Γιατί η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να βγει από το τούνελ της ύφεσης, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον

Το παρόν άρθρο έχει σκοπό να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, για την πορεία της ελληνικής οικονομίας η οποία ακολουθεί μια καταστροφική κατεύθυνση, αντι-αναπτυξιακή, χωρίς κανένα προσανατολισμό, μόνο και μόνο για να ακολουθεί τις επιταγές των ξένων δανειστών, για αποπληρωμή των όσων έχουμε δανειστεί μέχρι τώρα.
Μια χώρα για να έχει μια οικονομία η οποία να βρίσκεται σε αναπτυξιακή τροχιά, πρέπει πρώτα απ΄όλα να έχει μια ανταγωνιστική ιδιωτική οικονομία με εξαγωγικό πρόσημο, ισχυρές δημόσιες επενδύσεις χωρίς γραφειοκρατικούς περιορισμούς, εκπαιδευτικό σύστημα,υποδομές,κουλτούρα και ισχυρή ιδιωτική κατανάλωση.
Η ελληνική οικονομία, αν εξαιρέσει κανείς τον γεωργικό τομέα, με τα όποια προβλήματα του, παραδοσιακά είναι ο μόνος που μαζικά δραστηριοποιείται στο εξωτερικό, ικανός να ανταγωνιστεί τους ξένους.Από κει και πέρα κανένα άλλο τμήμα της οικονομίας, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ανταγωνιστικό και αυτό γιατί δεν υπήρξε, από τις κυβερνήσεις και τους εμπλεκόμενους φορείς,μια συζήτηση για το τι οικονομία θέλουμε,με ποιους όρους,με τι σχεδιασμό και με ποιες υποδομές.Ερωτήματα που ποτέ δεν απαντήθηκαν, γιατί απλά ποτέ δεν τέθηκαν από κανέναν.
Μέσα σε όλα αυτά τα προβλήματα, με ένα τεράστιο κρατικό τομέα παρεμβατικό σε κάθε όψη της οικονομικής ζωής και ένα ιδιωτικό να βρίσκεται πάντα στη σκιά τού δημοσίου,ήρθαν να προστεθούν και τα διάφορα μνημόνια που οι κυβερνήσεις αναγκάστηκαν να υπογράψουν από το 2009 μέχρι σήμερα.Το 2009 η κυβέρνηση του Γ.Παπανδρέου βρέθηκε μπροστά σε ένα τρομακτικό δίλλημα, χρεοκοπία της χώρας ή υπογραφή μιας δυσβάσταχτης και άθλιας συμφωνίας με τους ξένους,ΔΝΤ ,ΕΕ και ΕΚΤ για να μπορέσει η χώρα να σωθεί από την άβυσσο της υπερχρέωσης.
Οι κυβερνήσεις σε κατάσταση πανικού προτίμησαν να δεχτούν την εξωτερική βοήθεια του ΔΝΤ και των άλλων, για να σώσουν την χώρα, από εκεί και πέρα οι όποιες διαπραγματεύσεις, για την όσο τον δυνατόν μείωση από τις συνέπειες της εφαρμογής των μνημονίων, απέβησαν άκαρπες.
Έτσι η οικονομική βοήθεια που δέχτηκε ή πρόκειται να δεχτεί η χώρα, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να διοχετευτεί στην πραγματική οικονομία,αλλά στην αποπληρωμή χρεών προηγούμενων ετών,στην εξόφληση κάποιων απαιτήσεων από το κράτος σε ιδιώτες και στην αποζημίωση τραπεζών, εξαιτίας της απώλειας κεφαλαίων από το περίφημο «κούρεμα» που δέχτηκαν οι τοποθετήσεις τους σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.
Φυσικά σε καμμία περίπτωση δεν θεωρούμε ότι με τα διάφορα προγράμματα επιχειρηματικής στήριξης,τύπου ΕΣΠΑ,  πρόκειται να αλλάξει το κλίμα,μιας και η φιλοσοφία αυτών των προγραμμάτων βασίζεται στην άποψη ότι εφόσον ενισχυθεί η ατομική οικονομική μονάδα, τότε θα προέλθει η οικονομική ανάπτυξη, αγνοώντας το γενικότερο πλαίσιο στο οποίο βρίσκεται η ελληνική οικονομία.
Τι μένει να δούμε από εδώ και μπρος από την έως τώρα εφαρμοζόμενη πολιτική της κυβέρνησης;
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση έχει επιλέξει τον αυτόματο πιλότο για την διαχείριση της οικονομίας, χωρίς καμία διάθεση παρέμβασης και στήριξης της.Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η παραγωγική βάση τής χώρας θα συνεχίσει να υποχωρεί,η ανεργία να καλπάζει σε πρωτόγνωρους ρυθμούς και οι κοινωνικές εντάσεις να απειλούν την συνοχή και τη σταθερότητα της χώρας.
Άραγε υπάρχει κάποιος από τους υπεύθυνους που να αναλογίζεται τις συνέπειες ,από την έως τώρα πολιτική,υπάρχει η διάθεση έστω και την ύστατη ώρα,για αλλαγή κατεύθυνσης από την ακολουθούμενη πορεία;
Από τους συνεργάτες μας www.24-ores.com