Βραβείο αριστείας για τον Μεθυμναίο Οίνο της Λέσβου

Ο Μεθυμναίος Οίνος, το βιολογικό κρασί της Λέσβου, απέσπασε ένα ακόμα βραβείο, αυτή τη φορά από τη Γαλλία, μια χώρα με αμπελοοινική παράδοση τουλάχιστον χιλίων ετών.
Στη Γαλλία, λοιπόν, το κρασί της οποίας αποτελεί πρότυπο για την οινική παραγωγή ολόκληρης της υφηλίου, οκτακόσιοι γευσιγνώστες από ολόκληρη τη Γαλλία -μέλη της ομοσπονδίας Fédération Culturelle des Vins de France, με έδρα την οινοπαραγωγική Αλσατία- έδωσαν στον ερυθρό Μεθυμναίο του 2011, Βραβείο Αριστείας.

Όπως δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της ομοσπονδίας(Fédération Culturelle des Vins de France), το βραβείο δόθηκε στο Μεθυμναίο λόγω της μεγάλης του ιδιαιτερότητας, που του προσφέρει η ποικιλία από την οποία παράγεται, η οποία καλλιεργείται στο μοναδικό αμπελοτόπι του ηφαιστείου της Δυτικής Λέσβου, αλλά και λόγω της μεγάλης πολυπλοκότητας και ισορροπίας του.


Σύμφωνα με την ίδια ιστοσελίδα στην αναφορά που κάνει στο Μεθυμναίο,«αποτελεί μεγάλη ευχαρίστηση για ένα γευσιγνώστη να βγαίνει από χιλιοπατημένα μονοπάτια» και να ακολουθεί «ένα μη παρεμβατικό οινοποιό, ανήσυχο να παραγάγει ένα ζωντανό κρασί». Ο οινοποιός πίσω από τo Μεθυμναίο, κ. Γιάννης Λάμπρου, εξηγεί ότι το Γαλλικό Βραβείο Αριστείας δεν τον εξέπληξε: "Είχα πάντα μια πολύ Γαλλική αντίληψη για το κρασί, η οποία δεν θέτει ως στόχο τη βιομηχανική και σε μεγάλη έκταση παραγωγή, αλλά θεωρεί ότι αμπελοτόπι και ποικιλία πρέπει να είναι οι αδιαφιλονίκητοι “διπλοί μονάρχες” της οινοποιίας. Γι’ αυτό και ασχολούμαι μόνο με ένα αμπελοτόπι, το ηφαιστιογενές της δυτικής Λέσβου, και μία ποικιλία, το "Χυδηριώτικο". Όπως σωστά επισημαίνει η Fédération Culturelle des Vins de France, ο μη παρεμβατικός αλλά όχι εύκολος πάντα ρόλος μου ήταν να παραγάγω ένα ζωντανό κρασί από υλικά ξεχασμένα, τα οποία θα μπορούσαν πολύ εύκολα, ακριβώς λόγω της ιδιαιτερότητάς τους, που κάποιοι στο παρελθόν ονόμασαν "παραξενιά", να είχαν καταλήξει στα αζήτητα χωρίς τη δέουσα επεξεργασία, παρουσίαση, και φυσικά υπομονή και επιμονή».  

 Ο οινοποιός Γιάννης Λάμπρου, εξηγεί ότι το Γαλλικό Βραβείο Αριστείας δεν τον εξέπληξε: 

«Είχα πάντα μια πολύ Γαλλική αντίληψη για το κρασί, η οποία δεν θέτει ως στόχο τη βιομηχανική και σε μεγάλη έκταση παραγωγή, αλλά θεωρεί ότι αμπελοτόπι και ποικιλία πρέπει να είναι οι αδιαφιλονίκητοι διπλοί μονάρχες της οινοποιίας. Γι αυτό και ασχολούμαι μόνο με ένα αμπελοτόπι, το ηφαιστιογενές της δυτικής Λέσβου, και μία ποικιλία, το Χυδηριώτικο .  Όπως σωστά επισημαίνει η F d ration Culturelle des Vins de France, ο μη παρεμβατικός, αλλά όχι εύκολος πάντα ρόλος μου, ήταν να παραγάγω ένα ζωντανό κρασί από υλικά ξεχασμένα, τα οποία θα μπορούσαν πολύ εύκολα, ακριβώς λόγω της ιδιαιτερότητάς τους, που κάποιοι στο παρελθόν ονόμασαν παραξενιά , να είχαν καταλήξει στα αζήτητα χωρίς τη δέουσα επεξεργασία, παρουσίαση, και φυσικά υπομονή και επιμονή».