Μια κριτική αποτίμηση της τηλεοπτικής σειράς "Καρυωτάκης" της ΝΕΤ
Η σειρά καταφέρνει με επιτυχία να αναπαραστήσει την ελληνική κοινωνία των αρχών του 20 αιώνα.Οι ηθοποιοί μεταφέρουν με πειστικότητα τους ρόλους τους,ενώ η σειρά διανθίζεται με ιστορικές λεπτομέρειες, δίνοντας και το κοινωνικό πλαίσιο, όπου έδρασαν οι ήρωες της σειράς.
Τα σκηνικά και τα κουστούμια είναι επιμελημένα,ενώ αποκαλύπτονται άγνωστες πτυχές των πρωταγωνιστών, του Κώστα Καρυωτάκη και της Μαρίας Πολυδούρη.
Έκπληξη αποτελεί και μάλιστα ευχάριστη πως αποδόθηκαν οι διάλογοι στην ιστορική αναπαράσταση των γεγονότων, στο βαθμό μάλιστα πως δεν υπάρχει καμμία αυτοβιογραφία του ποιητή, κάτι που σημαίνει πως οι συντελεστές της σειράς έψαξαν αρκετά και ανέδειξαν όλες τις ιστορικές λεπτομέρειες που συνέθεταν την ελληνική κοινωνία της εποχής.
Τι λείπει άραγε από τη σειρά ώστε να ξεφύγει από τη δεδομένη ιστορική αποτίμηση των γεγονότων μιας εποχής;
Αυτό που λείπει είναι η συναισθηματική και δραματουργική προσέγγιση της ζωής του Καρυωτακή,οι ψυχολογικές εντάσεις και διακυμάνσεις του ποιητή που έδωσε στο λογοτεχνικό κόσμο μια άλλη διάσταση στην ποιητική γραφή.Και κυρίως η σειρά δεν δίνει καμία απάντηση στο γεγονός πως η μόνιμη μελαγχολική διάθεση του ποιητή ίσως ήταν και η αιτία για να αποδώσει στην ποιητική τέχνη μια πρωτόγνωρη διάθεση. Η σειρά κάλλιστα θα μπορούσε να αποδοθεί ως θεατρικό έργο, όπου οι διάλογοι και το ταλέντο των ηθοποιών αποκτούν κυρίαρχη σημασία.
Αντί για όλα αυτά, ο πρωταγωνιστής αναλίσκεται, στη σειρά, σε ατέρμονες συζητήσεις με φίλους,γνωστούς και συναδέλφους του.Φαίνεται οι σχέσεις του ποιητή να είναι καλές με όλους ,εκτός από εκείνη από εκείνη της Πολυδούρη που μάλλον ήταν έντονα συναισθηματικά φορτισμένη.
Θα ήθελα στο σημείο αυτό να αντιπαραβάλω, ένα άλλο βιογραφικό έργο και τον τρόπο που αποδόθηκε στον κινηματογράφο αυτή τη φορά, εκείνο που αναφέρεται στη ζωή του διάσημου μαθηματικού Τζων Φορμπς Νας με τον τίτλο"Ενας υπέροχος άνθρωπος».
Στο «Ένας υπέροχος άνθρωπος» ο σκηνοθέτης καταφέρνει να μεταδώσει στον θεατή όλες τις συναισθηματικές μεταπτώσεις του πρωταγωνιστή με φοβερή ένταση και πειστικότητα. Τέλεια δραματουργική μεταφορά της συγκριμένης βιογραφίας του πρωταγωνιστή, με τον θεατή να πάσχει μαζί με τον πρωταγωνιστή και να παρακολουθεί την κορύφωση του έργου σε μια πορεία κάθαρσης, αφού τελικά ο πρωταγωνιστής καταφέρνει να απαλλαγεί από τις ψυχολογικές μεταπτώσεις του, ενώ κερδίζει και το βραβείο Νόμπελ.
Υπάρχει κάτι παρόμοιο με τη σειρά «Καρυωτάκης»; Εν τέλει η σειρά «Καρυωτάκης» παραμένει άνευρη, συναισθηματικά αποδυναμωμένη, μια ακαδημαϊκή μεταφορά της βιογραφίας του μεγάλου ποιητή.Ο θεατής παραμένει αμέτοχος των εξελίξεων, καθ’όλη τη διάρκεια του έργου. Μια συντηρητική προσέγγιση ανάλυσης γεγονότων. Και το ερώτημα παραμένει γιατί άραγε έγινε επιλογή αυτής της οπτικής απόδοσης του έργου;
Aπό τους συνεργάτες μας www.24-ores.com
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