Η ιστορία του διαδικτύου (Internet)
Η Ρωσία είχε ήδη στείλει στο διάστημα τον δορυφόρο Σπούτνικ 1 κάνοντας τους Αμερικανούς να φοβούνται όλο και περισσότερο για την ασφάλεια της χώρας τους. Θέλοντας λοιπόν να προστατευτούν από μια πιθανή πυρηνική επίθεση των Ρώσων δημιούργησαν την υπηρεσία προηγμένων αμυντικών ερευνών ARPA (Advanced Research Project Agency) γνωστή ως DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency) στις μέρες μας. Αποστολή της συγκεκριμένης υπηρεσίας ήταν να βοηθήσει τις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ να αναπτυχθούν τεχνολογικά και να δημιουργηθεί ένα δίκτυο επικοινωνίας το οποίο θα μπορούσε να επιβιώσει σε μια ενδεχόμενη πυρηνική επίθεση.
Το αρχικό θεωρητικό υπόβαθρο δόθηκε από τον Τζ. Λικλάιντερ (J.C.R. Licklider) που ανέφερε σε συγγράμματά του το "γαλαξιακό δίκτυο". Η θεωρία αυτή υποστήριζε την ύπαρξη ενός δικτύου υπολογιστών που θα ήταν συνδεδεμένοι μεταξύ τους και θα μπορούσαν να ανταλλάσσουν γρήγορα πληροφορίες και προγράμματα. Το επόμενο θέμα που προέκυπτε ήταν ότι το δίκτυο αυτό θα έπρεπε να ήταν αποκεντρωμένο έτσι ώστε ακόμα κι αν κάποιος κόμβος του δεχόταν επίθεση να υπήρχε δίοδος επικοινωνίας για τους υπόλοιπους υπολογιστές. Τη λύση σε αυτό έδωσε ο Πολ Μπάραν (Paul Baran) με τον σχεδιασμό ενός κατανεμημένου δικτύου επικοινωνίας που χρησιμοποιούσε την ψηφιακή τεχνολογία. Πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε και η θεωρία ανταλλαγής πακέτων του Λέοναρντ Κλάινροκ (Leonard Kleinrock), που υποστήριζε ότι πακέτα πληροφοριών που θα περιείχαν την προέλευση και τον προορισμό τους μπορούσαν να σταλούν από έναν υπολογιστή σε έναν άλλο.
Στηριζόμενο λοιπόν σε αυτές τις τρεις θεωρίες δημιουργήθηκε το πρώτο είδος διαδικτύου γνωστο ως ARPANET. Εγκαταστάθηκε και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1969 με 4 κόμβους μέσω των οποίων συνδέονται 4 μίνι υπολογιστές (mini computers 12k): του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στην Σάντα Μπάρμπαρα του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, το SRI στο Στάνφορντ και το πανεπιστήμιο της Γιούτα. Η ταχύτητα του δικτύου έφθανε τα 50 kbps και έτσι επιτεύχθηκε η πρώτη dial up σύνδεση μέσω γραμμών τηλεφώνου. Μέχρι το 1972 οι συνδεδεμένοι στο ARPANET υπολογιστές έχουν φτάσει τους 23, οπότε και εφαρμόζεται για πρώτη φορά το σύστημα διαχείρισης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου(e-mail). Σημαντικοί σταθμοί στην πορεία εξελιξης του διαδικτύου
1989
Το 1989 οι υπεύθυνοι του εργαστηρίου του CENR είχαν την ανάγκη να μοιράζονται κοινές πληροφορίες με άλλους ερευνητές που βρίσκονταν σε απομακρυσμένους υπολογιστές.Επειδή οι πληροφορίες που αντάλασσαν μεταξύ τους ήταν γραφικά κείμενα,εικόνες,σχέδια ήταν αναγκασμένοι να χρησιμοποιούν πολλές εφαρμογές.Αυτό τους ανάγκασε να επινοήσουν μια εφαρμογή η οποία ήταν σε θέση να χειριστεί τα πάντα.
1990
Το 1990 κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα browser ο οποίος μπορούσε να χειριστεί μόνο κείμενα.
