Σπύρος Γαληνός «ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ»
Ο υπ. Βουλευτής με τους Ανεξάρτητους
Έλληνες στις προηγούμενες εκλογές έκανε την ακόλουθη δήλωση για την οικονομική κατάσταση
της Ελλάδας:
«Κάθε
μέρα που περνάει το κυβερνητικό στίγμα γίνεται όλο και πιο σαφές, όλο και πιο
επώδυνο. Η απουσία έμπνευσης, η απουσία οράματος και μια μυωπική εστίαση στα
ελλείμματα, έχει οδηγήσει στην άσκηση μιας άπνοης ,ηττοπαθούς, αμήχανης και
μονοδιάστατης εισπρακτικής πολιτικής, που στερεί από ανάσες ζωής και πνίγει της
ούτως ή άλλως, περιορισμένη οικονομική δραστηριότητα.
Η έλλειψη οράματος και σχεδιασμού για το μέλλον της πατρίδας, η έλλειψη πίστης
στις δημιουργικές ικανότητες, το ταλέντο στο επιχειρείν, στον πατριωτισμό και
στο φιλότιμο του Έλληνα, οδηγούν την κυβέρνηση σε φοβικό σύνδρομο και στην
παθητική αποδοχή των πιο ακραίων εντολών από την Τρόικα, καθώς και στην
απεγνωσμένη αναζήτηση ενόχων για την διαφαινόμενη αποτυχία της.
Αντί να συνεγείρει, να εμπνεύσει, να ενθαρρύνει και να παροτρύνει σε μια πανεθνική προσπάθεια, καθηλώνει, απογοητεύει και αποθαρρύνει. Προάγει την απάθεια. Η ήττα δεν προκύπτει μόνο ένεκα αντικειμενικών συνθηκών, είναι πρωτίστως κατάσταση της ψυχής. Η ρητορική των λόγων και η ρητορική των έργων της κυβέρνησης λειτουργεί ως ένα πείραμα πολιτικής ψυχολογίας, με ορατό τον κίνδυνο να ενσταλάξει το αίσθημα της ήττας στις ψυχές των Ελλήνων. Να εμπεδώσει την αίσθηση ότι δεν αξίζουμε, ότι δεν μπορούμε, ότι τελειώσαμε.
Η στρατηγική της ανάδειξης των προβλημάτων, της μείωσης των προσδοκιών και της διεύρυνσης της κρίσης, ώστε να φανεί και το χειρότερο αποτέλεσμα ως επιτυχία, αποδεικνύεται ότι είχε τραγικά αποτελέσματα. Κάθε μέρα που περνάει η χώρα, παρά τις δηλώσεις συμπάθειας, στοχοποιείται όλο και περισσότερο, η αποτρεπτική της ικανότητα μειώνεται σε όλα τα επίπεδα. Η δημόσια εικόνα της χώρας μας τείνει να γίνει αυτή του επαίτη, του αποσυνάγωγου. Έχουμε καταλήξει ως χώρα να κινούμαστε στην παγκόσμια κοινωνία των κρατών με πολύ λιγότερη αξιοπρέπεια απ όση και ο τελευταίος εξ υμών θα επέτρεπε στον εαυτό του στην καθημερινή ζωή.
Τώρα είναι η ώρα της ευθύνης. Ευθύνης για όλους. Κυβέρνησης, Αντιπολίτευσης, Πολιτών.
Σύμφωνα με το λαϊκό γνωμικό ο καλός ο ναυτικός στην φουρτούνα φαίνεται. Η κρίση αυτή είναι η δικιά μας φουρτούνα. Η φουρτούνα που θα δείξει από τι είμαστε φτιαγμένοι.
Αυτή η κρίση δεν αφορά μόνον τα οικονομικά μας, αφορά πρωτίστως τις ψυχές μας και τους χαρακτήρες μας.
Το ερώτημα είναι αν από το καμίνι της κρίσης θα βγούμε ως ένας λαός που έχει σπάσει, που αποδέχτηκε την ήττα, που έχει μάθει να χάνει ή αν θα βγούμε με χαλυβδωμένη τη θέληση, με πίστη στον εαυτό μας, με πίστη στο δικαίωμα μας στη νίκη.»
Αντί να συνεγείρει, να εμπνεύσει, να ενθαρρύνει και να παροτρύνει σε μια πανεθνική προσπάθεια, καθηλώνει, απογοητεύει και αποθαρρύνει. Προάγει την απάθεια. Η ήττα δεν προκύπτει μόνο ένεκα αντικειμενικών συνθηκών, είναι πρωτίστως κατάσταση της ψυχής. Η ρητορική των λόγων και η ρητορική των έργων της κυβέρνησης λειτουργεί ως ένα πείραμα πολιτικής ψυχολογίας, με ορατό τον κίνδυνο να ενσταλάξει το αίσθημα της ήττας στις ψυχές των Ελλήνων. Να εμπεδώσει την αίσθηση ότι δεν αξίζουμε, ότι δεν μπορούμε, ότι τελειώσαμε.
Η στρατηγική της ανάδειξης των προβλημάτων, της μείωσης των προσδοκιών και της διεύρυνσης της κρίσης, ώστε να φανεί και το χειρότερο αποτέλεσμα ως επιτυχία, αποδεικνύεται ότι είχε τραγικά αποτελέσματα. Κάθε μέρα που περνάει η χώρα, παρά τις δηλώσεις συμπάθειας, στοχοποιείται όλο και περισσότερο, η αποτρεπτική της ικανότητα μειώνεται σε όλα τα επίπεδα. Η δημόσια εικόνα της χώρας μας τείνει να γίνει αυτή του επαίτη, του αποσυνάγωγου. Έχουμε καταλήξει ως χώρα να κινούμαστε στην παγκόσμια κοινωνία των κρατών με πολύ λιγότερη αξιοπρέπεια απ όση και ο τελευταίος εξ υμών θα επέτρεπε στον εαυτό του στην καθημερινή ζωή.
Τώρα είναι η ώρα της ευθύνης. Ευθύνης για όλους. Κυβέρνησης, Αντιπολίτευσης, Πολιτών.
Σύμφωνα με το λαϊκό γνωμικό ο καλός ο ναυτικός στην φουρτούνα φαίνεται. Η κρίση αυτή είναι η δικιά μας φουρτούνα. Η φουρτούνα που θα δείξει από τι είμαστε φτιαγμένοι.
Αυτή η κρίση δεν αφορά μόνον τα οικονομικά μας, αφορά πρωτίστως τις ψυχές μας και τους χαρακτήρες μας.
Το ερώτημα είναι αν από το καμίνι της κρίσης θα βγούμε ως ένας λαός που έχει σπάσει, που αποδέχτηκε την ήττα, που έχει μάθει να χάνει ή αν θα βγούμε με χαλυβδωμένη τη θέληση, με πίστη στον εαυτό μας, με πίστη στο δικαίωμα μας στη νίκη.»
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