Αφιέρωμα στις τρεις ομάδες που ανέβηκαν απευθείας στη Σούπερ Λιγκ

Αφιέρωμα της εφημερίδας ΑΥΓΗ

 

Εργοτέλης: "Επιστροφή" με τις ευλογίες του... Μίκη!

Ο Eργοτέλης δεν έμεινε παρά μόνο ένα χρόνο μακριά από τη Σούπερ Λιγκ. Πέρυσι, τέτοιο καιρό, η ομάδα του Ηρακλείου προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές της από τον υποβιβασμό που υπέστη στη Φούτμπολ Λιγκ και σήμερα πανηγυρίζει για την άμεση επιστροφή, καθώς κατέλαβε τη δεύτερη θέση στον μαραθώνιο της δεύτερης κατηγορίας.

Η ισοπαλία (1-1) που απέσπασε εκτός έδρας από τη Νίκη Βόλου, χάρη σε γκολ του Βερμπακόφσκις στο 76ο λεπτό της αναμέτρησης, επέτρεψε στην ομάδα του Ηρακλείου να συγκεντρώσει 74 βαθμούς και να τερματίσει στη δεύτερη θέση. Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν αυτήν την εξέλιξη άκρως σημαντική για την οικονομική επιβίωση της ομάδας, καθώς θα σηματοδοτήσει την έλευση εσόδων ικανών να καλύψουν σε μεγάλος μέρος το χρέος που απειλεί το μέλλον του Εργοτέλη, το οποίο υπολογίζεται γύρω στα 6 εκατομμύρια ευρώ.

Με την επάνοδο του Εργοτέλη στην Σούπερ Λιγκ στο νέο πρωτάθλημα θα έχουμε τρεις ομάδες από την Κρήτη, αφού εύκολα ή δύσκολα έμειναν στη μεγάλη κατηγορία τόσο ο ΟΦΗ όσο και ο Πλατανιάς Χανίων στην παρθενική του παρουσία.

Ο Εργοτέλης ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 1929 από Μικρασιάτες πρόσφυγες. Βρέθηκε για πρώτη φορά στην Α' Εθνική κατηγορία μόλις το 2004. Μέχρι τότε έπαιζε, κυρίως, στις τοπικές κατηγορίες και στη Δ' Εθνική, έχοντας, παράλληλα, λίγες παρουσίες στη Γ' και ελάχιστες στη Β' Εθνική. Για πολλά χρόνια βρισκόταν στη σκιά του συμπολίτη ΟΦΗ, κατάφερε, όμως, στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας και προς τα τέλη της, να σταθεροποιηθεί στη Σούπερ Λιγκ, καταλαμβάνοντας ακόμα και την όγδοη θέση στη βαθμολογία την αγωνιστική περίοδο 2010-2011.

Ένα πολύ σημαντικό γεγονός που κοσμεί την ιστορία της ομάδας, έστω και για εξωαγωνιστικούς λόγους, είναι η διασύνδεση του Εργοτέλη με τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη. Πιο συγκεκριμένα, τόσο στις 6 Αυγούστου του 1966, στην ιστορική έδρα του Εργοτέλη, το Μαρτινέγκο, όσο και 45 χρόνια μετά, στις 19 Σεπτεμβρίου του 2011, στην τωρινή έδρα της ομάδας, το "Παγκρήτιο", ο Μίκης Θεοδωράκης έδωσε δύο σημαντικές συναυλίες. Η πρώτη συναυλία ήταν η αφορμή προκειμένου ο Εργοτέλης να διαλυθεί από τη χούντα, ενώ οι καλύτεροι παίκτες του εντάχθηκαν τότε στο δυναμικό του ΟΦΗ. Ο Απόστολος Παπουτσάκης, o πρόεδρος του συλλόγου, που πέθανε πέρυσι, τίμησε τον μεγάλο συνθέτη με πλακέτα που είχε χαραγμένες πάνω τις ημερομηνίες των δύο συναυλιών.

Ο Μίκης Θεοδωράκης είχε πει τότε: "Η σχέση μου με τον Εργοτέλη ξεκινά από την παιδική μου ηλικία γιατί ο Χανιώτης πατέρας μου είχε πάρει μέρος, ως αθλητής του Εργοτέλη, σε σκοπευτικούς αγώνες και ήταν πάρα πολύ περήφανος γι' αυτό. Έτσι έμαθα να θεωρώ τον αθλητισμό ως κορυφαίο κοινωνικό λειτούργημα. Πιστεύω ότι ο απαράμιλλος αρχαίος ελληνικός πολιτισμός οφείλεται στο γεγονός ότι οι σοφοί πρόγονοι μας έδιναν την ίδια σημασία στο πνεύμα και το σώμα χτίζοντας ανθρώπους ισορροπημένους και γι' αυτό άξιους για μεγάλα κατορθώματα και μεγάλα έργα.