1991
Το 1991 κατάφεραν να διευρύνουν το πρόγραμμα τους έτσι ώστε να χειρίζεται και υπηρεσίες FTP και TELNET.
1992-1994
Από το 1992 μέχρι το 1994 μπήκαν και άλλες εταιρείες στο παιχίδι της δημιουργίας browser ,όπως η NetScape, η Microsoft και άλλες.Να αναφέρουμε ότι ο πρώτος broswer ήταν o Mosaic που δημιουργήθηκε από την NCSA του πανεπιστημίου του Ιλλινόϊς.
Οι ιδρυτές του google o Larry Page και ο Sergey Brin ισχυρές προσωπικότητες και παθιασμένοι με τους υπολογιστές διαφωνούσαν με έντονο τρόπο για όλα την πρώτη φορά που συναντήθηκαν το 1995. Σπουδαστές στην επιστήμη των υπολογιστών και οι δυο, σε μια συνάντηση ξενάγηση στο πανεπιστήμιο του Stanford, διαφωνούσαν σε όλα μέχρι που βρήκαν κοινό τόπο στον τρόπο που σκέφτονταν, για το πως έπρεπε να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της άντλησης σχετικών μεταξύ τους πληροφοριών από μια τεράστια βάση δεδομένων. Η συνεργασία τους δεν άργησε να ξεκινήσει και το 1996 δημιούργησαν μια μηχανή αναζήτησης, την BackRub.
Ένα χρόνο αργότερα ήδη είχε ξεκινήσει να μεγαλώνει η φήμη για την καινούργια τεχνολογία αναζήτησης που εφάρμοζαν. Το 1998 συνέχιζαν να καλυτερεύουν την τεχνολογία που αποτέλεσε την καρδιά του google και έψαχναν για πιθανούς συνεργάτες παρόλο που δεν είχαν σκεφτεί ακόμα να δημιουργήσουν μια εταιρεία για την τεχνολογία τους. Μεταξύ αυτών που απευθύνθηκαν ήταν και o David Filo, φίλος κι ο ένας εκ των συνιδρυτών του Yahoo, ο οποίος τους ενθάρρυνε και τους είπε όταν θα ανέπτυσσαν πλήρως την ιδέα τους να τον ειδοποιούσαν, τους συμβούλευσε μάλιστα να ιδρύσουν μια δικιά τους εταιρεία με τη μηχανή αναζήτηση τους. Όμως δεν ήταν όλα θετικά, ο πρόεδρος ενός μεγάλου portal τους είπε ότι "όσο είμαστε στο 80% ισάξιοι του ανταγωνισμού, είμαστε μια χαρά και ότι οι χρήστες του Internet δεν ενδιαφέρονται για αναζητήσεις". Έχοντας αποτύχει να τραβήξουν το ενδιαφέρον των μεγάλων portal της εποχής αποφάσισαν ότι κάνουν να το κάνουν μόνοι τους, έτσι άρχισαν την αναζήτηση μετρητών καταρχάς για να ξεπληρώσουν τις πιστωτικές τους κάρτες που τις είχαν φτάσει στα όρια για να αγοράσουν ένα terabyte μνήμης για το δίκτυο τους.
Τότε μίλησαν στον Andy Bechtolsheim έναν από τους ιδρυτές της Sun microsystems μόνο που τον είδαν για σύντομο χρονικό διάστημα, ίσα ίσα που πρόλαβαν τα του αναπτύξουν τις ιδέες τους. Ο Bechtolsheim, άνθρωπος που έβλεπε μακρυά κατάλαβε το πόσο σημαντικό είναι το εγχείρημα τους. Όμως ήταν βιαστικός και έπρεπε να φύγει. "Αντί να μου εξηγήσετε όλες τις λεπτομέρειες γιατί να μη σας δώσω κατευθείαν μια επιταγή;" τους είπε και τους την έδωσε. 100000 δολάρια πληρωτεές στην εταιρεία google. Ομως εταιρεία google δεν υπήρχε ακόμα για να την εισπράξει. Η επιταγή περίμενε μερικές βδομάδες στο συρτάρι τους. Όταν μετά από επίμονες παρακλήσεις σε φίλους, συγγενείς και γνωστούς κατάφεραν να μαζέψουν τελικά γύρω στο ένα εκατομμύριο δολάρια, τον Σεπτέμβριο του 1998, η εταιρεία google ήταν πια επίσημο γεγονός και ήταν η εταιρεία που σε λίγα χρόνια ανέτρεψε τα πάντα στην τεχνολογία των μηχανών αναζήτησης.
