Kανονικά το ημερομίσθιο σε όσους δεν απεργούν

Σε ποιες περιπτώσεις ο εργοδότης δεν μπορεί να αρνηθεί την εργασία των υπαλλήλων του

  

Ακραία και ανεπίτρεπτη ενέργεια θεωρείται από τη νομική επιστήμη η άρνηση του εργοδότη να δεχθεί την εργασία (και άρα να καταβάλει το ημερομίσθιο) στην περίπτωση των μη απεργών εργαζομένων…

Οπως λοιπόν έχει δεχθεί η νομική επιστήμη και τηρούν τα ελληνικά δικαστήρια, σε περίπτωση διακοπής της λειτουργίας μιας επιχείρησης λόγω μερικής απεργίας ο εργοδότης είναι πάντοτε υποχρεωμένος να καταβάλει στους μη απεργούς μισθωτούς που μπορούν και θέλουν να εργαστούν τον μισθό που αντιστοιχεί στον χρόνο της διακοπής.

Οπως έχει κρίνει η νομική επιστήμη, στην περίπτωση της άρνησης αποδοχής της εργασίας των μη απεργών και της στέρησης του μισθού τους ουσιαστικά υπερενισχύεται το εργοδοτικό οπλοστάσιο εις βάρος των μισθωτών, αφού οδηγείται η κατάσταση σε άτυπη ή συγκαλυμμένη ανταπεργία.

Ανωτέρα βία

Μάλιστα ο εργοδότης δεν μπορεί να προβεί σε τέτοια ενέργεια (άρνησης αποδοχής της εργασίας) ακόμη και αν υπάρχει διακοπή της λειτουργίας μιας επιχείρησης για λόγους ανωτέρας βίας.

Η έννοια της ανωτέρας βίας εμπεριέχει κατ” αρχάς το εξαιρετικό και το απροσδόκητο, αλλά και θα πρέπει να είναι τόσο ακαταμάχητο ώστε να μην είναι αντικειμενικά δεκτή η αποτροπή των ζημιογόνων συνεπειών του.

Ετσι τα δικαστήρια έχουν κρίνει ότι ακόμη και τυχαία γεγονότα, όπως π.χ. η βλάβη της μηχανής, η έλλειψη πρώτων υλών, οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες όταν πρόκειται για υπαίθριες εργασίες ή ακόμη και οι οικονομικές συνθήκες και δυσκολίες του εργοδότη, δεν μπορούν να συνιστούν λόγο μη καταβολή του μισθού. Μάλιστα θα πρέπει να επισημανθεί ότι ο χρόνος μη απασχόλησης δεν μπορεί να μεταφερθεί για το μέλλον, που σημαίνει ότι αν ο εργαζόμενος δεν απασχοληθεί χωρίς να ευθύνεται, τότε του καταβάλλεται κανονικά ο μισθός και δεν μπορεί οι ώρες εργασίας που δεν πραγματοποίησε να μεταφερθούν σε άλλο χρονικό διάστημα.

Το δικαίωμα αυτό του μισθωτού που κατοχυρώνεται στο άρθρο 656 του Αστικού Κώδικα έρχεται ως εξαίρεση του γενικότερου κανόνα που επιβάλλει ο Αστικός Κώδικας και ο οποίος ορίζει: «χωρίς εργασία κανένας μισθός».

Θα πρέπει να σημειωθεί δε ότι η ρύθμιση αυτή του Αστικού μας Κώδικα εφαρμόζεται τόσο στις συμβάσεις ανεξάρτητης όσο και στις συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας. Μάλιστα είναι τέτοια η δύναμη αυτής της ρύθμισης που τα δικαστήρια έχουν κρίνει ότι αυτή ισχύει τόσο στο πεδίο της ναυτικής εργασίας όσο και στο πεδίο των δημοσιοϋπαλληλικών σχέσεων.

Πηγή efsyn.gr Επιμέλεια: Τζώρτζης Ρούσσος