"Χρόνια πολλά δαφνοστεφανωμένε Θρύλε"

Ο Ολυμπιακός συμπληρώνει 88 χρόνια ζωής και η ΠΑΕ με ανακοίνωσή της ευχήθηκε χρόνια πολλά στο σύλλογο.

Η ανακοίνωση της ΠΑΕ Ολυμπιακός:

"88 χρόνια είναι πολύ λίγα για να χωρέσουν το μεγαλείο του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ.

Του συλλόγου που έγινε ΘΡΥΛΟΣ, της ομάδας που έγινε σύμβολο υπερηφάνειας και ασπίδα για τους ανθρώπους του μόχθου.

Του συλλόγου που δοξάζει τον Πειραιά και την Ελλάδα στα πέρατα του κόσμου.

88 χρόνια είναι λίγα για να χωρέσουν τη δόξα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΜΑΣ, που είναι πολύ περισσότερα από ένας αθλητικός σύλλογος.

88 χρόνια είναι λίγα. Για αυτό, χρόνια σου πολλά δαφνοστεφανωμένε θρύλε!

Ζήτω ο Ολυμπιακός!"

Έφηβος ετών 88!

Ο μεγαλύτερος σύλλογος της χώρας μας, ο αυτοκράτορας του ελληνικού αθλητισμού, ο Ολυμπιακός κλείνει σήμερα (10/03/2013) 88 χρόνια ζωής, επιτυχιών και ένδοξης ιστορίας. Ο σύλλογος που με τις επιτυχίες του ονομάστηκε Θρύλος και έχει ξεπεράσει κάθε άλλον στα ελληνικά δεδομένα. Με κόσμο περήφανο που τον υποστηρίζει και τραγουδάει «στιγμές της δόξας σου, χαρές δικές μας».

Επιτυχίες σε όλα τα αθλήματα, αδιαμφισβήτητος νικητής κόντρα σε όλους και σε όλα, με τη δική του δυναμική και τον λαό του που αποτελεί τον 12ο, τον 6ο, τον 7ο ή τον 8ο παίκτη του ανάλογα αν παίζει ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ ή πόλο. Η δύναμη, η φωνή και η «ασπίδα» του Θρύλου.

Γεννημένος πρωταθλητής

Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πως στις 10 Μαρτίου του 1925, μερικοί άνδρες που είχαν μεγάλες βλέψεις για την ίδρυση ενός αθλητικού σωματείου, θα δημιουργούσαν μία ιδέα που 88 χρόνια αργότερα θα γέμιζε υπερηφάνεια τους υποστηρικτές της; Κάπως έτσι άρχισε η πορεία του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς τη μεγαλειώδη πορεία του έως τις ημέρες μας.

Το ξεκίνημα του συλλόγου δύσκολο, όπως άλλωστε συνηθίζει να λέει και ο σοφός λαός μας. Το ρητό «κάθε αρχή και δύσκολη» δεν αποτέλεσε εξαίρεση για εκείνη την παρέα που έμελλε να βάλει τις βάσεις για τη δημιουργία του μεγαλύτερου συλλόγου στην Ελλάδα.

Η χώρα προσπαθούσε να μαζέψει τα κομμάτια της από την καταστροφή της Σμύρνης με τους πρόσφυγες να κατακλύζουν τις Μεσογειακές χώρες. Οι περισσότεροι όπως ήταν λογικό ήρθαν στην Ελλάδα με συνέπεια να δημιουργηθούν πολλές ομάδες όπως η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ αλλά και ο Ολυμπιακός. Η μάχη της… πλούσιας Αθήνας και του «φτωχού» Πειραιά είχε ήδη αρχίσει και έπρεπε να υπάρξει ένα αντίπαλο δέος που όπως και τότε έτσι και τώρα είναι ο Παναθηναϊκός.