Για εκείνο που θαυμάζω τους υπεύθυνους του Εργοτέλη, είναι ότι πάνε αντίθετα στο ρεύμα και επιμένουν αθλητικά. Μαζί με αυτούς εκτιμώ και τα νέα παιδιά που ασχολούνται με τον αθλητισμό, ιδιαίτερα τον κλασικό. Πιστεύω ότι το καλό ποδόσφαιρο αποτελεί μια κορυφαία αθλητική πράξη. Σήμερα βρισκόμαστε στο μέσο μιας βαθιάς εθνικής κρίσης. Πιστεύω ακράδαντα ότι μια θετική αντίδραση θα ήταν να εξαπλωθεί και να δραστηριοποιηθεί ο Εργοτέλης σε όλη την Κρήτη. Να ξεσηκώσει τη νεολαία και να την οδηγήσει σε μια θετική και θα έλεγα πατριωτική αντίδραση με όπλο την εξάπλωση του αθλητισμού σε όλο το νησί…".

Απόλλων Σμύρνης: Με όνομα βαρύ σαν ιστορία!

Μία από τις μεγαλύτερες "ανορθογραφίες" του 21ου αιώνα στο ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν η απουσία του Απόλλωνα Σμύρνης από την Α' Εθνική, κάτι που "διορθώθηκε" την περασμένη Κυριακή. Η ιστορική ομάδα έχει αναδείξει ορισμένα από τα μεγαλύτερα "αστέρια" του ποδοσφαίρου, ενώ τη φανέλα της έχουν φορέσει δεκάδες διεθνείς άσοι, μεταξύ των οποίων και τρεις πρωταθλητές Ευρώπης του 2004, ο Ντέμης Νικολαϊδης, ο Γιώργος Καραγκούνης και ο Κώστας Χαλκιάς.

Ο Απόλλων, με ρίζες στην ακμάζουσα ελληνική Σμύρνη της Μ. Ασίας, ιδρύθηκε το 1891, όταν τα μισά περίπου μέλη του Ορφέα (αθλητικό σωματείο που είχε συσταθεί ένα χρόνο πριν στη Σμύρνη), μεταξύ των οποίων ο μητροπολίτης Χρυσόστομος και ο Εμμανουήλ Σάμιος, αποχώρησαν και δημιούργησαν τον φιλαρμονικό σύλλογο "Απόλλων". Το ποδοσφαιρικό τμήμα δημιουργήθηκε το 1910 και η ομάδα, που επέλεξε ως εμφάνιση τα χρώματα της ελληνικής σημαίας, υποστηριζόταν κυρίως από τα λαϊκά στρώματα της περιοχής.

Μετά την καταστροφή της Σμύρνης ο σύλλογος μεταφέρθηκε στην Αθήνα, και πιο συγκεκριμένα στο Ρουφ. Στη Ριζούπολη βρέθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Απόλλων Σμύρνης, γνωστός στους παλιότερους και ως Απόλλων Αθηνών, για πολλά χρόνια ήταν συνυφασμένος με την Α' Εθνική, καθώς έδωσε το "παρών" σε 37 διοργανώσεις, κατέχοντας την ένατη θέση στη συνολική βαθμολογία όλων των εποχών. Μάλιστα οκτώ φορές τερμάτισε στην πρώτη εξάδα και συγκεκριμένα: 3ος το 1962, 4ος το 1960 και το 1995, 5ος το 1961, το 1964 και το 1991 και 6ος το 1966 και το 1970. Επιπλέον, το 1996 με προπονητή τον αείμνηστο Γιάννη Παθιακάκη και με τον Ντέμη Νικολαΐδη στην ενδεκάδα του, έπαιξε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, όπου όμως γνώρισε βαριά ήττα με 7-1 από την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ.

