Χρήστος Χατζηπαναγιώτης:«Ας αγκαλιάσουμε το διαφορετικό»-Αποκλειστική συνέντευξη στο L.P

Ανήκει στους ηθοποιούς εκείνους, που μιλάνε μέσα από την τέχνη τους και σε κερδίζουν με την ξεχωριστή προσωπικότητα και το ανεπιτήδευτο ταλέντο τους. Με καταγωγή από τη Λέσβο και μια μακρόχρονη πορεία στο χώρο της υποκριτικής, έχει στο ενεργητικό του μια σειρά από συνεργασίες  με σπουδαίους ανθρώπους, τους οποίους “κουβαλάει σαν πολύτιμη αποσκευή”, όπως χαρακτηριστικά μας λέει ο ίδιος.
Ο λόγος για το γνωστό και ιδιαίτερα αγαπητό ηθοποιό, Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, ο οποίος μίλησε αποκλειστικά στο L.P. για τη ζωή, τον άνθρωπο, την κρίση, το θέατρο και τα παιδικά του χρόνια στη Λέσβο, σε μια συνέντευξη εκ βαθέων.

Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά (Δημοσιογράφο –Υπεύθυνη συνεντεύξεων του LesvosPost.com)

*Όπου Χ.Χ Χρήστος Χατζηπαναγιώτης

             Β.Κ Βίκυ Καλοφωτιά

Η συνέντευξη

Β.Κ Έχετε αναφέρει ότι θεωρείτε πολύ σπουδαίο το ότι μεγαλώσατε δίπλα σε ένα ποταμάκι, παίζοντας με τα χώματα, στο Πλωμάρι της Λέσβου, όπου και γεννηθήκατε. Τι είναι αυτό που καθιστά σπουδαία τα όσα βιώσατε ως παιδί στο νησί μας και ποιά είναι η πιο ξεχωριστή σας ανάμνηση από εκείνη την περίοδο της ζωής σας;

Με την φίλη του ηθοποιό Βίκυ Σταυροπούλου

Χ.Χ Αισθάνομαι ιδιαίτερα τυχερός που γεννήθηκα σε ένα τέτοιο μέρος με απαράμιλλη φυσική ομορφιά και αναμφισβήτητα κάτι τέτοιο αποτελεί έναν ανεκτίμητης αξίας πλούτο για κάθε παιδί που μεγαλώνει δίπλα στη φύση σε αυτό το στάδιο της ζωής του. Η φύση είναι η ίδια η ζωή και είναι κάτι μαγικό το να βλέπεις τα πάντα να ξεδιπλώνονται μπροστά σου ολοζώντανα, τα ζώα, τα φυτά, τις εναλλαγές των εποχών, τα φύλλα που αλλάζουν χρώματα ακόμη και τις ανθρώπινες σχέσεις που ξετυλίγονται μοναδικά σε όλο τους το μεγαλείο. Σε κάθε περίπτωση το να μεγαλώνεις σε ένα τέτοιο μέρος είναι μια ευλογία και κάτι πραγματικά πολύτιμο.

Β.Κ Είναι γνωστή η μακροχρόνια φιλία που σας συνδέει με τη συνάδελφό σας, την κ.Βίκυ Σταυροπούλου. Ως εκ τούτου, ποιά είναι η χρυσή τομή για να αντέξει στο χρόνο μια αληθινή φιλία; Κατά πόσο είναι εφικτό να οικοδομηθεί μια πραγματική φιλία στον καλλιτεχνικό χώρο και να παρακαμφθεί ο όποιος ανταγωνισμός και η ιδιοτέλεια; Τελικά, πόσο δύσκολη είναι η συνύπαρξη;

Χ.Χ Όλα είναι δυνατά σε αυτή τη ζωή, ακόμη και το να οικοδομείς αληθινές και διαχρονικές σχέσεις με άτομα που προέρχονται από τον ίδιο επαγγελματικό χώρο με εσένα, αρκεί να υπάρχει θέληση και υπομονή, ουσιαστική έγνοια και ενδιαφέρον για τον άνθρωπο που είναι δίπλα σου και διαρκής φροντίδα και καλλιέργεια της σχέσης. Συνεπώς, δεν υπάρχουν κανόνες στις σχέσεις. Καθεμία είναι διαφορετική και αλληλένδετη με τις προτεραιότητες και τις αρχές που έχει ο καθένας στη ζωή του. Πάντα με κάθε επιλογή σου κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις. Για να μένεις, υποθέτω πως μάλλον η ζυγαριά γέρνει προς το κερδίζω.