Στις 10 Μαρτίου 1925 έγιναν οι πρώτες συζητήσεις και δύο μήνες αργότερα ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα αθλητικά δρώμενα της χώρας. «Νονός» ήταν ο Νότης Καμπέρος που έδωσε το όνομα στον σύλλογο και άφηνε για πάντα στο παρελθόν τον Αθλητικό και Ποδοσφαιρικό Σύλλογο Πειραιώς και τον Όμιλο Φιλάθλων Πειραιώς, δύο σύλλογοι που ιδρύθηκαν, ενώθηκαν και… πέθαναν για χάρη του Ολυμπιακού. Τις βάσεις για την ύπαρξη της νέας ομάδας του Πειραιά αποτέλεσαν επιφανείς επιχειρηματίες της πόλης αλλά και η οικογένεια των Ανδριανόπουλων.  Ο πατέρας Ανδρέας Ανδριανόπουλος διευθύνει ένα μεσαίο εμπορικό οίκο και τα παιδιά του δραστηριοποιούνται σε όλα τα αθλήματα όπως επίσης συνεννοούνται με άλλους παράγοντες.

Πρώτος αγώνας και νίκη

Λίγα χρόνια μετά την ίδρυση του Ολυμπιακού, τα πέντε «θρυλικά» αδέρφια και οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές έδωσαν τον πρώτο τους αγώνα με αντίπαλο αντιπροσωπεία από το γαλλικό καταδρομικό πλοίο «Ζαν Ντ’ Αρκ». Το τελικό 5-0 υπέρ των «ερυθρολεύκων» έμελλε να είναι και ο πρώτος καταγεγραμμένος αγώνας των Πειραιωτών που άθελά τους θα έκαναν τον Ολυμπιακό γνωστό και τρανό. Όταν οι περισσότεροι ρωτούσαν γιατί τα χρώματα της ομάδας ήταν κόκκινο και άσπρο, η απάντηση ήταν κοινή. Το κόκκινο επιλέχθηκε ως χρώμα τους πάθους, συμβόλιζε, όμως και το αίμα των Ελλήνων που είχαν χάσει τη ζωή τους στη Μικρασιατική καταστροφή ενώ το λευκό συμβόλιζε την αγνότητα με την οποία ο σύλλογος θα προχωρούσε μπροστά.

Οι επιτυχίες συνεχίζονταν για την ομάδα του Πειραιά που από την πρώτη στιγμή υπερέβαλε εαυτόν και άφησε για πάντα πίσω του τον μεγάλο αντίπαλο Εθνικό. Τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα Πειραιά τα οποία όμως δεν προσμετρούσαν στο πρωτάθλημα Ελλάδας κατακτήθηκαν από τον Ολυμπιακό.

Τα πρώτα πρωταθλήματα

Ιστορική αποτελεί η σεζόν 1927-28 καθώς τότε πραγματοποιήθηκε το πρώτο πρωτάθλημα Ελλάδας με τροπαιούχο τον Άρη Θεσσαλονίκης. Οι τρεις πρωταθλητές των ομίλων (Αθήνας-Πειραιά-Θεσσαλονίκης) έδιναν αναμετρήσεις στον τελικό γύρο προκειμένου να αναδειχτεί ο πρωταθλητής. Αργότερα οι ομάδες έγιναν περισσότερες αλλά πάντα βρίσκονταν σε ομίλους. Όλα αυτά έως το 1960 όταν καθιερώθηκε η Α' Εθνική κατηγορία. Μέχρι τότε, όμως, οι παίκτες του Ολυμπιακού με τη θρυλική πεντάδα των Ανδριανόπουλων είχαν φροντίσει με τα επιτεύγματά τους να προσελκύσουν αρκετούς φιλάθλους που αργότερα πολλαπλασιάστηκαν ώστε να αποτελέσουν το δημοφιλέστερο σύλλογο της χώρας.

Αφορμή στάθηκαν τα 15 πρωταθλήματα Ελλάδας σε 23 διοργανώσεις και τα 8 Κύπελλα που συνοδεύτηκαν επίσης και από 6 νταμπλ, αριθμός πρωτόγνωρος για την εποχή. Πολλοί και γνωστοί ποδοσφαιριστές όπως οι Πολυχρονίου, Ρωσίδης, Υφαντής, Ανδριανόπουλοι, Βάζος και πάρα μα πάρα πολλοί άλλοι τίμησαν και με το παραπάνω τη φανέλα του Ολυμπιακού, μια φανέλα που είχε βαρύνει επικίνδυνα, ήδη από τα πρώτα χρόνια παρουσίας της στους αγωνιστικούς χώρους.

