Άρθρο-Γνώμη « “Μην πυροβολείτε τον…κουρέα”»

Γράφει η Βίκυ Καλοφωτιά Δημοσιογράφος-Υπεύθυνη συνεντεύξεων L.P

Στα 2,5 δις ευρώ υπολογίζεται το έλλειμμα στα ασφαλιστικά ταμεία για το 2013, σύμφωνα με την πρόσφατη εισήγηση της διοίκησης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής, εγκαινιάζοντας έτσι έναν νέο αγώνα δρόμου για…δυνατούς λύτες προκειμένου να “βγει από τη μύγα ξίγκι”. Αχ, αυτά τα ταπεινά και καταφρονεμένα ασφαλιστικά ταμεία, αν είχαν φωνή θα φώναζαν… “Ολημερίς τα χτίζανε, το βράδυ γκρεμίζονταν”, μόνο που στην περίπτωσή τους δεν πρόκειται για γεφύρι ούτε για την Άρτα μόνο, αλλά για μια ολόκληρη χώρα λουσμένη στο φως, που όμως “βάζει τα χέρια της και βγάζει τα μάτια της μόνη της” και ένα σύστημα που κλυδωνίζεται συθέμελα, στηριζόμενο σε χάρτινα θεμέλια που είναι επίφοβα να σωριαστούν,  με το πρώτο φύσημα του ανέμου. Κοινώς: τα ταμεία είναι μείον για μία ακόμη φορά και το μόνο που κάνουν κάποιοι με την ανοχή όλων ημών, είναι να κάθονται πάνω από την “καρδάρα με το χυμένο γάλα” και να οικτίρουν τους εαυτούς τους χωρίς να ανασκουμπώνεται κανείς για να αλλάξει το ο,τιδήποτε. Ή αλλιώς μετάθεση ευθυνών και πάσα στον επόμενο μέχρι νεωτέρας. Ή αλλιώς “πέσε πίτα να σε φάω”. Δεν πάει έτσι όμως. Καμία λύση δεν έρχεται ως το μάννα εξ ουρανού. “Ήγγικεν η ώρα” να βάλουμε μυαλό. Συνειδητοποιώντας επιτέλους ότι “δεν μας παίρνει” να παίζουμε πια την τυφλόμυγα, εθελοτυφλώντας και καταδεικνύοντας πάντα κάποιον άλλο ως ένοχο για τα αποτελέσματα που όλοι “λουζόμαστε”. Δεν μας φταίει καμιά Τρόικα, κανένας Τόμσεν, καμία Μέρκελ, καμία Λαγκάρντ, καμία κουστωδία, κανένας “κουρέας της Σεβίλλης” για τις περικοπές συντάξεων, μισθών και λοιπών μέσων βιοπορισμού. Εμείς τα επιτρέψαμε όλα αυτά να συμβούν. Κάθε φορά που υποτασσόμασταν στο παραμύθιασμα και την εύκολη λύση του “ωχαδερφισμού” ενώ βλέπαμε ότι κάτι…βρωμάει. Κάθε φορά που “κάναμε τις πλάτες” με δέλεαρ υποσχέσεις διαφόρων γνωστών-αγνώστων ρουσφετολόγων για να στήνονται πλεκτάνες και σκευωρίες που εν τέλει είχαν εμάς τους ίδιους ως αποδέκτες. Μέχρι που επήλθε κορεσμός. Παντού. Και τώρα χρειάζεται να δράσουμε. Και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε, τόσο το καλύτερο για όλους μας. Εκτός κι αν θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε αποχαυνωμένοι και να αποδίδουμε τα όποια δεινά στα…ψεκάσματα που τάχα υφιστάμεθα ή σε κάθε λογής αυτοσχέδιους μπαμπούλες. Σεβαστό. Αλλά μετά να μην τρέχουμε να το βάλουμε στα πόδια κάθε φορά που καλούμαστε να αναμετρηθούμε μαζί τους ενώ εμείς οι ίδιοι τους έχουμε θρέψει με τη συγκατάθεσή μας. Αυτά. Και ναι. Είναι γεγονός. Τα ταμεία είναι μείον. Γι’άλλη μια φορά.