Στο τέλος του 2003 οι φοιτητές του Harvard Cameron Winklevoss, Tyler Winklevoss και Divya Natura, αναζητούσαν έναν προγραμματιστή για να κάνει πραγματικότητα μια ιδέα, που όπως ισχυρίζονται μέχρι σήμερα, είχαν από το 2002. Μια ιστοσελίδα επικοινωνίας μεταξύ των φοιτητών που επρόκειτο να την ονομάσουν “HarvardConnections.com”.
Στην αρχή είχαν πληρώσει έναν άλλον φοιτητή, ο οποίος όμως εγκατέλειψε το σχέδιο και πρότεινε έναν δευτεροετή φοιτητή που τον έλεγαν… Μark Zuckerberg.
Ο Ζuckerberg ήταν ήδη γνωστός μεταξύ των φοιτητών, καθώς είχε δημιουργήσει το “Facemash”, το οποίο έπαιρνε φωτογραφίες από την επίσημη ιστοσελίδα του Harvard και συνδυάζοντάς τις ζητούσε από όσους έμπαιναν στη σελίδα να ψηφίζουν ποιος φοιτητής ή φοιτήτρια είναι πιο ελκυστικός/η.
Το “Facemash” είχε μεγάλη επιτυχία και αυτός ήταν ο λόγος που ο Zuckerberg προτάθηκε στους τρεις φοιτητές.
Στο πρώτο ραντεβού των τριών με τον Zuckerberg του ανέφεραν το σχέδιό τους για τη δημιουργία μιας σελίδας που αρχικά θα ήταν μόνο για τους φοιτητές του Harvard και στη συνέχεια θα επεκτεινόταν στα σχολεία όλης της χώρας.
Ο Zuckerberg έδειξε ενδιαφέρον για την ιδέα και έστειλε μήνυμα στους φοιτητές ότι θα μπορούσε να φτιάξει ένα προσχέδιο για τη σελίδα μέχρι την επόμενη μέρα.
Στη συνέχεια ο Zuckerberg έστελνε μηνύματα με πληροφορίες για την πρόοδό του πάνω στη δημιουργία της σελίδας δείχνοντας ότι θεωρεί τον εαυτό του μέλος της ομάδας.
Λίγο αργότερα όμως, τα μηνύματα άλλαξαν ύφος. Ο Zuckerberg άρχισε να γράφει δικαιολογίες για το ότι δεν μπορούσε να τους συναντήσει, λόγω φόρτου εργασίας, αν και σύμφωνα με τους τρεις, ο πραγματικός λόγος ήταν ότι είχε αποφασίσει να κλέψει την ιδέα τους και πλέον δούλευε για δικό του όφελος.
Τα e-mails που έστελνε ο Zuckerberg εκείνη την εποχή έχουν δημοσιοποιηθεί, ως μέρος της δικαστικής έρευνας και είναι εμφανής η αλλαγή του ύφους
. “Χαχα μου ζήτησαν να το φτιάξω γι’ αυτούς”
Ωστόσο ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχαν έρθει στο φως της δημοσιότητας τα όσα έλεγε σε γνωστούς, συγγενείς και φίλους.
Ο πρώτος επίσημος επενδυτής του Facebook, ήταν ο συμφοιτητής του Zuckerberg, Εduardo Saverin. Η οικογένειά του Saverin ήταν ιδιαίτερα πλούσια και είχε διασυνδέσεις με τη βραζιλιάνικη μαφία. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες ο Zuckerberg στις 7 Δεκεμβρίου 2003 είχε γράψει στον επενδυτή του: “Κάποιοι προσπαθούν ήδη να φτιάξουν ένα σάιτ γνωριμιών. Αλλά έκαναν ένα λάθος. Χαχα. Μου ζήτησαν να το δημιουργήσω για αυτούς. Έτσι τους καθυστερώ, μέχρι το Facebook να είναι έτοιμο να λειτουργήσει”.