Εκείνη η εποχή μάλιστα ήταν κατά πολλούς η κύρια αιτία για τον επεκτατικό… πολλαπλασιασμό των οπαδών στο πλευρό του Ολυμπιακού. Λίγο πριν την καθιέρωση της Α' Εθνικής κατηγορίας οι Πειραιώτες είχαν φροντίσει να συνδέσουν το όνομά τους με ρεκόρ τα οποία καταρρίφθηκαν αρκετά χρόνια αργότερα (και πάλι από τον Θρύλο!) ή μερικά παραμένουν έως τώρα. Τα τρία συνεχή νταμπλ (‘57, ‘58, ‘59) απέδειξαν του λόγου το αληθές ενώ παράλληλα σήμανε και το τέλος ενός μεγάλου γκολτζή, προάγγελου του Γιώργου Σιδέρη. Αξίζει να αναφερθεί πως ο Γιάννης Βάζος σκόραρε συνολικά 539 φορές όσα χρόνια αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό, αλλά τότε δεν υπήρχαν πίνακες που καταμετρούσαν τα γκολ. Το σίγουρο είναι πως έδειξε στο μεγάλο Γιώργο Σιδέρη το δρόμο των επιτυχιών.

Η αλλαγή δεν τον ευνόησε

Το 1960 ήρθε και η πρώτη μεγάλη αλλαγή στο πρωτάθλημα καθώς θεσπίστηκε η Α' Εθνική κατηγορία. ΑΕΚ και Παναθηναϊκός είχαν επιστρέψει δριμύτεροι ενώ εκείνη την εποχή ο Ολυμπιακός προχωρούσε σε ριζική ανανέωση. Οι τίτλοι του πρωταθλητή έλειψαν από το σύλλογο για επτά χρόνια, όχι, όμως, και τα Κύπελλα τα οποία άγγιξαν τα τέσσερα. Την περίοδο 1965-66 ο Μάρτον Μπούκοβι ανέλαβε τις τύχες της ομάδας και μαζί με τον Γιώργο Σιδέρη αποτέλεσαν τους ακρογωνιαίους λίθους για την κατάκτηση δύο σερί πρωταθλημάτων. Όταν ο Ούγγρος τεχνικός αναγκάστηκε να φύγει από την Ελλάδα λόγω των πολιτικών γεγονότων της εποχής, ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε ξανά μερικά προβλήματα αναφορικά με τη συγκομιδή τίτλων του πρωταθλητή. Τα Κύπελλα, όμως, πιστά στο ραντεβού τους έκαναν συχνά πυκνά την εμφάνισή τους και δεν έλειπαν από τους φίλους του Ολυμπιακού.

Όπως αρχικά η ομάδα στήριξε τους οπαδούς και ήρθαν με το μέρος του Ολυμπιακού, τη σεζόν 1970-71 τα πράγματα αντιστράφηκαν. Ο Ολυμπιακός κινδύνευε ακόμα και με υποβιβασμό αλλά η αγάπη των οπαδών του ήταν τόσο μεγάλη που κατάφερε να δώσει στους παίκτες το απαραίτητο έναυσμα για τη μεγάλη αντεπίθεση. Ο στόχος για την αποφυγή του υποβιβασμού επετεύχθη ενώ προστέθηκε ακόμα ένα Κύπελλο όταν στον τελικό ο ΠΑΟΚ υπερκεράστηκε με 3-1. Εκείνη τη χρονιά μάλιστα ο Γιώργος Σιδέρης αγωνιζόταν στη βελγική Αντβέρπ αποτελώντας τον πρώτο Έλληνα ποδοσφαιριστή που άφηνε την Ελλάδα για να αγωνιστεί σε ομάδα του εξωτερικού. Όταν επέστρεψε ο θρυλικός «Φόντακας», αγωνίστηκε το 1972 για τελευταία φορά με τα χρώματα του Ολυμπιακού και ακόμα κατέχει τον τίτλο του αρχισκόρερ της ομάδας έχοντας σημειώσει συνολικά 224 τέρματα. Πίσω του βρίσκεται ο Νίκος Αναστόπουλος με 142.

