Το ποίημα του Δημοτικού Σχολείου Παπάδου που βραβευτηκε σε διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης

Όνειρα παιδιών

Σβήνω - γράφω για να βρω
τη λέξη που ταιριάζει στον κάθε μου αδερφό.
Είναι η γλώσσα αυτή που μ` οδηγεί
για τον καθένα μας ξεχωριστή.
Είναι δημιουργία κι ίσως τεχνολογία
μες στ` αυλάκι του μεγάλου κόσμου.
Στις αυλές των σχολείων και στους κήπους,
στα παιδιά παίζουν και γελούν,
ονειρεύονται από το πουθενά ποδήλατα,
άσπρα και φανταχτερά με ολόχρυσα φτερά.

Είναι εκεί η ευτυχία της θάλασσας.
Η ευτυχία του ήλιου.
Η ευτυχία των ματιών που αγαπούν.
Είναι εκεί η ομορφιά που δεν σβήνει.
Να χαμογελάς.
Να χαμογελάς όταν φυσάει το αεράκι
που κοιτά με λύπη τ` απομεινάρια της μέρας,
αυτά που άφησε το μελτέμι μπροστά
στις πόρτες των θαλασσινών σπιτιών.

Είναι εκεί η ευτυχία της φιλίας.
Στο παιχνίδι με τους φίλους.
Στη χαρά της συντροφιάς. Στο παιδί που χαίρεται.
Καθώς οι τόποι έχουν τη δική τους ιστορία.
Είναι αυτό που κοιτούν τα μάτια στους καθρέφτες.

Είναι εκεί η ευτυχία του ήλιου που λάμπει στα νερά.
Η ευτυχία του ανθρώπου πάνω στη
Γη με τη μικρή καρδιά και τα μεγάλα έργα,
που δαμάζουν τα κύματα και θαυμάζουν τα ψάρια τα χρωματιστά.
Το φως της λάμπας ενός μικρού σπιτιού
και το βουνό που αντιφεγγίζει
τις τελευταίες αχτίδες.
Ωραίες όσο εσύ!

Η ποίηση καράβι που ταξιδεύει
στα καταπράσινα λιβάδια με καπετάνιο τον ποιητή.
Το χρώμα του ονείρου σου
που στα δικά μου μάτια ταξιδεύει.

Οι μαθητές της Στ´ τάξης τού Δημοτικού σχολείου Παπάδου - Γέρας - Λέσβου
Μετάφραση στα Ιταλικά, Βαγγέλλης Αξιώτης