Β.Κ Με ποιόν τρόπο ο σύγχρονος άνθρωπος είναι δυνατό να δίνει συστηματικά τροφή στο όνειρο και στη φαντασία, στη δημιουργική σκέψη και τον καλλιτεχνικό οίστρο, σε μια εποχή που δίνει καθημερινά το βήμα στην καταστροφολογία και τη λιγότερο αισιόδοξη πλευρά της ζωής;

Σκηνή από ταινία στην αγορά της Μυτιλήνης

Χ.Χ Το πού δίνει προτεραιότητα κάθε εποχή, το ορίζει ο ίδιος ο άνθρωπος. Εμείς και οι απόψεις μας και η δράση μας ορίζουν την εποχή μας. Άρα είναι στο χέρι μας, αν κάτι δεν μας αρέσει, να παλέψουμε για να το αλλάξουμε. Η τέχνη έχει θα έλεγα μάλλον παρηγορητικό χαρακτήρα στη ζωή ενός ανθρώπου. Του δίνει την ευκαιρία να ανοίξει το μυαλό του, να φωτίσει την καρδιά του και να αισθανθεί έστω και για λίγο καλύτερα. Ο άνθρωπος βρίσκει παρηγοριά στην τέχνη πολύ περισσότερο σε μαύρες εποχές, όπως αυτή που περνάμε.

Β.Κ Από πού χρειάζεται να αντλήσει ο καθένας μας δύναμη, τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο, ώστε να ανακτήσουμε ενωμένοι το χαμένο έδαφος στις διαπροσωπικές και κατ’επέκταση διακρατικές σχέσεις, ενισχύοντας εκ νέου τις πανανθρώπινες αξίες του ανθρωπισμού και την πίστη στην αρχέγονη αξία της αγάπης;

Χ.Χ Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι, ό,τι έχουμε πραγματικά ανάγκη και η δύναμη για να κατορθώσουμε το καθετί, βρίσκεται μέσα μας. Φτάνει μόνο με θάρρος  να κοιτάξουμε μέσα μας και προς τα πάνω. Να λειτουργήσουμε επιτέλους  σαν άνθρωποι. Να επιβεβαιώσουμε την έννοια της λέξης άνθρωπος, που είναι το “άνω θρώσκω”. Και με γενναιότητα να διατυπώνουμε την άποψή μας, όσο κι αν αυτή πολλές φορές είναι διαφορετική από τη γνώμη των πολλών. Άλλωστε οι μεγάλες αλλαγές στην ανθρωπότητα προήλθαν και από ανθρώπους, που συχνά λιθοβολήθηκαν για τις απόψεις τους.

Β.Κ Στη θεατρική μεταφορά του έργου “Άνθρωπος της Βροχής”, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Λιγνάδη, όπου πρωταγωνιστήσατε και το φετινό χειμώνα, υποδυθήκατε έναν αυτιστικό νεαρό, που έρχεται αντιμέτωπος με το σκληρό πρόσωπο της πραγματικότητας, την κοινωνική κατακραυγή, την παθολογική ζήλεια και τον εγωκεντρισμό. Ως ποιό βαθμό συμβαίνει αυτό και στην πραγματική ζωή εκτός του θεατρικού σανιδιού; Ισχύει τελικά το “ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος”;

Χ.Χ Ο πιο ασφαλής δρόμος για να βγει κανείς στο ξέφωτο, είναι η επικοινωνία με το διπλανό μας και βεβαίως με τον εαυτό μας. Η αγάπη. Και κυρίως η  επικοινωνία με το διαφορετικό σε μια προσπάθεια να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε τη διαφορετικότητα του άλλου. Και η παλαιότερη και η πιο σύγχρονη ιστορία μας δίνει πολλά παραδείγματα φρικαλεοτήτων. Άνθρωποι σκοτώνουν άλλους ανθρώπους γιατί έχουν διαφορετικό Θεό, διαφορετική καταγωγή, διαφορετικά πιστεύω. Τρομερά εγκλήματα. Αποτελεί πια αδιαμφισβήτητη ανάγκη να επιστρέψουμε στο δρόμο της αγάπης, στο δρόμο του Θεού, χωρίς αυτό να συνδέεται με κανενός είδους δογματισμό.