Η εποχή Γουλανδρή

Η τρίτη δυναστεία των «ερυθρολεύκων» άρχισε όταν στο… καράβι ανέλαβε χρέη καπετάνιου ο Νίκος Γουλανδρής. Ο Ολυμπιακός πραγματικά «πετούσε» την τριετία ‘73-‘75 καθώς εκτός από τους 18 διεθνείς που βρίσκονταν στην ομάδα του Πειραιά, οι τίτλοι έρχονταν ο ένας μετά τον άλλον. Τρία διαδοχικά πρωταθλήματα με τρομερά και αξεπέραστα ρεκόρ, αλλά και δύο Κύπελλα (συνεπώς νταμπλ) συνέθεσαν μια από τις καλύτερες ομάδες που εμφανίστηκαν στον ελληνικό χώρο. Κελεσίδης στα γκολπόστ, Αγγελής, Γκλέζος στην άμυνα φρόντισαν το 1973 να δημιουργήσουν ένα αξεπέραστο αμυντικό ρεκόρ με 13 μόλις τέρματα παθητικό σε 34 αγώνες που βαστάει μέχρι και σήμερα. Τα τρομερά σκορ εντός έδρας το 1974 όπου ο Ολυμπιακός δέχτηκε μόλις τρία γκολ έδειξαν πως δίκαια ο τίτλος έμενε στον Πειραιά. Εκείνη τη χρονιά μάλιστα οι Πειραιώτες σημείωσαν 102 γκολ, συνέθεσαν μια από τις καλύτερες επιθέσεις στην Ευρώπη, αλλά και την καλύτερη της Ελλάδας όλων των εποχών.

Όπως όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος, έτσι ήρθε και το τέλος του Νίκου Γουλανδρή από το λιμάνι. Μερικοί είπαν πως παράγοντες της ομάδας τον πρόδωσαν, άλλοι πως αντιμετώπιζε σοβαρά οικογενειακά προβλήματα και άλλοι προβλήματα υγείας. Το θέμα είναι πως αποτέλεσε παρελθόν πριν ακόμα ολοκληρωθεί η σεζόν 1974-75 ενώ έφυγε τότε και ο τεχνικός των τίτλων Λάκης Πετρόπουλος.

Το όνειρο του καπετάνιου για μεγάλη ευρωπαϊκή πορεία, σταμάτησε το 1974 όταν ο Ούγγρος διαιτητής Παλοτάι δεν άφησε τον Ολυμπιακό να ξεπεράσει το εμπόδιο της Αντερλεχτ. Η ήττα με 5-1 στο Βέλγιο θα μπορούσε να ανατραπεί αλλά το 3-0 δεν έφτασε. Τρία ακόμα γκολ του Ολυμπιακού ακυρώθηκαν ως οφσάιντ (το ένα ορθώς) σε έναν αγώνα που έγινε στην Πάτρα λόγω τιμωρίας του Ολυμπιακού από τον αγώνα με αντίπαλο τη Σέλτικ. Ο κύκλος εκείνης της ομάδας έκλεισε οριστικά πριν την ανανέωση το 1976 όταν στον τελικό του Κυπέλλου γνώρισε την ήττα στα πέναλτι από τον Ηρακλή του Βασίλη Χατζηπαναγή.

