Άρθρο-Γνώμη: “Λύκε, λύκε…είσαι εδώ;”

Γράφει η Δημοσιογράφος-υπεύθυνη συνεντεύξεων του L.P Βίκυ Καλοφωτιά

Καταδίωξη και ανταλλαγή πυροβολισμών μεταξύ αστυνομικών της Ομάδας ΔΙΑΣ και αγνώστων, οι οποίοι επέβαιναν σε ΙΧ αυτοκίνητο με κλεμμένες πινακίδες κυκλοφορίας, σημειώθηκε προχθές το βράδυ, λίγο μετά τις οκτώ, στην Μάνδρα Αττικής. Μέχρι αυτή την ώρα βρίσκεται σε εξέλιξη αστυνομική επιχείρηση στην ευρύτερη περιοχή για τον εντοπισμό και την σύλληψη των δραστών. Δεν θα σταθώ στην κλοπή του αυτοκινήτου, ούτε στην απόδραση των δραπετών, αλλά ούτε και στο γιατί μια αλυσίδα γεγονότων παρανομίας οδήγησε στο να παίξουν κάποιοι ξανά το παιχνίδι του κλέφτη και αστυνόμου, διαταράσσοντας την όποια ηρεμία μας έχει πλέον απομείνει. Ούτε βέβαια στο τι κυοφορεί η μήτρα της εξελιγμένης υποτίθεται κοινωνίας μας που πίσω από τη βιτρίνα της προόδου (;) “κάνει πλάτες” μπροστά σε εγκληματικές ενέργειες με την ανοχή κυρίως εκείνων που έχουν εκλεγεί από το λαό για να πράττουν τα “δέοντα” για την ευημερία του. Σαν να λέμε δηλαδή: “Βάλαμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα”. Εκεί όμως που θα σταθώ, είναι στο πόσο εύκολα πλέον οι άνθρωποι ανταλλάσσουμε μεταξύ μας πυρά. Αστυνομικοί εναντίον κακοποιών και αντίστροφα. Απατημένοι σύζυγοι, ανταγωνιστές, καιροσκόποι, τυχοδιώκτες. Τραβούν τη σκανδάλη. Εναντίον του διπλανού τους. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Για να τον αποτελειώσουν πρώτοι πριν τους προλάβει εκείνος. Homo homini lupus…Εν έτει 2013…που όμως δεν το αποδεικνύουμε επ’ουδενί, όσο εξακολουθούμε να μην σεβόμαστε το συνάνθρωπο αλλά και τον εαυτό μας. Που δεν τον μάθαμε ποτέ. Και φοβόμαστε να τον αντικρίσουμε στον καθρέφτη ευθέως. Γιατί έτσι μας βολεύει. Κάτι που καταρρίπτεται κάθε φορά που η απελπισία του μικρόκοσμού μας, μας φέρνει αντιμέτωπους με τη σκανδάλη στραμμένη αυτή τη φορά απέναντί μας, με εμάς τους ίδιους ως αυτουργούς. Και οι πιο αδύναμοι απασφαλίζουν την περόνη…και ας έχουν βαλθεί να μας “ταΐσουν με κουτόχορτο”, ότι τάχα δεν συμβαίνει πια τόσο συχνά όσο πριν. Δυστυχώς, συμβαίνει… και καλά θα κάνουν όλοι όσοι δηλώνουν ότι ασχολούνται με τα ατομικά-συγνώμη, με τα “κοινά” ήθελα να πω-να το πράξουν επιτέλους. Γιατί “όταν η φωτιά είναι στην αυλή του γείτονα, δεν θα αργήσει και η ώρα που θα έρθει και στη δική σου…”.

Σημείωση: Οι επιλογές είναι δύο: “Η ισχύς εν τη ενώσει;” ή “Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος;”. Ας φροντίσουμε όμως η επιλογή μας να μας επιτρέπει να κοιτάμε με θάρρος τον εαυτό μας στον καθρέφτη…