Η αφίσα της ταινίας«ταξίδι στην Μυτιλήνη»

Β.Κ Ποια ήταν τα συναισθήματά σας στην κινηματογραφική ταινία “Ταξίδι στη Μυτιλήνη”, όπου σας παρακολουθούμε στο ρόλο του κεντρικού ήρωα, η οποία συνδέεται άμεσα με τον τόπο καταγωγής σας και τη δική σας παιδική ηλικία στο νησί;

Χ.Χ Η  ταινία ήταν μια σπουδαία στιγμή για εμένα καταρχήν γιατί συναντήθηκα καλλιτεχνικά με το Λάκη Παπαστάθη. Ήταν δεκαπέντε μέρες-τόσο κράτησαν τα γυρίσματα στη Μυτιλήνη-βαθιάς συγκίνησης και νομίζω πολύ δημιουργικές. Τα γυρίσματα στη Μυτιλήνη ήταν για εμένα μια παράλληλη επιστροφή στον τόπο καταγωγής μου. Και το “ταξίδι” αναστάτωσε πολύ και εμένα, όπως και τον πρωταγωνιστή της ταινίας. Ευτυχώς που στην ταινία δεν έπαιζα αυτόν που επιστρέφει…(γέλια). Το “Ταξίδι στη Μυτιλήνη” είναι για εμένα μια πολύτιμη αποσκευή. Και μια υπέροχη ανάμνηση.

Β.Κ Τα σήριαλ από την Τουρκία έχουν κατακλύσει την εγχώρια τηλεόραση, στο θέατρο ανεβαίνουν όλο και λιγότερες αξιόλογες παραστάσεις, ενώ ένα υψηλό ποσοστό των συναδέλφων σας δεν αμείβεται για τις υπηρεσίες του. Ο χώρος της υποκριτικής φαίνεται να έχει πληγεί αισθητά από την κρίση στην οικονομία. Πιστεύετε ότι υπάρχουν περιθώρια ανάκαμψης στα καλλιτεχνικά δρώμενα και γενικότερα; Πώς αντιμετωπίζετε εσείς την ιδιαίτερα απαιτητική αυτή κατάσταση ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος;

Τον Νοέμβριο στο θέατρο

Χ.Χ Τα σήριαλ από την Τουρκία πράγματι έχουν κατακλύσει την αγορά προφανώς γιατί αρέσουν στους Έλληνες. Ανοίγεις την τηλεόραση, κάνεις ζάπινγκ και νομίζεις ότι είσαι στην Κωνσταντινούπολη. Νομίζω ότι τα σήριαλ αυτά είναι μια καλή ευκαιρία για κάποιον που τα βλέπει, να μάθει τουλάχιστον τη γλώσσα. Τώρα για το “λιγότερο αξιόλογες παραστάσεις” όχι, δεν θα συμφωνήσω. Η Αθήνα είναι μια πρωτεύουσα με πολύ και καλό θέατρο. Σκέψου ότι στην Αθήνα, στη διάρκεια του χειμώνα, ανέβηκαν περίπου πεντακόσιες παραστάσεις. Ασύλληπτο νούμερο, ιδίως για εποχή κρίσης. Από όσο ξέρω, μόνο το Μπουένος Άιρες μπορεί να μας συναγωνιστεί σε αυτό, όπως και στη χρεωκοπία. Τώρα για το πώς αμείβονται οι άνθρωποι που δουλεύουν σε αυτές τις πεντακόσιες παραστάσεις, είναι άλλο θέμα. Ο εργοδότης του ηθοποιού είναι το κοινό και το κοινό επιλέγει να πριμοδοτήσει-να ζήσει κάποιες από αυτές τις πεντακόσιες παραστάσεις. Οι υπόλοιπες, όπως καταλαβαίνετε…Ο χώρος μας πάντως νομίζω ότι πραγματικά έχει πληγεί οικονομικά περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Αλλά όχι όμως και καλλιτεχνικά. Γίνονται σπουδαία πράγματα στο χώρο του θεάτρου αυτή τη μαύρη εποχή της κρίσης και το κοινό παρ’όλη την κρίση πριμοδοτεί με ενθουσιασμό αυτές τις παραστάσεις. Και είναι λογικό νομίζω αυτό. Το θέατρο υπήρξε πάντα για το θεατή μεγάλη παρηγοριά. Ένας τρόπος να ζήσει δυο ώρες ένα ταξίδι συγκίνησης. Να διασκεδάσει δυο ώρες. Να αποδράσει δυο ώρες από ένα αυτοματοποιημένο εικοσιτετράωρο που είναι η ζωή του σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο. Να ξεφύγει δυο ώρες από τον αυτισμό του, να επικοινωνήσει. Και αυτό ίσως είναι ένα φως που μας κάνει να γινόμαστε πιο πεισματάρηδες και πιο αισιόδοξοι.