Και ξανά προς τη δόξα τραβά

Τέσσερα χρόνια χωρίς τίτλο ήταν πολλά για την ομάδα του Ολυμπιακού η οποία με διαφορετικό τιμονιέρη επέστρεψε στο θρόνο του πρωταθλητή το 1980 και διατηρήθηκε εκεί έως το 1983 κάνοντας παράλληλα και ένα νταμπλ. Ο Σταύρος Νταϊφάς ήταν ο πρόεδρος και ο Νίκος Αναστόπουλος ο σκόρερ. Με την καθιέρωση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου όπου η ομάδα του Πειραιά ξεκίνησε με κεφάλαιο 110 εκατομμυρίων δραχμών μπόρεσε να κάνει και κάτι το οποίο έμεινε στις μνήμες των απανταχού οπαδών του. Το 1983 αντιμετώπισε στα προημιτελικά του Κυπέλλου τον Παναθηναϊκό τον οποίο υποχρέωσε σε βαριά ήττα με 4-0 στην παράταση σε παιχνίδι που έγινε στο Καραϊσκάκη.

Έως το 1987 ο Ολυμπιακός κατέκτησε τα πέντε από τα επτά επαγγελματικά πρωταθλήματα που είχαν διεξαχθεί έως τότε και 25 από τα 39 που έχει συνολικά.

Η μέρα που δάκρυσε ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος

Αναμφισβήτητα αποτελεί την πλέον συγκλονιστική στιγμή στην ιστορία του Ολυμπιακού. Δυστυχώς, όχι χαράς και ευτυχίας, ούτε σε «ερυθρόλευκο» φόντο, αλλά... μαύρο.

Τότε, την 8η Φεβρουαρίου του 1981, που 21 αδέλφια μας άφησαν την τελευταία τους πνοή στα ιστορικά σκαλιά της Θύρας 7 στο παλιό Καραϊσκάκη. Πλημμυρισμένα από ηδονή και ευτυχία, από το 6-0 που είχε καταφέρει ο Θρύλος απέναντι στην ΑΕΚ, «έφυγαν» με τη λέξη «Ολυμπιακός». Κι όμως, έτρεχαν να πανηγυρίσουν, να σηκώσουν ψηλά τους «ερυθρόλευκους» ως ανταμοιβή της χαράς που τους πρόσφεραν, ωστόσο η αμέλεια, το έγκλημα βύθισε στη θλίψη και μετέπειτα στην οργή όλη τη χώρα. ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ.

Τα πέτρινα χρόνια

Από εκεί και πέρα ο Ολυμπιακός πέρασε τα δέκα χειρότερα χρόνια της ιστορίας του, καθώς έμεινε χωρίς πρωτάθλημα έως το 1996. Συν τοις άλλοις ο Νταϊφάς αποχώρησε πουλώντας το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών στον υπάλληλο της Τράπεζας Κρήτης Γιώργο Κοσκωτά. Ο Ολυμπιακός φτάνει στον τελικό του Κυπέλλου το 1988 αλλά χάνει από τον ΠΑΟ έστω και αν ο Κοσκωτάς είχε μαζέψει ό,τι καλύτερο κυκλοφορούσε στον ελληνικό χώρο. Η προσθήκη του Ούγγρου Λάγιος Ντέταρι ένα χρόνο αργότερα βοήθησε τον Ολυμπιακό να φτάσει στην κατάκτηση του Κυπέλλου κόντρα στον ΟΦΗ, αλλά είχε ήδη προηγηθεί ο τσακωμός με τις «σημαίες» Νίκο Αναστόπουλο και Τάσο Μητρόπουλο. Ο «μουστάκιας» μάλιστα δοκίμασε την τύχη του στο Καμπιονάτο με την Αβελίνο αλλά αγωνίστηκε μόνο το 1988, στη χειρότερη χρονιά του Ολυμπιακού όπου τερμάτισε 8ος.

Κοσκωτάς και Σαλιαρέλης δεν καταφέρνουν να βγάλουν τον Ολυμπιακό από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει και παρά τις αποκτήσεις των τριών Σοβιετικών Προτασόφ, Λιτοφτσένκο και Σάβιτσεφ καταφέρνει να κατακτήσει ακόμα ένα Κύπελλο, το 1992 με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ στους διπλούς τελικούς.