Το 2000, όμως, η ομάδα της Ριζούπολης, εγκατέλειψε την Α' κατηγορία και για πολλά χρόνια "βολόδερνε" στις μικρότερες κατηγορίες, κατρακυλώντας μέχρι και τη Δ' Εθνική (παρέμεινε εκεί από το 2007 έως το 2010). Η πορεία ανάτασης ξεκίνησε μόλις πέρασε στα χέρια του Σταμάτη Βελλή το 2008. Έτσι, σήμερα, μετά από 13 χρόνια απουσίας, ο Απόλλων επιστρέφει στη μεγάλη κατηγορία, κατακτώντας, μάλιστα, και τον τίτλο της πρωταθλήτριας ομάδας της Φούτμπολ Λιγκ, παρότι "νεοφώτιστος", ενώ αναδείχθηκε για τέταρτη φορά στην ιστορία του πρωταθλητής στη Β' κατηγορία (1970, 1973, 1975, 2013).

Η ομάδα του τεχνικού Αλέκου Βοσνιάδη, παρότι είχε αρχικό στόχο τη γρήγορη σωτηρία, άλλαξε κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου βλέψεις, θέτοντας την άνοδο ως το αποκλειστικό ζητούμενο. Τέσσερις αγωνιστικές πριν από το τέλος, ο Απόλλων φαινόταν πως θα έκοβε με άνεση πρώτος το νήμα, όμως ορισμένα συνεχόμενα αποτυχημένα αποτελέσματα, μετέτρεψαν σε "θρίλερ" ακόμα και την υπόθεση της ανόδου. Τελικά το 2-1 στην Πάτρα, στο πλαίσιο της τελευταίας αγωνιστικής, με αντίπαλο την Παναχαϊκή, σήμανε οριστικό και λυτρωτικό, για τους απολλωνιστές, τέλος στην αγωνία.

Πρώτος σκόρερ, για την επονομαζόμενη και "Ελαφρά Ταξιαρχία" (την είχαν ονομάσει έτσι το 1938, όταν είχε αναδειχθεί πρωταθλήτρια Αθηνών έχοντας στη δύναμή της έναν "θρυλικό" επιθετικό, τον Βασίλη Γρηγοριάδη), ήταν ο 23χρονος Μιχάλης Μανιάς που πέτυχε 18 γκολ (αρχι σκόρερ της κατηγορίας).

Για να δώσουμε μια εικόνα για το πόσο... βαριά είναι η φανέλα του Απόλλωνα Σμύρνης αρκεί να αναφέρουμε ορισμένους ακόμη από τους μεγάλους άσους που την φόρεσαν: Γιώργος και Αριστείδης Καμάρας, Τ. Οικονομόπουλος, Σ. Παπάζογλου, Λ. Πουπάκης, Α. Μήνου, Τ. Βασιλείου, Μ. Κρητικόπουλος, Ν. Καρούλιας, Χρ. Αρδίζογλου, Γ. Παθιακάκης, Ν. Σταθόπουλος, Άρης και Θεόφιλος Καρασσαβίδης, Κ. Μαυρίδης, Τ. Μητρόπουλος, Ερρέα, Βάντσικ, Θ. Κολιτσιδάκης, Κ. Αντωνίου, Κόλα, Κάτσεμπαχ, Μπόνιτς κ.λπ.

Καλλονή: Από το "κόκκινο νησί" στη Σούπερ Λιγκ!

Η Λέσβος από την περασμένη Κυριακή πανηγυρίζει, καθώς από την επόμενη χρονιά (2013-2014) θα έχει για πρώτη φορά στα χρονικά εκπρόσωπο στη Σούπερ Λίγκ, την Καλλονή. Η ομάδα του Μπάμπη Τεννέ, που έγραψε άλλη μια άνοδο στο πλούσιο δικό του βιογραφικό, χάρη στο "χρυσό" γκολ του Ηλία Κώτσιου στο 84', αναδείχθηκε ισόπαλη με τον Ολυμπιακό Βόλου (2-2) εξασφαλίζοντας την άνοδο, καθώς ο αντίπαλός της ήταν άμεσος ανταγωνιστής για "μια θέση στον ήλιο" της μεγάλης κατηγορίας. Έτσι ανέβηκε χωρίς να χρειάζεται να εμπλακεί στην ψυχοφθόρο και επίπονη διαδικασία των μπαράζ...