Β.Κ Ποιά από τις πολυάριθμες συνεργασίες σας μέχρι στιγμής, σας γεννά συναισθήματα χαράς και νοσταλγίας, όταν την ανακαλείτε στη μνήμη σας;

Χ.Χ Είχα τη μεγάλη τύχη αυτά τα τριάντα τόσα χρόνια στη δουλειά να συναντήσω πολύ σπουδαίους ανθρώπους. Αυτοί όλοι είναι και η μεγάλη μου αποσκευή. Τους ανακαλώ στη μνήμη μου με αγάπη και συγκίνηση, αλλά και τους κουβαλάω.

Β.Κ Έχοντας στο ενεργητικό σας μια πλούσια εμπειρία στο θέατρο, στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, πού αισθάνεστε ότι όντως “ποιείτε ήθος” και υπηρετείτε πληρέστερα την τέχνη και τους σημαντικούς σκοπούς της;

Χ.Χ Ο ηθοποιός είναι ο ίδιος και στο θέατρο και στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Ενδεχομένως να χρησιμοποιεί διαφορετικές τεχνικές, αλλά είναι ο ίδιος. Τώρα, αν όντως “ποιεί ήθος”, τι να σας πω; Αυτό δεν εξαρτάται από το αν είναι θέατρο, κινηματογράφος ή τηλεόραση, εξαρτάται από τον ίδιο τον ηθοποιό. Μπορεί να “ποιήσει ήθος” και στις τρεις εκφάνσεις της δουλειάς του.

Β.Κ Τι χρειάζεται προκειμένου να διαγράψει ένας ηθοποιός μια επιτυχημένη επαγγελματική πορεία και να καταξιωθεί στο χώρο της υποκριτικής; Απαιτείται ίσως κάτι παραπάνω σε σύγκριση με παλαιότερες εποχές;

Χ.Χ Τι θα πει επιτυχημένη; Τι θα πει “καταξιωθεί”; Το λέω έτσι, γιατί πραγματικά για τον κάθε άνθρωπο είναι διαφορετική η απάντηση. Εννοείται λοιπόν ότι δεν ξέρω τι χρειάζεται. Για εμένα αυτό που κάνει έναν ηθοποιό επιτυχημένο και ξεχωριστό, είναι η διαθεσιμότητά του και η προσπάθειά του να κάνει αυτό που κάνει με αγάπη και εντιμότητα.