Το 1993 ο Ολυμπιακός με προπονητή στον πάγκο τον Λιούμπομιρ Πέτροβιτς που είχε κατακτήσει το Κύπελλο πρωταθλητριών με τον Ερυθρό Αστέρα το 1991 χάνει στον τελικό του Κυπέλλου από τον Παναθηναϊκό με 1-0 ενώ ακολουθούν ακόμα πιο δύσκολα χρόνια έως το 1996 χωρίς κανέναν τίτλο. Το θετικά είναι η παρουσία του κόσμου όπου το 1992 αναδεικνύεται πρωταθλητής στα εισιτήρια με 312 χιλιάδες, ενώ φτάνει έως τα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων όπου αποκλείεται από την Ατλέτικο Μαδρίτης (1993).

Έλευση Κόκκαλη και επιστροφή στο θρόνο

Ήδη από το 1992 ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε ενεργό ρόλο στα διοικητικά του Ολυμπιακού, αλλά οι κόποι του έφεραν αποτέλεσμα πέντε χρόνια αργότερα. Το χρέος των προηγούμενων προέδρων εξαφανίστηκε με διακανονισμό και όταν όλα πήραν το δρόμο τους η μεγάλη ομάδα του Πειραιά με προσθήκες ποδοσφαιριστών αξίας (Τζόρτζεβιτς, Γεωργάτος, Γιαννακόπουλος, Αλεξανδρής, Καραπιάλης, Καραταΐδης και αργότερα Τζιοβάνι, Ζάχοβιτς, Καρεμπέ, Ζέτερμπεργκ, Ριβάλντο) και προπονητή τον Ντούσαν Μπάγεβιτς επέστρεψε στο θρόνο. Ρεκόρ επτά αλλεπάλληλων πρωταθλημάτων, δύο νταμπλ και μια πορεία έως τα προημιτελικά του Champions League συνέθεσαν την ομάδα που δύσκολα θα πέσει από την κορυφή. Το ένα πρωτάθλημα σε 14 χρόνια (1984-1997) έπαψε να στιγματίζει μια από τις χειρότερες περιόδους του Ολυμπιακού και ακολούθησαν 14 πρωταθλήματα σε 16 χρόνια. Το νταμπλ έγινε συνήθεια στον Πειραιά (1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012) όπως επίσης και οι πανηγυρισμοί.

Το νέο γήπεδο Καραϊσκάκη αποδείχτηκε γούρικο για τον Ολυμπιακό ενώ οι φίλοι του Θρύλου μπόρεσαν στα πρόσφατα 16 χρόνια να ξεχάσουν ολοκληρωτικά τα προηγούμενα πέτρινα, καθώς κατακτήθηκαν 21 τίτλοι. Επειδή, όμως, τα πέτρινα χρόνια θα μείνουν για πάντα ώστε στο μέλλον να αποφευχθούν παρόμοια λάθη, τα μπράβο και οι επευφημίες δεν θα εισακουστούν μόνο από τους ανθρώπους που κατέκτησαν τίτλους αλλά και από αυτούς που στα δύσκολα χρόνια ήταν εκεί.

Σε σταθερές βάσεις

Με την έλευση του Βαγγέλη Μαρινάκη στον προεδρικό θώκο της ομάδας το 2010, ο Ολυμπιακός έχει τις σωστότερες βάσεις για να πρωταγωνιστήσει άλλα τόσα χρόνια. Η πρώτη χρονιά έφερε και πρωτάθλημα, η δεύτερη νταμπλ, ενώ όπως όλα δείχνουν, το ίδιο θα γίνει και φέτος.

Πέρασαν 88 χρόνια... Πέρασαν πάρα πολλοί παίκτες... Οι φίλαθλοι πολλαπλασιάστηκαν και οι νέες επιτυχίες είναι προς των πυλών.

ΤΙΤΛΟΙ

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ (39)-1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938, 1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1966, 1967, 1973, 1974, 1975, 1980, 1981, 1982, 1983, 1987, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011, 2012,
ΚΥΠΕΛΛΟ ΕΛΛΑΔΟΣ (25)-1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012,
DOUBLE (15)-1947, 1951, 1954, 1957, 1958, 1959, 1973, 1975, 1981, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012,
SUPER CUP (4)-1980, 1987, 1992, 2007,
ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΚΥΠΕΛΛΟ (1)-1963,

Όπως το '97 στη Ρώμη και το '12 στην Πόλη!