Λίγες εβδομάδες μετά ο Zuckerberg, συναντήθηκε με τους τρεις φοιτητές. Η συνάντηση έγινε στο δωμάτιό του.
Ο Zuckerberg τους είπε ότι σχεδίαζε να κάνει το Harvardconnection μια ιδιαίτερα δημοφιλή ιστοσελίδα που θα απευθύνεται σε πολύ κόσμο και γενικά έδειχνε ότι λειτουργούσε ακόμη για λογαριασμό τους. Όταν όμως ο Cameron πλησίασε σε έναν πίνακα με σχέδια, από αυτούς που χρησιμοποιούν οι προγραμματιστές, ο Zuckerberg του ζήτησε να απομακρυνθεί από αυτόν.
Ο Zuckerberg, φαίνεται ότι εργαζόταν και για τα δύο σχέδια, το δικό του και των φοιτητών, με απώτερο σκοπό να τα συμπτύξει και να φτάσει στη δημιουργία της ιστοσελίδας που όλοι γνωρίζουμε.
Σύμφωνα με μηνύματα που αντάλλαξε με φίλο του εκείνη την περίοδο, ο Zuckerberg εσκεμμένα καθυστερούσε την παράδοση του Harvardconnection, ενσωματώνοντας χρήσιμα στοιχεία του στο Facebook, το οποίο σχεδίαζε να είναι όχι απλώς ένα μέρος γνωριμιών, αλλά μια μηχανή αναζήτησης φίλων.
Στα συγκεκριμένα μηνύματα αναφέρει ότι μισεί να δουλεύει για άλλους, για να λάβει την απάντηση από τον συνομιλητή του: “παράτησέ τους”.
Και εγένετο “thefacebook.com”
Τον Ιανουάριο του 2004, o Zuckerberg συναντήθηκε με τα αδέρφια Winklevoss και την Divya Narenda για τελευταία φορά. Η συνάντηση έγινε όπως και την πρώτη φορά στον χώρο συνεστίασης στο Kirkland house.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή το “thefacebook.com” δεν ήταν έτοιμο, αλλά ο Zuckerberg είχε εξασφαλίσει τα χρήματα από τον Saverin για να αγοράσει τους σέρβερ.
Tρεις μέρες πριν τη συνάντηση, κατοχύρωσε το όνομα και έλαβε την απόφαση να ανακοινώσει στους τρεις ότι τους εγκαταλείπει.
Τους είπε ότι ήταν απασχολημένος με προσωπικές ιδέες και το δικό τους σχέδιο, το οποίο είχε πολλά προβήματα δεν μπορούσε να υλοποιηθεί.
Στις 4 Φεβρουαρίου ιδρύθηκε το Facebook για τους φοιτητές του Harvard και στις 10 του ίδιου μήνα οι τρεις τον κατηγόρησαν για αθέτηση της συμφωνίας και κλοπή της ιδέας τους.
Τον Μάιο του 2004, αφού βρήκαν άλλον προγραμματιστή, οι τρεις φοιτητές ίδρυσαν το Harvardconnection, ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης που επεκτάθηκε σε… 15 σχολεία.
Η δικαστική διαμάχη που άρχισε τότε συνεχίζεται μέχρι σήμερα, την ώρα που δύσκολα μπορείς να βρεις στις μέρες μας χρήστη του διαδικτύου που να μην έχει λογαριασμό στο Facebook.
Είτε έκλεψε την ιδέα, είτε όχι ο Mark Zuckerberg με το δημιούργημά του, έχει εξασφαλίσει περίοπτη θέση στην ιστορία του διαδικτύου, φουσκώνοντας βέβαια τους τραπεζικούς του λογαριασμούς με αμέτρητα εκατομμύρια δολάρια.
Mε πληροφορίες από :wikipedia,pame.gr,news247.gr ," Yπηρεσίες διαδικτύου" Β.Γκιούρδας
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