Πρόκειται για μια μεγάλη και ιστορική επιτυχία, όχι μόνο για την ίδια την Καλλονή, αλλά για ολόκληρη τη Λέσβο. Η Αθλητική Ένωση Λεκανοπεδίου Καλλονής, όπως είναι το πλήρες όνομά της, ιδρύθηκε σχετικά πρόσφατα. Μέχρι το ξεπέταγμά της, ο Αιολικός Μυτιλήνης αποτελούσε το μοναδικό αναγνωρίσιμο "εξαγώγιμο προϊόν" του ποδοσφαίρου του τρίτου μεγαλύτερου νησιού της χώρας. Ένα νησί που, για να μην το ξεχνάμε, διαθέτει πλούσια προοδευτική και αριστερή παράδοση, που σε ακόμη πιο δύσκολες εποχές είχε τη... ρετσινιά (ή την... περγαμηνή αν προτιμάτε) του "κόκκινου νησιού", με όσα μπορεί να σημαίνει αυτό για τις μετεμφυλιακές κυβερνήσεις και την ανάπτυξή του.

Η Καλλονή θα βρίσκεται πια στη Σούπερ Λιγκ, παρότι μετράει μόλις 19 χρόνια ζωής. Το 1994 οι ιθύνοντες του Απόλλωνα Δαφίων και του Αρισβαίου Καλλονής αποφάσισαν να συγχωνεύσουν τα ποδοσφαιρικά τους σωματεία δημιουργώντας την Αθλητική Ένωση Λεκανοπεδίου Καλλονής. Η πορεία της ομάδας, από το 2009 και μετά, θυμίζει... τρένο, καθώς κατάφερε με έναν σταθμό (δεν ανέβηκε κατηγορία μονάχα πέρυσι) να διανύσει πολύ σύντομα την απόσταση από τα "αλώνια" των τοπικών κατηγοριών στα "σαλόνια" της Σούπερ Λίγκ.

Το 2009 η Καλλονή βρισκόταν στη Δ' Εθνική. Το καλοκαίρι του 2010 ανέβηκε στη Γ' Εθνική, αυτό του 2011 τη βρήκε προβιβασμένη στη Β' Εθνική, ενώ φέτος πανηγυρίζει την πρώτη της παρουσία στη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική κατηγορία της χώρας. Η Καλλονή πήρε την άνοδο τερματίζοντας στην τρίτη θέση της τελικής βαθμολογίας της Φούτμπολ Λιγκ υπερτερώντας στην ισοβαθμία τόσο του Παναιτωλικού, όσο και του Ολυμπιακού Βόλου, που συγκέντρωσαν επίσης 73 βαθμούς. Πρώτος σκόρερ της αναδείχθηκε με 14 γκολ ο Μανούσος.

Γεγονός είναι ότι την άνοδο της Καλλονής στο εθνικό στάδιο της Μυτιλήνης δεν την πανηγύρισαν μόνο οι φίλαθλοι της μικρής επαρχιακής πόλης, πιο ξακουστής για τις... σαρδέλες της, αλλά όλοι οι Μυτιληνιοί, μηδέ εξαιρουμένων και των οπαδών του Αιολικού, με τους οποίους υπήρχε παλαιότερα μια σχετική αντιπαλότητα. Μάλιστα έχει ξεκινήσει η διαδικασία ενοποίησης των δύο μεγάλων ομάδων του νησιού, που σε πρώτη φάση "κολλάει" στο... όνομα που θα φέρει η νέα ομάδα!

Κλείνοντας την αναφορά στη "νεοφώτιστη" (απ' όλες τις πλευρές) ομάδα στη Σούπερ Λιγκ, παραθέτουμε από το επίσημο site της ομάδας κάποια λόγια του προέδρου της Νίκου Μιχαλάκη (πλοιάρχου του εμπορικού ναυτικού), στα οποία δίνει το στίγμα του για το πώς αντιλαμβάνεται ο ίδιος το ποδόσφαιρο:

"...Η σημερινή του εικόνα δεν με κάνει υπερήφανο, γι' αυτό, λοιπόν, αγωνίζομαι και θα αγωνίζομαι μέσα από την ομάδα μας για ένα ποδόσφαιρο μακριά από άκρατο παραγοντισμό, φανατισμό και χουλιγκανισμό. Μακριά από ένα ποδόσφαιρο όπου κυριαρχούν η βαρβαρότητα και η επιθετικότητα. Μακριά από ένα ποδόσφαιρο που μας κάνει πρωταθλητές στη φραστική βία και τον εξευτελισμό...".

Πηγή ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΓΗ Επιμέλεια: ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΟΥΝΤΑΣ - ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΤΑΖΙΔΗΣ