Η άνοδος της Χρυσής Αυγής και η ερμηνεία της για το πολιτικό σύστημα της χώρας

Η Χρυσή Αυγή έγινε γνωστή στις τελευταίες εκλογές, σαν το κόμμα εκείνο που από την αφάνεια εκτοξεύτηκε στην πέμπτη θέση σε εκλογικά ποσοστά και σήμερα πιθανώς να βρίσκεται στην τρίτη, με περίπου μισό εκατομμύριο ψήφους.
Βέβαια το κόμμα του Νίκου Μιχαλολιάκου δεν εμφανίστηκε από το πουθενά ,υπάρχει τα τελευταία τριάντα χρόνια από τις αρχές της δεκαετίας του ΄80,αλλά η επιρροή του όλα αυτά τα χρόνια ήταν ασήμαντη,για τα εκλογικά δεδομένα της χώρας.

Δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με τις πολιτικές θέσεις του συγκεκριμένου κόμματος,ούτε να αναλωθούμε σε αφορισμούς για τον πολιτικό προσανατολισμό του,άλλωστε έχουν ειπωθεί τόσα πολλά που ακόμα μια τοποθέτηση θα ήταν ανούσια. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι γιατί ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού επέλεξε ένα σχετικά άγνωστο κόμμα,με μια ιδεολογική ταυτότητα που αμφισβητεί ευθέως τη δεδομένη πολιτική κατάσταση , την μεταπολιτευτική δημοκρατία, που επικράτησε από το 1974 μέχρι σήμερα .
Τι άλλαξε από τις εκλογές του 2009,που μέχρι τότε η δύναμη της Χρυσής Αυγής ήταν ασήμαντη, έως εκείνες του 2012 που διεκδίκησε πρωταγωνιστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας;
H απάντηση είναι απλή:η κρίση που έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή του νεοέλληνα,με τις μειώσεις μισθών,τα χαράτσια,τις απολύσεις, και γενικά την κατάρρευση της παραγωγής και της οικονομίας,ενώ προβλήματα όπως εκείνα της εγκληματικότητας και τη λαθρομετανάστευσης συνέχισαν να ταλαιπωρούν την καθημερινότητα μας και όλα αυτά μαζί να δημιουργούν συνθήκες ασφυκτικής διαβίωσης.Οι αλλαγές που επέφεραν στην καθημερινότητα μας είναι τόσο δραματικές, που όμοιες τους δεν έχουμε ζήσει τα τελευταία σαράντα χρόνια.
Ιδιαίτερα η παραπομπή της χώρας στα προγράμματα λιτότητας του ΔΝΤ, έδειξε πόσο πλαστή εικόνα της ευημερίας συντηρούσαν όλα τα κόμματα εξουσίας, τις τελευταίες δεκαετίες.Μια δημοκρατία που στηρίχτηκε σε πήλινα πόδια ,με ένα πελατειακό κράτος που άνθησε και συνεχίζει να ανθεί.Η κρίση ήρθε και οι εργαζόμενοι ρίχτηκαν στην πυρά των μνημονίων,αλλά εκείνο που έγινε κατανοητό ήταν ότι οι υπαίτιοι για την κατάντια της χώρας παρέμειναν στο απυρόβλητο ,ενώ η εγκληματική άσκηση πολιτικής εξουσίας εκ μέρους τους παρέμεινε ατιμώρητη.
Αυτή λοιπόν η άμεση αμφισβήτηση της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας και το αίτημα της βίαιης εκκαθάρισης της πολιτικής σκηνής από τους υπαίτιους της καταστροφής, αιτήματα που τέθηκαν επιτακτικά από τη Χρυσή Αυγή,ήταν που συγκίνησαν τμήμα των ψηφοφόρων και τους έστρεψαν προς αυτήν.Σε αυτό το σημείο να τονίσουμε ότι τα παραδοσιακά κόμματα της αριστεράς δεν κατάφεραν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον αυτών των ψηφοφόρων, η δράση τους όλα αυτά τα χρόνια θεωρήθηκε ανίκανη να επιφέρει ρήξεις στο πολιτικό σκηνικό και το αίτημα για εξέγερση από τη γενιά του πολυτεχνείου μεταβλήθηκε, με την πάροδο των χρόνων,σε αίτημα για προσωπική επιτυχία, βόλεμα, άσκηση εξουσίας.
Δύσκολα θα μπορούσαμε να αποδεχτούμε  την άποψη ότι οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής ,που απ’ότι φαίνεται πρόκειται για νέους ανθρώπους, εμφορούνται από νεοναζιστικές απόψεις, ξαφνικά μισό εκατομμύριο έλληνες να έγιναν λάτρεις της χιτλερικής ιδεολογίας,διαχωρίζοντας με αυτό τον τρόπο, την ιδεολογία της, από το μήνυμα που έστειλαν οι ψηφοφόροι της. Εκείνο που πιστεύουμε ότι λένε με την ψήφο τους είναι ότι για να υπάρξει ένα κάποιο μέλλον και για αυτούς, είναι αναγκαία μια  βίαη κάθαρση του πολιτικού κατεστημένου και αυτό μπορεί να επιτευχθεί με δραστικές και άμεσες λύσεις.
Ερμηνείες για την άνοδο της Χρυσής Αυγής υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν,καταθέτουμε τη δική μας κριτική όχι για να δικαιολογήσουμε την ιδεολογία του συγκεκριμένου κόμματος, ούτε για να υιοθετήσουμε τη δράση της,αλλά για να σταθούμε στην άποψη των ανθρώπων εκείνων που την ψήφισαν και που οι απόψεις τους έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον των αναλυτών.

Απο τους συνεργάτες μας www.24-ores.com