Β.Κ Σκοπεύετε να επισκεφθείτε το νησί μας, το καλοκαίρι, που βρίσκεται πλέον σε απόσταση αναπνοής;

Σκηνή από την ταινία «ταξίδι στην Μυτιλήνη»

Χ.Χ Και βέβαια θα την επισκεφθώ και μακάρι να είχα τη δυνατότητα να έρχομαι πιο συχνά στη Μυτιλήνη γιατί είναι πραγματικά ένα ευλογημένο μέρος. Ένα μέρος, με το οποίο αισθάνομαι έντονα συνδεδεμένος, πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αλλά που δυστυχώς λόγω της απόστασης της θάλασσας δεν είναι εύκολο να το επισκέπτομαι συχνά με τη δουλειά που κάνω. Κάθε φορά που έρχομαι, περνάω αρκετό χρόνο, τόσο μέσα στην πόλη της Μυτιλήνης, όσο και στους τόπους καταγωγής μου, το Πλωμάρι και την Αγιάσο. Είναι μεγάλη χαρά για εμένα να συναντώ ξανά φίλους, συγγενείς (όσους έχουν μείνει), να κάνω βόλτες σε μέρη που έκανα όταν ήμουν παιδάκι, να συναντώ τα ίδια πεύκα, τα ίδια μονοπάτια, τις ίδιες θάλασσες…αλλιώς δοσμένα. 

Β.Κ Κλείνοντας, θα θέλαμε να μας μιλήσετε για τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια για τη χειμερινή περίοδο.

Χ.Χ Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος και είναι η πρώτη φορά που το ανακοινώνω, ότι τον ερχόμενο χειμώνα θα πρωταγωνιστήσω στο Θέατρο Αλίκη, στην κωμωδία του Ζωρζ Φεντώ “Ψύλλοι στα αυτιά”, με συμπρωταγωνίστρια τη Βίκυ Σταυροπούλου, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα και μετάφραση του Θοδωρή Πετρόπουλου. Θα είναι μια παράσταση με πολλούς και καλούς ηθοποιούς, εξαιρετικούς συνεργάτες. Χαίρομαι πολύ για αυτή τη δουλειά, γιατί είναι ένας σπουδαίος ρόλος, μια υπέροχη κωμωδία και ξαναπαίζω στη σκηνή με τη Βίκυ.

Ποιός είναι ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης

Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Πλωμάρι της Λέσβου, μοιράζοντας την παιδική του ηλικία ανάμεσα στο Πλωμάρι και την Αγιάσο, ήρθε κατόπιν με τους γονείς του από το νησί και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα με πρώτη του γειτονιά τη Νέα Σμύρνη. Από παιδί είχε δυο αγάπες, το θέατρο και τον κινηματογράφο και βέβαια πραγματοποίησε το όνειρό του, ξεκινώντας το 1980 από το Λαϊκό θέατρο του Λεωνίδα Τριβιζά και αργότερα αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή Θεοδοσιάδη. Είχε τη μεγάλη τύχη να συνεργαστεί με σπουδαίους σκηνοθέτες, όπως ο Βολανάκης, Βουτσινάς, Τριβιζάς, Φασουλής, Μουμουλίδης, Κακλέας, Μοσχόπουλος, Ζιλ Ντασέν και αρκετούς άλλους. Έχει παίξει δίπλα σε καταξιωμένους ηθοποιούς όπως οι: Βασίλης Διαμαντόπουλος, Μίμης Χρυσομάλης, Δέσποινα Μπεμπεδέλη, Μπέτυ Βαλάση, Άννα Παναγιωτοπούλου, Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Λάκης Λαζόπουλος και Κάτια Δανδουλάκη , ενώ το χειμώνα που προηγήθηκε, συμπρωταγωνίστησε με το Γιάννη Στάνκογλου, στη θεατρική παράσταση “Rain Man”. Είναι κατεξοχήν θεατρικός ηθοποιός, αλλά έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από τη συμμετοχή του στους “Δέκα Μικρούς Μήτσους” και ακολούθησαν τα “Εγκλήματα” του Θοδωρή Πετρόπουλου και άλλες του συμμετοχές σε τηλεοπτικά σήριαλ. Ένας πολύ σημαντικός σταθμός στην καριέρα του, όπως έχει αναφέρει χαρακτηριστικά, είναι η σύμπραξή του στην κινηματογραφική ταινία «Ταξίδι στη Μυτιλήνη», του Λάκη Παπαστάθη, που του χάρισε και την υποψηφιότητα για βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου το 2011 από το ελληνικό κέντρο κινηματογράφου.