Ζωή με ημερομηνία λήξης!

Φανταστείτε τη ζωή του Νεοέλληνα μέχρι την εποχή της κρίσης, να ξεκινάει με το χτύπημα του ξυπνητηριού.
Για να θυμηθούμε σκηνές από παλιές ελληνικές ταινίες όπου ο αλέκτωρ, ο κόκορας, έδινε το έναυσμα για το πρωινό ξύπνημα,τον αγουροξυπνημένο κόσμο να συνωστίζεται στα μέσα μαζικής μεταφοράς και να φτάνει ασθμαίνοντας στα γραφεία, να προλάβει να «χτυπήσει την κάρτα του».
Οι εργάτες στις βιομηχανίες να γεμίζουν τις αυλές των εργοστασίων για να ξεκινήσουν το μεροκάματο. Είναι οι εποχές που κράτησαν από την μεταπολεμική Ελλάδα, τότε που η Αθήνα ήταν ένα απέραντο εργοτάξιο, τότε που πάρκα,πλατείες, χώροι πράσινου παραδίδονταν στην ισοπεδωτική μπουλντόζα του τσιμέντου.
Έτσι ρυθμίζονταν η ζωή του Έλληνα και δεν άλλαξε ούτε μέχρι πρόσφατα, μόνο οι απολαβές,οι συνθήκες εργασίας και το ωράριο βελτιώθηκαν, στο πέρασμα των καιρών, μετά από πιέσεις των εργατικών συνδικάτων και την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος. Η κατανάλωση έδινε τον τόνο της οικονομίας, και κάπως έτσι περνούσε η ζωή του Νεοέλληνα, ότι τα πράγματα θα γίνουν ακόμη καλύτερα, με την είσοδο της χώρας στο ευρώ, αφού θα μπαίναμε στον «σκληρό πυρήνα» των χωρών της ΕΕ,για να θυμηθούμε μια αλήστου μνήμης δήλωση του Κώστα Σημίτη.
Τα πράγματα μόνο έτσι δεν εξελίχτηκαν και ποιος θα το φαντάζονταν, ότι αυτή η περίφημη έκφραση του πρώην πρωθυπουργού, θα έδινε λίγα χρόνια μετά,τον πένθιμο τόνο της σημερινής σκληρής πραγματικότητας των μνημονίων. Το ρολόι χτυπά τώρα όχι για τον εργαζόμενο, αλλά για τον άνεργο.Οι όροι ζωής άλλαξαν άρδην και μαζί μια νέα πραγματικότητα εμφανίστηκε αυτή του νεόπτωχου, του νέου άστεγου.
Μια χώρα που η ζωή του μοιάζει με ξεκούρδιστο ρολόι, αυτή είναι η σημερινή Ελλάδα,και ο χρόνος να αποκτά νέο νόημα και να περιμένει πότε θα βγει από τον σημερινό εφιάλτη.
Το ρολόι που έδινε τον τόνο στο πλαίσιο λειτουργίας της ζωής του νεοέλληνα, φάνηκε να ξεκουρδίζεται, να χάνει το βηματισμό του και άλλοτε να χτυπά αργά και βασανιστικά και άλλοτε πιο αργά.Ο τόνος του, να μένει αδιάφορος στα κουρασμένα βλέμματα των ανέργων και άλλοτε εκνευριστικά, για τον υπερχρεωμένο Έλληνα που πρέπει έγκαιρα να πληρώσει τη δόση του λογαριασμού και των δανείων του, να τρέξει να συγκεντρώσει το υπόλοιπο και μάλιστα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο. Και η επόμενη μέρα να ξεκινάει με το ίδιο βασανιστικό ερώτημα, πότε θα φτάσει η ημερομηνία λήξης της περιπέτειας του.

Από τους συνεργάτες μας www.24-ores.com