών θεμάτων- Ρεπόρτερ στο LesvosPost.com)

Υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι γύρω μας. Σκληροί ,ρομαντικοί, έξυπνοι, δημιουργικοί , εξωστρεφείς αλλά και εσωστρεφείς. Αυτοί που ξεσπάν με το παραμικρό αλλά κι αυτοί που κλείνονται στον εαυτό τους. Αυτοί που μιλάνε κι αυτοί που σιωπούν.  Οι θύτες και τα θύματα. 

Για κάθε έναν «δυναμικό» αντιστοιχεί κι ένας «αδύναμος». Οι «αδύναμοι» είναι εκείνοι που θα χαμηλώσουν το κεφάλι , δε θα αντιδράσουν αλλά θα απομονωθούν στη δική τους πραγματικότητα.  Εκεί που δεν τους καταλαβαίνει κανείς, εκεί που δε θα βελτιωθούν ποτέ τα πράγματα, εκεί που θα μείνουν για πάντα έρμαια της σιωπής τους . Και τότε έρχεται η ιδέα της αυτοκτονίας. Η μόνη λύση για τη λύτρωση. Η όχι; Ποιος είναι ικανός να κρίνει πότε πρέπει να σταματήσει το ταξίδι που λέγεται «ζωή» ; 

Και αν στην επόμενη στάση τον περίμενε κάτι ανατρεπτικό; Δεν είναι κρίμα να χάσει την ευκαιρία να το ζήσει από βιασύνη να αποβιβαστεί από το τρενάκι της ζωής; Η ζωή δεν αποτελείται μόνο από ευχάριστες στιγμές αλλά και από δυσάρεστες. Εξάλλου αυτές είναι που μας δίνουν εμπειρία και σοφία.

 «Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν έχουν ιστορία» όπως λέει μια γαλλική παροιμία. Η αυτοκτονία δεν είναι η λύση αλλά το πρόβλημα. Οι νέοι πρέπει να έχουν πάθος και όχι απέχθεια για ζωή. Συλλυπητήρια σε όλους τους αγγέλους που έφυγαν νωρίς από δίπλα μας κι ας ελπίζουμε ότι έγιναν η αρχή του τέλους αυτού του φαινομένου.