Ο Ολυμπιακός δεν θα μπορούσε να μην κυριαρχεί και να πρωταγωνιστεί σε όλα τα αθλήματα, καθώς μιλάμε για έναν τεράστιο αθλητικό οργανισμό. Στα τέλη λοιπόν της δεκαετίας του '30, δημιουργήθηκε η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού με παίκτες από την «Ιωνίδιο» Σχολή. Μεγάλες μορφές του ελληνικού μπάσκετ φόρεσαν την «ερυθρόλευκη» φανέλα, σπουδαίοι προπονητές έγραψαν ιστορία, με τον Ολυμπιακό να γιγαντώνεται και να πρωταγωνιστεί εντός και εκτός συνόρων. Μεγαλύτερες στιγμές -μέχρι τις επόμενες- η κατάκτηση των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων (Ευρωλίγκα) το 1997 στη Ρώμη και το 2012 στην Κωνσταντινούπολη.

Το πρωτάθλημα του 1949 ήταν ο πρώτος τίτλος στην ιστορία της ομάδας, ενώ έντεκα χρόνια μετά (1960) ήρθε και ο δεύτερος. Τη δεκαετία του '70 δημιουργήθηκε μια ομάδα τίτλων με βάση τη χρυσή φουρνιά από Ελληνοαμερικανούς μπασκετμπολίστες (Γιατζόγλου, Καστρινάκης, Μελίνι, Διάκουλας) και τον «Πατριάρχη» του ελληνικού μπάσκετ Φαίδωνα Ματθαίου στον πάγκο.

Ο Ολυμπιακός φτάνει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1976, ενώ δυο χρόνια μετά με τον Κώστα Μουρούζη έρχεται και το τέταρτο πρωτάθλημα. Το 1978 ο Ολυμπιακός φτάνει στην τελική φάση των «6» του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ήταν η κορυφαία έως τότε στιγμή αυτής της ομάδας που κατέκτησε ακόμα, τέσσερα κύπελλα Ελλάδας.

Μετά τα στείρα χρόνια στη δεκαετία του '80, το 1991 ήρθε η «αναγέννηση»του Ολυμπιακού. Ο Σωκράτης Κόκκαλης ανέλαβε τα ηνία και οδήγησε την ομάδα στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης. Πέντε συνεχόμενα πρωταθλήματα (1993, 94, 95, 96, 97), τρία κύπελλα (1994, 97, 02) και βεβαίως το Κύπελλο Πρωταθλητριών στο Final 4 της Ρώμης (1997) είναι το επιστέγασμα μιας εντυπωσιακής πορείας του Ολυμπιακού που έπαιξε ακόμη σε δυο ευρωπαϊκούς τελικούς (1994, 1995) στα τέσσερα Final 4 που αγωνίστηκε (1999 - 3η θέση).

Το 2004 ενίσχυσαν οικονομικά την «ερυθρόλευκη» ΚΑΕ οι αδελφοί Αγγελόπουλοι, Παναγιώτης και Γιώργος, μέχρι να αναλάβουν το 2009 εξ ολοκλήρου την ΚΑΕ. Ο πρώτος τίτλος ήρθε τον Φεβρουάριου του 2010, με την κατάκτηση του Κυπέλλου ενώ στη συνέχεια ήρθε η δεύτερη συνεχόμενη πρόκριση σε Final 4. Την επόμενη σεζόν (2011) ο Ολυμπιακός κατέκτησε και πάλι το Κύπελλο Ελλάδας, που αποτέλεσαν τις βάσεις για τις μελλοντικές επιτυχίες. Πρωτάθλημα Ευρώπης και Ελλάδας το 2012, με τα καλύτερα να είναι προς των πυλών.

ΤΙΤΛΟΙ

ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ (2): 1997, 2012,
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΕΛΛΑΔΟΣ (10): 1949, 1960, 1976, 1978, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 2012,
ΚΥΠΕΛΛΑ ΕΛΛΑΔΟΣ (9): 1976, 1977, 1978, 1989, 1994, 1997, 2002, 2010, 2011,

Αυτοκράτορας!

Μεγάλες στιγμές και δυνατές συγκινήσεις στον κόσμο του Ολυμπιακού έχει χαρίσει και ο Ερασιτέχνης.

Άλλωστε ο Θρύλος δεν είναι αυτοκράτορας μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά κάθεται στον θρόνο του ελληνικού αθλητισμού, αφού έχει τις σημαντικότερες επιτυχίες από κάθε άλλον εντός συνόρων.

Μόνο και μόνο τα ευρωπαϊκά σε τόσα πολλά αθλήματα δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο γιατί οι ΓΑΥΡΟΙ μπορούν να είναι περήφανοι και να βρίσκονται πάντα στην κορυφή! Ευρωπαϊκά στο ανδρικό βόλεϊ, κατάκτηση της κορυφής της γηραιάς ηπείρου και στο πόλο ανδρών, την ώρα που και το γυναικείο τμήμα είναι στην ελίτ. Πράγματα που απλά άλλοι δεν τα ζουν ποτέ για τον Θρύλο είναι… ρουτίνα.

ΒΟΛΕΪ ΑΝΔΡΩΝ

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ (25): 1968, 1969, 1974, 1976, 1978, 1979, 1980, 1981, 1983, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2009, 2010, 2011,
ΚΥΠΕΛΛΟ ΕΛΛΑΔΟΣ (13): 1981, 1983, 1989, 1990, 1992, 1993, 1994, 1997, 1998, 1999, 2001, 2009, 2011,
SUPER CUP ΕΛΛΑΔΟΣ (2): 2000, 2010,
ΚΥΠΕΛΛΟ ΚΥΠΕΛΛΟΥΧΩΝ (1): 1996,
TOP TEAMS CUP (1): 2005,
LEAGUE CUP (1): 2013,

ΒΟΛΕΪ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
ΚΥΠΕΛΛΟ ΕΛΛΑΔΑΣ (2): 2011, 2012

ΠΟΛΟ ΑΝΔΡΩΝ
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΕΛΛΑΔΟΣ (26): 1927, 1933, 1934, 1936, 1947, 1949, 1951, 1952, 1969, 1971, 1992, 1993, 1995, 1996, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011
ΚΥΠΕΛΛΑ ΕΛΛΑΔΟΣ (14): 1992, 1993, 1997, 1998, 2001, 2002, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011
ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΠ ΕΛΛΑΔΟΣ (2): 1997, 1998
CHAMPIONS LEAGUE (1): 2002
ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΠ ΕΥΡΩΠΗΣ (1): 2002

ΠΟΛΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΕΛΛΑΔΟΣ (4): 1995, 1998, 2009, 2011

ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΕΛΛΑΔΟΣ (53): 1929, 1930, 1931, 1932, 1933, 1934, 1937, 1960, 1961, 1962, 1967, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012,
ΔΙΑΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΚΥΠΕΛΛΑ ΕΛΛΑΔΟΣ (4): 1997, 1998, 1999, 2001
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ (1): 2010

ΣΤΙΒΟΣ
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΣΤΙΒΟΥ ΑΝΔΡΩΝ (7): 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012,
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΛΕΙΣΤΟΥ ΣΤΙΒΟΥ ΑΝΔΡΩΝ (4): 2010, 2011, 2012, 2013,
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΑΝΩΜΑΛΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΑΝΔΡΩΝ (12): 1965, 1966, 1967, 1984, 2003, 2005, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013,
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΣΤΙΒΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ (1): 2010,
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΔΙΑΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΑΝΔΡΩΝ (1): 2000,

Οι παραπάνω είναι μόνο λίγοι από τους εκατοντάδες τίτλους του Θρύλου, που πρωταγωνιστεί τόσο στο πινγκ πονγκ και τις καταδύσεις, όσο και στην πυγμαχία και την πάλη, αλλά και πολλά άλλα αθλήματα.

Πηγή http://www.gavros.gr