Δήλωση του βουλευτή Παύλου Βογιατζή για το θέμα με την αυτοδίκαιη αργία που τέθηκε η γυναικά του.!!

Με αφορμή το γεγονός ότι η νηπιαγωγός Δέσποινα Κομνηνού, σύζυγος του Βουλευτή, Παύλου Βογιατζή, τέθηκε χθες σε αυτοδίκαιη αργία, εξαιτίας της αστικής διαφοράς της....

με τον εργολάβο από τον οποίο αγόρασε το σπίτι τους και της δικαστικής εκκρεμότητας που έχει προκύψει από τη μήνυση του εργολάβου εναντίον της κας Κομνηνού, υπόθεση που ουδόλως σχετίζεται με την επαγγελματική της ιδιότητα και την άσκηση των καθηκόντων της, ο Βουλευτής, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Ως Βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου ψήφισα το Νόμο 4093/2012 περί Διοικητικής Μεταρρύθμισης, καθώς πιστεύω πως η ανάγκη της χώρας για εξορθολογισμό και εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα είναι απαραίτητη, αλλά και γιατί ποτέ δε θα έβαζα το προσωπικό ή οικογενειακό μου συμφέρον πάνω από το συμφέρον της πατρίδας μου.

Από την άλλη πλευρά, διαπιστώνονται πράγματι γενικότητες, ασάφειες και διατάξεις του εν λόγω Νόμου, οι οποίες χρήζουν άμεσης αλλαγής, όπως η κατάργηση ουσιαστικά από το Νόμο του «τεκμηρίου της αθωότητας». Γι’ αυτό και μαζί με 34 ακόμη Βουλευτές διαφορετικών κομμάτων έχουμε καταθέσει από τις 13 Φεβρουαρίου κοινή σχετική Ερώτηση τόσο προς τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, κ. Μανιτάκη, όσο και προς τους Υπουργούς Εσωτερικών, κ. Στυλιανίδη, και Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κ. Ρουπακιώτη, την οποία και σας επισυνάπτω».

Ακολουθεί η σχετική ΕΡΩΤΗΣΗ προς τους Υπουργούς Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Εσωτερικών και Δικαιοσύνης που είχαν υποβάλει στις 13 Φεβρουαρίου, 35 συνολικά Βουλευτές διαφορετικών κομμάτων.

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ:

Τον ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, κ. ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗ

Τον ΥΠΟΥΡΓΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, κ. ΑΝΤΩΝΙΟ ΜΑΝΙΤΑΚΗ

Τον ΥΠΟΥΡΓΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, κ. ΑΝΤΩΝΙΟ ΡΟΥΠΑΚΙΩΤΗ

ΘΕΜΑ: Αυτοδίκαιη Αργία Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ.

Η Υποπαράγραφος Ζ3. Αργία στο πλαίσιο της Πειθαρχικής και Ποινικής Διαδικασίας, του Ν.4093/2012, η οποία προβλέπει την επιβολή της ποινής της αργίας στους Δημοσίους Πολιτικούς Διοικητικούς Υπαλλήλους και στους Υπαλλήλους Ν.Π.Δ.Δ., παραβιάζει κατάφορα το τεκμήριο αθωότητας και την αρχή της ίσης μεταχείρισης, στρέφεται δηλαδή εναντίον κάθε κανόνα δικαίου και γενικότερα στιγματίζει τον υπάλληλο με τη λήψη σε βάρος του ιδιαίτερα δυσμενών διοικητικών μέτρων, πριν τη λήψη απόφασης επί της κατηγορίας που τον βαρύνει, προσβάλλοντας ταυτόχρονα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Πιο συγκεκριμένα στην Υποπαράγραφο Ζ3, σε καμία από τις περιπτώσεις που αναφέρονται στις παραγράφους 1α – 1δ, δε γίνεται λόγος για οριστικές δικαστικές αποφάσεις που να επιβεβαιώνουν την ενοχή του κατηγορούμενου υπαλλήλου, αλλά ούτε εξετάζεται πουθενά και η ύπαρξη ενδεχόμενης συνάφειας της κατηγορίας με το αντικείμενο εργασίας του υπαλλήλου. Μπορεί δηλαδή οποιοσδήποτε δημόσιος υπάλληλος να τεθεί αυτοδικαίως σε αργία μόνο και μόνο επειδή εκκρεμεί εις βάρος του μία δικαστική απόφαση, που όμως αφορά αποκλειστικά την ιδιωτική του ζωή και ουδόλως σχετίζεται ή επηρεάζει το αντικείμενο εργασίας του. Επίσης, πώς προλαμβάνει ο νόμος τις περιπτώσεις πολιτών που ιδιοτελώς καταγγέλλουν και αιτούνται την εργασιακή αργία των αντίδικών τους, προκειμένου να τους επιβαρύνουν για δικό τους όφελος;

Αντίστοιχες διαπιστώσεις ισχύουν και για την παράγραφο 1ε, όπου η επιβολή της ίδιας ποινής, χωρίς να προϋποθέτει και πάλι την ολοκλήρωση των πειθαρχικών διαδικασιών, εξισώνει στην ουσία τον υπάλληλο που ζημιώνει το ελληνικό δημόσιο από υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος προς ίδιον όφελος και τον υπάλληλο εκείνον που κατηγορείται για ανάρμοστη συμπεριφορά απέναντι σε πολίτη κατά την υπηρεσία του, με τον υπάλληλο που έχει οποιαδήποτε δικαστική διένεξη με τρίτον για λόγους άσχετους παντελώς με την υπηρεσία του και τα καθήκοντά του.

