Πού βρίσκονται τα Λεφτά του Πολεοδομικού Σχεδίου Πλωμαρίου;

Του Ξενοφώντα Ε. Μαυραγάνη για το plomarinews.gr

Πριν από το σχέδιο «Καποδίστριας», δηλαδή πριν το 1997, η τότε αυτοδιοικητική αρχή Πλωμαρίου αποφάσισε την εκπόνηση σχεδίου πόλεως, για να θεραπεύσει προφανώς τα κακώς κείμενα,να ρυθμίσει τα σχέσιν έχοντα με το κυκλοφοριακό πρόβλημα και να εντάξει περιοχές που άρχιζαν να ανοικοδομούνται, στον πολεοδομικό ιστό της πόλης.

Δεν ξέρω τι ακριβώς από αυτά επέτυχε, πάντως είναι απολύτως βέβαιο σήμερα, πως το κυκλοφοριακό έχει χειροτερεύσει και η επέκταση της πόλης, πλην της ανατολικής περιοχής, της αποκαλούμενης παλαιόθεν «άχριστα» ή «άχρηστα», δεν έχει επιτευχθεί.

Η υπόθεση προχώρησε με ενστάσεις, διαμαρτυρίες και αμφισβητήσεις από πολλούς των οποίων περιουσίες καταστράφηκαν, προκειμένου να δημιουργηθούν χώροι αναψυχής και αθλοπαιδιών ,που δεν έχουν υπάρξει τουλάχιστον μέχρι σήμερα.

Οι ψίθυροι που κυκλοφορούσαν ευρέως και φωναχτά έλεγαν πως οι φίλα προσκείμενοι προς τις εκάστοτε διοικήσεις του Δήμου κέρδιζαν τις ενστάσεις, ενώ οι άλλοι τις έχαναν.

Κάποτε εν πάση περιπτώσει το σχέδιο ολοκληρώθηκε, δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και έμελε στην προκύψασα το 2007 διοίκηση Βαρβαγιάννη να προβεί στην υλοποίηση του σχεδίου.

Τα οικόπεδα που ενέπιπταν στις ρυθμίσεις του σχεδίου, ανήκαν σε τέσσερις κατηγορίες.
Σ’ αυτήν που έπρεπε να συνεισφέρει χρήμα, σ’ εκείνην που έπρεπε να συνεισφέρει γη και χρήμα στην τρίτη που υπεχρεούτο να συνεισφέρει χρήμα, λόγω του ότι το οικόπεδό της ωφελούνταν και σ’ εκεί νη που είχε να λαμβάνει αποζημιώσεις.

Δημιουργήθηκε λοιπόν, κατά τα λεγόμενα της δημοτικής αρχής ένα ειδικό ταμείο, το οποίο θα διαχειρίζονταν αποκλειστικά τα κονδύλια που αφορούσαν το σχέδιο πόλης. Το οποίο όμως είχε μια περίεργη λογική. Δεν συμψήφιζε τα ποσά τα οποία εκατέρωθεν οφείλοντο, αφού σε πολλές περιπτώσεις πολλά οικόπεδα και έπρεπε να συνεισφέρουν χρήμα, αλλά και εδικαιούντο να εισπράξουν αποζημίωση από την ίδια πράξη εφαρμογής.
Στους προσερχόμενους ο αρμόδιος υπάλληλος έλεγε παγίως. Δος μου αυτά που οφείλεις και κάνε στη συνέχεια αίτηση να εγκριθεί και να σε πληρώσουμε.

Σ’ αυτήν την κατηγορία βρέθηκε και μια κυρία, χήρα Πλωμαρίτη επιστήμονα, που έσπευσε πριν από τη ρύθμιση αυτών των οικονομικών γρίφων, να εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο.

Η γυναίκα του μόλις έλαβε την σχετική ειδοποίηση, πήγε στο ταμείο του τότε Δήμου Πλωμαρίου και αφού της απέρριψαν το αίτημα συμψηφισμού, κατέβαλε το ποσό των 889, 70 ευρώ, με βάση την 6506/2006 απόδειξη.

Από τότε ζητούσε και ξαναζητούσε την αποζημίωση που της οφείλονταν ποσού 3.000 ευρώ, χωρίς ποτέ να επιτύχει την είσπραξή της, οπότε υπέβαλε σχετική αίτηση με αριθμό πρωτοκόλλου 4653/19.08.2010, χωρίς ποτέ να πάρει απάντηση. Ή μάλλον ελάμβανε καθησυχαστικές απαντήσεις του τύπου «λίγη υπομονή και όλα θα πάνε καλά».

Επειδή όμως τίποτα δεν πήγαινε καλά, πήρε τους δρόμους και αναζήτησε πλέον την αρχή του μίτου της Αριάδνης, στους δαιδαλώδεις διαδρόμους του ενοποιημένου Δήμου Λέσβου, που σύμφωνα με τους εκσυγχρονιστές υπουργούς του κυρίου Γιώργου, έγινε για να εξυπηρετεί τους πολίτες και να πατάξει τη γραφειοκρατία.

Κι αφού πέρασε από όλα τα σχετικά γραφεία, χωρίς να μπορέσει να πληροφορηθεί οτιδήποτε θα μπορούσε να λύσει το γρίφο, υπέβαλε την 87943/27.09.2012 στον Δήμο Λέσβου, ρωτώντας πού επί τέλους βρίσκονται αυτά τα λεφτά του ταμείου του σχεδίου πόλεως Πλωμαρίου.

Πέρασαν από τότε έξι μήνες και είκοσι μία μέρες, χωρίς η συμπαθής κυρία να αξιωθεί οποιασδήποτε απάντησης.
Αν θυμόμαστε καλά, υπάρχει νόμος του Κράτους που επιτάσσει στην δημόσια διοίκηση να απαντά στις αιτήσεις των πολιτών μέσα σε είκοσι μέρες από την υποβολή της αίτησης. Αυτός προφανώς δεν είναι ενεργός στα όρια του Δήμου Λέσβου. Όχι μόνο ως προς την συγκεκριμένη κυρία, αλλά και ως προς πλείστα φυσικά και νομικά πρόσωπα.

Κι ύστερα κάνουμε συζητήσεις για επίορκους ή όχι υπαλλήλους. Εδώ βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα επίορκο κράτος.

Ξενοφών Ε. Μαυραγάνης