Ειδικότερα για την παράγραφο 1ε κρίνεται σκόπιμο να δοθούν περαιτέρω διευκρινίσεις και για τα παραπτώματα των περιπτώσεων ε’ και κθ’ του αρ.107 του Ν.4057/2012, στα οποία παραπέμπει ο Ν.4093/2012, και τα οποία δεν προσδιορίζουν τι νοείται ως «αναξιοπρεπής ή ανάρμοστη ή ανάξια συμπεριφορά για υπάλληλο εντός ή εκτός υπηρεσίας» (αρ.107 ε’), ή εξισώνουν την «ανάρμοστη συμπεριφορά» υπαλλήλου προς τους πολίτες με άλλα εξαιρετικά σοβαρά πειθαρχικά παραπτώματα (αρ.117, παρ.4α), επιβάλλοντας σε όλους ανεξαιρέτως τους δημοσίους υπαλλήλους την ποινή της αργίας, και πάλι χωρίς τελεσίδικη δικαστική απόφαση.

Συνεπώς, αφενός θα πρέπει να δηλώνεται ρητά πως οι αποφάσεις των Πειθαρχικών Συμβουλίων θα επιφυλάσσονται μέχρι την τελεσιδικία των πολιτικών και ποινικών δικαστηρίων, και αφετέρου θα πρέπει να αποκλειστούν οι υπάλληλοι εκείνοι, εις βάρος των οποίων εκκρεμούν δικαστικές αποφάσεις που αφορούν στην ιδιωτική τους ζωή και ουδεμία συνάφεια έχουν με το αντικείμενο εργασίας τους. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η Πολιτεία με τις παρούσες διατάξεις υποπίπτει σε κατάφορη παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η αλήθεια  είναι ότι τόσο ο Ν. 4057/2012 όσο και ο Ν. 4093/2012 καταστρατηγούν θεμελιώδη δικαιώματα του διωκομένου και καταπατούν το θεσμό της δίκαιης δίκης και της ίδιας της δημοκρατικής διαδικασίας, καθώς είναι κοινή πείρα ότι δείκτης του πραγματικού εκδημοκρατισμού μίας κοινωνίας είναι η θωράκιση του κατηγορουμένου και η παροχή νομικών όπλων που θα του δώσουν τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό του από την κατηγορία που του αποδίδεται.

Με βάση τα παραπάνω,

ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ:

1.         Προτίθενται οι συναρμόδιοι Υπουργοί να επανεξετάσουν, να τροποποιήσουν αναλόγως ή και να αποσύρουν τις διατάξεις της Υποπαραγράφου Ζ3. Αργία στο πλαίσιο της Πειθαρχικής και Ποινικής Διαδικασίας, του Ν.4093/2012;

2.         Προτίθενται οι συναρμόδιοι Υπουργοί να προβούν στις απαραίτητες διευκρινίσεις προβλέποντας για όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις την προϋπόθεση της τελεσιδικίας πριν από την επιβολή της ποινής της αργίας;

3.         Στην περίπτωση που υπάρξει τροποποίηση και αναδιατύπωση των εν λόγω διατάξεων των παραγράφων 1α – 1ε του Ν.4093/2012, αυτές θα έχουν αναδρομική ισχύ και θα προβλέπουν την αναδρομική καταβολή του νόμιμου μισθού εν είδη αποζημίωσης για όσους δημοσίους υπαλλήλους στο μεταξύ θα έχουν τεθεί σε αργία, ελλείψει τελεσίδικων δικαστικών αποφάσεων;

Αθήνα, 13 Φεβρουαρίου 2013

ΟΙ ΕΡΩΤΩΝΤΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

ΚΥΡΙΑΖΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΣΙΟΥΦΑΣ ΠΑΥΛΟΣ

ΚΕΛΛΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΜΑΚΡΗ-ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΕΛΕΝΗ

ΣΚΡΕΚΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΑΝΝΑ

ΧΡΙΣΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΤΣΟΥΜΑΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΣΤΥΛΙΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΜΠΑΤΣΑΡΑ ΓΕΩΡΓΙΑ

ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΜΑΡΙΑ

ΣΤΑΜΕΝΙΤΗΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ

ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΣΑΒΒΑΣ

ΒΛΑΧΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΣΚΟΝΔΡΑ ΑΣΗΜΙΝΑ

ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΣΟΛΔΑΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ

ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ ΗΛΙΑΣ

ΤΑΜΗΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ

ΚΟΝΤΟΓΕΩΡΓΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΚΑΣΣΗΣ ΜΙΧΑΗΛ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π.ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΣ

ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΜΑΝΗ-ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΝΝΑ

ΜΑΡΙΝΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ

ΚΛΕΙΤΣΙΩΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΒΛΑΧΒΕΗΣ ΜΕΝΕΛΑΟΣ

ΝΤΑΒΛΟΥΡΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

ΠΑΝΟΥΣΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